Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Op weg naar het onbekende
Over epilepsie

Auteur

Hans Peter van Rietschoten

Uitvoering
Paperback
Reviews
4,8 / 5 (7 reviews )
Prijs
21 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Hans Peter van Rietschoten beschrijft open, eerlijk en met humor zijn ervaringen met epilepsie. Hij schept een duidelijk beeld van de impact die deze ziekte heeft op een mensenleven. Een steun voor lotgenoten en zonder meer een mooi ervaringsdocument dat iedereen die te maken heeft (gehad) met epilepsie zou moeten lezen.


Over de auteur

"Dat ik geen journalist ben geworden ligt aan het feit dat ik niet graag studeerde. Natuurlijk zou dat me niet hebben moeten laten tegenhouden, immers is het zaak je talent uit te buiten. Met sarcasme en humor doorspekt schrijf ik over de tijd die gekenmerkt wordt door mijn onzichtbare ziekte. Door epilepsie is mijn kunnen in de loop der jaren nogal afgekalfd. Ik werd geen journalist maar schrijven zal ik blijven doen. Misschien had ik toch moeten gaan studeren…"

Productinformatie

ISBN
9789402226454 / 978-94-022-2645-4
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
06-05-2016
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
152
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Ja

Inkijk

Weer was mijn brein mijn lijf te snel af. Het hing in de lucht en viel er als een flinke donderbui uit. Soms laat het zich aankondigen, tergend langzaam, zoals nu. Een gevoel van onbehagen, moe van eerdere ‘momentjes’ die dag. Het even niet aanspreekbaar zijn en staren in het niets eist áltijd zijn tol. Mijn lichaam geeft de informatie over mijn momentjes feilloos door. Ik word teruggefloten en moet mezelf in acht nemen. Zo niet dan dreigt er gevaar.

De enorme moeheid die zich van me meester maakt als ik weer ben opgekrabbeld na een momentje, is desgevraagd enkel te omschrijven met het plotseling wakker gemaakt worden. Niet tot het besef hebben kunnen komen dat je sliep of dat er van je wordt verwacht te ontwaken. Dat je terug wilt vallen in het kussen om je slaap te hervatten. De geeuw die je slaakt en je omdraait. De warmte van je deken om je heen wilt voelen, maar die niet meer voor het grijpen is. Je warme lijf dat tegensputtert. De kou die je overvalt als je naast je bed staat zonder dat je dat zelf wilde. De uitputting na een krachtinspanning waarvan je vooraf weet dat je er de conditie niet voor hebt.

Dát aan voelen komen is niet fijn. Weten dat je er niets van weten zult. Dat je omgeving er even niet toe doet en je in je eigen wereld teruggetrokken bent, maar daardoor zaken die er misschien toe doen niet meekrijgt. Dat je je moet optrekken aan de mensen om je heen die weten dat het je overviel. Die weten dat er niets tegen te beginnen valt maar het wel herkennen en je even aan je lot overlaten maar wel je veiligheid waarborgen.

Reviews (7)

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Peter de Roos op 09-05-2016
Fijn om te lezen dat er aandacht besteed wordt aan het onderwerp. En met klasse!! Zelf heb ik ook epilepsie en kom er in mijn boek Tussen Licht & Donker zijdelings op terug. Dus 'collega', doe daar ook je voordeel mee!!
door Tineke haspers op 17-05-2016
Het eerste boek van Hans Peter van Rietschoten "de geboorte van een opa" was al een heerlijk boek met verhalen recht uit het hart. In "op weg naar het onbekende" gaat hij nog een stap verder. Zijn ervaringen met epilepsie worden zo mooi in woorden omgezet en een best zwaar onderwerp wordt met ernst en een dosis humor aangepakt. Voor lotgenoten en hun familieleden is het een boek waarin ze waarschijnlijk veel zullen herkennen en misschien ook steun aan hebben, maar ook voor mensen die nog nooit met epilepsie te maken hebben gehad is het bijzonder boek!
door sophia Lucassen op 19-08-2016
Dit boek is geweldig. Het maakte zoveel emoties los. Ik herken zoveel van mijzelf. Wat een troost is dit boek. Ik ben niet alleen. Er is nog zo iemand! Ik heb zoveel raakpunten. Koop en lees dit boek. Hans Peter, bedankt! Samen kom ik er wel.
Geschreven door Jurg op 23-08-2016
Met het (her)lezen van dit boek werd het me duidelijk dat iemand met epilepsie een grote wissel trekt op de omgeving. Met name de strubbelingen met naasten worden belicht. Mooi om te lezen en met een flinke dosis "grappen en grollen". Wanneer komt uw derde boek?
Geschreven door Kira op 07-03-2019
Ook dit boek maar gaan lezen. Ik vind Tijd al prachtig en dat is een verhaal apart. Op weg naar het onbekende zijn we dat allemaal niet? Wil het wel graag lezen.
door Grada van Oosterhout op 15-03-2019
Dit raakt me. Deze auteur heeft dat voor elkaar. Ik hoop ook dat andere boek cadeau te krijgen.
door Ciao op 17-03-2019
Ik kan er niet omheen. Mijn moeder is niet makkelijk met me maar snapt me beter door dit verhaal. Bedankt!

Ook van deze auteur

Voorkant cover

De geboorte van een opa

Hans Peter van Rietschoten

4 reviews
Opa is de klussenman die zijn kleinkind graag aan de hand neemt om hem vertrouwd te maken met de natuur en hem laat zien hoe belangrijk het is er met respect mee om te gaan. Door de geboorte van hun kleinzoon heeft oma ogen in haar rug nodig en een extra paar handen zou een uitkomst zijn als hij er is. Dat opa weleens "pijn in zijn hoofd heeft" mag de pret niet drukken maar brengt wel de nodige kopzorgen met zich mee.
18,50
Voorkant cover

Tijd Over epilepsie en hoe het over ging

Hans Peter van Rietschoten

24 reviews
Hans Peter beschrijft wederom met enige humor zijn leven met en zonder epilepsie. Zijn operatie heeft hem veel gebracht en het is de tijd die het heeft gekost zonder meer waard geweest. In 'Op weg naar het onbekende' het boek dat Hans Peter eerder schreef, kwam al uitgebreid aan de orde hoe het is om te leven met epilepsie. Zijn besluit tot zelfdoding op vaderdag was een schok voor iedereen.
17,99
Voorkant cover

Dirigent zonder stokje

Hans Peter van Rietschoten

9 reviews

De 52-jarige procuratiehouder Egbert Ter Leede heeft nooit kunnen vermoeden dat hij na zijn eerste fietstocht met wat buurmannen, oog in oog zou komen te staan met een sportieve jonge vrouw die hem met haar glimlach en iets opkrullende mondhoeken vleugels lijkt te geven. De lach van Carmen is adembenemend en haar naam past bij haar schoonheid. Hij krijgt beelden in zijn hoofd die in zijn tienerjaren zeker hadden geleid tot onrustige nachten, waarin hij haar zijn liefde verklaart en hun klamme lichamen met elkaar versmelten. Wanneer Carmen haar intrek neemt in De Plataan lijkt het landhuis vrolijk te worden tot in de oudste balken.

20,99