Megchel Doewina wist mijn nieuwsgierigheid naar het verdere verloop tot de laatste bladzijde te prikkelen. Het werd steeds moeilijker het boek weg te leggen. Mehchel diept de karakters van haar personages op intrigerende wijze uit. De verhaallijn is knap opgebouwd en ontvouwt zich vaak op verrassende wijze. Dankzij een grote dosis humor slaagt zij erin om spanning te combineren met ontspanning. Advies: lees dit boek niet 's avonds laat of 's morgens vroeg als je partner naast je ligt te slapen. Op de meest onverwachte momenten wist Megchel mij een niet in te houden lach te ontlokken. De Slingerberg heb ik met veel plezier gelezen.
Samenvatting
Reinder Stubbe, een besluiteloze man van midden vijftig, lijdt aan slapeloosheid. Hij heeft bij een auto-ongeluk zijn vrouw verloren en weet niet hoe hij die slag te boven moet komen. Zijn huwelijk was hem heilig. Daarnaast gaat het op zijn werk ook niet geweldig. Intriges tussen de collega’s verzieken de sfeer zelfs zodanig, dat ze alle tien naar een kasteel in Schotland worden gestuurd, ter versterking van de teamgeest. Tijdens hun verblijf daar ruziën ze echter vooral over vrije wil, bewustzijn en het auto-ongeluk. Bovendien sneuvelt er een collega. Tegen die tijd echter heeft Reinder wel een besluit genomen.
Over de auteur
"Geboren en getogen in mijn geliefde Achterhoek studeerde ik sociologie in Havanna aan de Waal, alias het rode bolwerk, alias Nijmegen. Naast mijn daaropvolgende werk heb ik altijd geschreven. Aanvankelijk vooral fictie, in boekvorm en voor tijdschriften, later essays (voor Hollands Maandblad). Nu ik met pensioen ben, keer ik met De Slingerberg terug naar de romanvorm. Op mijn website www.doewina.nl voer ik een blog als vrijwilliger in een verpleegtehuis, getiteld Huize Plantago."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402224351 / 978-94-022-2435-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-02-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 386
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Babette heeft in de grond aan de meeste mensen een gloeiende hekel. ‘Ik haat ze’, zegt ze. ‘Als ik op de markt loop, zou ik ze het liefst allemaal neermaaien met een mitrailleur.’ Ga dan óók op het Boeddhisme, suggereerde Rozien, vooral sinds er in de zomer van 2008 bovenop een lekkende hartklep bij Babette opnieuw eierstokkanker is geconstateerd, ook wel silent killer genaamd, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld mitrailleurs. Dat heeft ze gedaan. Liefde voor Jezelf en Mededogen met de Ander heette de cursus en tijdens de eerste sessie reeds had Babette, met haar kale chemohoofd in een tulband, zin om alle medecursisten, alsook de spirituele leider, overhoop te schieten. Zij komt daar rond voor uit. Babette zegt wat ze denkt. Iedereen – afgezien van Arie en Fabio - prijst haar kennis en vakmanschap en menigeen – Arie en Fabio voorop - hoopt daarbij dat ze spoedig aan haar eileiders bezwijkt. Ik niet. Ik mag Babette wel. Ze is de enige vrouw bij ons die boeken leest. Van die Da-Vinci-achtige thrillers vooral, maar het is tenminste iets. De zin van het leven, mummelt ze nadenkend, de zin van het leven kun je afleiden uit wat je zintuigen je zeggen, met andere woorden uit wat je waarneemt als je luistert, voelt, ruikt, proeft, om je heen kijkt. De zin van het leven is bewustzijn. Het scherpen van het onderscheidingsvermogen. Nuances leren kennen. Niet lompweg het verschil tussen goed en kwaad, maar alle gradaties juist daar tussenin. Hoewel zij het verlicht Joodse motto ‘Er is maar één god, en daarin geloven wij niet’ onderschrijft, houdt ze ook in een kleine uithoek van haar ziel rekening met de mogelijkheid dat ze straks – misschien al vrij gauw – verantwoording voor haar leven af moet leggen. Niet dat ze daar bang voor is. Kokkerellen bijvoorbeeld doet ze zo graag omdat de tijd dan voorbij vliegt. En dat is fijn, want het lijkt haar wel relaxt om dood te zijn.
Reviews
Megchel Doewina heeft zichzelf met De Slingerberg overtroffen, of in ieder geval geëvenaard (want een aantal verhalen in haar bundel De Vliegende Hollander kan niet overtroffen worden!). De Slingerberg is een knappe roman, vol humor en met vaart geschreven in de Doewina eigen meanderende en tegelijk glasheldere stijl. Het verhaal is van begin tot eind spannend, al hadden voor mijn gevoel de 'conflicten op het werk' met wat minder ruimte toegekund. Filosofische kwesties worden stiekem verpakt in grappige dialogen. Tot het laatst toe blijft de kwestie rond het auto-ongeluk intrigeren. Een dikke 4 sterren!