Ademtocht
ASTMA… Losgelaten in een wereld zonder lucht
- Auteur
-
Henk Kuipers
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Prijs
- € 21 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Dit boek bevat een portret van een astmapatiënt, die heel plotseling wordt geconfronteerd met de kwetsbaarheid van het leven. Je wordt meteen gepakt door het verhaal dat heel levendig en met de nodige humor is geschreven. De blik op de wereld om hem heen wordt heel precies weergegeven. Vooral omdat die wereld even heel klein wordt. Dit is zeer treffend uiteengezet. Voor een leek op dit gebied is dit een interessant boek. Je kunt er veel van leren. Maar het is vooral de beleving die aanspreekt. Een waardevol boek, dat je in één adem uitleest.
Over de auteur
"Ik ben ruim 63 jaar en was werkzaam in het voortgezet onderwijs. Getrouwd met Nienke. We hebben twee kinderen: Anneke en Johan. Johan is getrouwd met Eelkje. We wonen in Friesland. We zijn een hecht gezin en zijn zeer reislustig. Het pensioen lonkt; met reizen waarbij klimmen en klauteren niet wordt geschuwd. Ik kan nog steeds tien kilometer binnen een uur lopen. Plotseling is het gebeurd, loop ik achteraan en dan zelfs dat niet meer."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402225464 / 978-94-022-2546-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 08-04-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 162
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Het kost me allemaal moeite genoeg. Ondertussen is de koffiekar er al.
‘Wilt u koffie of thee? Eén of twee? Nog wat anders?’
Er wordt een kop koffie en een karnemelk op tafel neergezet. Als ik in de spiegel kijk, schrik van mezelf.
Ben ik dat? Geen gezicht.
Daar zie ik een vreemde kerel achter een achterlijke baardgroei van een paar weken.
Ik: ‘Even scheren?’
Hij: ‘Dat dacht ik niet! Ik was eerst alleen uw bovenhelft. Dan gaat u terug in bed. Later op de ochtend kom ik wel terug voor de rest. Anders wordt het te veel.’
Doodop plof ik terug in de kussens. Heerlijk. Rustig. Even geen gedoe. Toch vliegen mijn gedachten alle kanten weer op. Enige sturing zit er nog niet in.
De koffie is intussen kouder en de karnemelk warmer geworden. Toch laat ik het mij goed smaken.
Zalig vind ik het dat ik weer enigszins languit kan liggen.
Pardoes val ik in slaap. Als ik wakker word ben ik weer een stuk opgeknapt. Een sms van Nienke doet de telefoon tetteren en knipperen. Ik bel haar. Heerlijk, ik kan weer aardig goed praten zonder te veel ademnood en gehoest.
Waarschijnlijk heeft ze het nu lastiger met mij dan ikzelf.
Vanmiddag komt ze weer op bezoek. Zo! Dit doet me ook bijzonder goed! Dat gevoel van ‘heerlijk’ stroomt spontaan mijn aderen binnen. Ik heb daar, deze keer gelukkig, ook geen controle over. Wat kun je eigenlijk al genoeg hebben aan heel weinig. Eigenlijk is dit niet weinig, maar het belangrijkste. Als we uitgepraat zijn en ik de mobiel terug leg op het nachtkastje en nog even nageniet, pak ik de tv-gids.
‘Koffietijd’ begint juist met de behandeling van het laatste stukje programma. Vele ochtenden zal ik dit programma hierna nog opstarten.
‘Wilt u koffie of thee? Eén of twee? Nog wat anders?’
Er wordt een kop koffie en een karnemelk op tafel neergezet. Als ik in de spiegel kijk, schrik van mezelf.
Ben ik dat? Geen gezicht.
Daar zie ik een vreemde kerel achter een achterlijke baardgroei van een paar weken.
Ik: ‘Even scheren?’
Hij: ‘Dat dacht ik niet! Ik was eerst alleen uw bovenhelft. Dan gaat u terug in bed. Later op de ochtend kom ik wel terug voor de rest. Anders wordt het te veel.’
Doodop plof ik terug in de kussens. Heerlijk. Rustig. Even geen gedoe. Toch vliegen mijn gedachten alle kanten weer op. Enige sturing zit er nog niet in.
De koffie is intussen kouder en de karnemelk warmer geworden. Toch laat ik het mij goed smaken.
Zalig vind ik het dat ik weer enigszins languit kan liggen.
Pardoes val ik in slaap. Als ik wakker word ben ik weer een stuk opgeknapt. Een sms van Nienke doet de telefoon tetteren en knipperen. Ik bel haar. Heerlijk, ik kan weer aardig goed praten zonder te veel ademnood en gehoest.
Waarschijnlijk heeft ze het nu lastiger met mij dan ikzelf.
Vanmiddag komt ze weer op bezoek. Zo! Dit doet me ook bijzonder goed! Dat gevoel van ‘heerlijk’ stroomt spontaan mijn aderen binnen. Ik heb daar, deze keer gelukkig, ook geen controle over. Wat kun je eigenlijk al genoeg hebben aan heel weinig. Eigenlijk is dit niet weinig, maar het belangrijkste. Als we uitgepraat zijn en ik de mobiel terug leg op het nachtkastje en nog even nageniet, pak ik de tv-gids.
‘Koffietijd’ begint juist met de behandeling van het laatste stukje programma. Vele ochtenden zal ik dit programma hierna nog opstarten.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek