Mijn leven beleefd geleefd

Heb je wel eens gehad dat iemand je een ongelooflijk verhaal vertelt en dat ook nog blijkt dat het werkelijk gebeurd is? De verhalen in Mijn leven beleefd geleefd zijn van dit kaliber. Het zijn verhalen die echt uit het leven gegrepen zijn en gaan onder ander over ongeloof van ouders, bedrog en erotiek. John Dubois heeft veel gereisd en gezien, hard gewerkt en schulden betaald die anderen gemaakt hebben. Maar hij is ook eenzaam geweest en op zoek naar de ware liefde. De liefdes die hij heeft gehad waren gebaseerd op bedrog. Toch lijkt in de winter van zijn leven een keerpunt te komen en vindt hij de ware liefde.

"Ik ben een doorleefde en geleefde man. In mijn jeugd ben ik veelvuldig misbruikt op het jongensinternaat. Daarnaast ben ik zowel op het internaat als thuis onderdrukt, veroordeeld en beoordeeld. Ook de erotiek had een prominente plaats in mijn leven. Vooral de vrouwen in mijn leven hebben me verraden, opgelicht en bedrogen en tot vier keer toe ben ik alles kwijtgeraakt. Dankzij mijn tomeloze optimisme en werklust ben ik weer opnieuw begonnen."

Trouwens, het was voor mijn jonge benen maar tweehonderd meter lopen van de keukendeur naar de bakkerij, dat was goed te doen.
Alleen niet in mijn nakie, trouwens van de keukendeur naar de bakkerij was een grof kiezelpad en dat liep niet lekker op je blote pootjes.

Zo gingen de dagen bij ons voorbij, ik moest altijd wat doen. Niks doen was er niet bij.
"Vakantie, dat kun je krijgen als je er iets voor gedaan hebt, maar wat heb jij gedaan?", zei hij.

"De kostschool, het pensionaat waar jij op zit, wat denk je wat dat kost en wie dat betalen moet."
Ik zeg: "Maar pap, dat heb ik niet gevraagd om daarheen gestuurd te worden."
"Nee", zei hij, "die Duitsers wilden dat en je moeder ook, zeker met het oog op het aanstaande vertrek naar Nederlands-Indië, dan hoeft zij zich om jou geen zorgen te maken, jij gaat over twee weken weer naar kostschool."
Ik zeg: "Pap, wanneer vertrekt u?"
"Woensdag aanstaande met een groot troepentransportschip en veel materialen en een groot gedeelte van de Limburgse Jagers", zei hij.
Pa was luitenant kolonel, reserve-officier.
"En voor hoe lang?"
"Waarom wil je dat weten, ben je iets van plan?"
"Nee, echt niet pap", zei ik.
"Als jij maar zorgt dat je goed leert op school, zodat wij geen boze brieven krijgen van de paters en broeders."
"Luister goed wat ze zeggen, zij zijn tenslotte de vertegenwoordigers van Onze Lieve Heer, en je doet wat ze zeggen."

Aan die woorden heb ik later nog vaak moeten denken, vooral als ze zeiden dat ik hun piemel moest vastpakken en heen-en-weer-bewegingen moest maken, terwijl ze met die vieze, geurende adem van drank en sigaren in mijn gezicht zaten te hijgen.

Maar zover was het toen niet, ik dacht als je maar geen werkjes opschrijft wat er gedaan moet worden, want dan had ik helemaal geen vakantie.
Ja hoor, dat had hij wel - jammer.
Ik vind karweitjes doen helemaal niet erg. Maar als je zes weken vakantie hebt, dan ga je vier weken met de hele familie naar Schoorl.
Omdat dat vlak bij het strand ligt, moest ik als enig jongen in het gezelschap met de volle tassen van het vakantiehuis naar het strand slepen en weer terug.

En ik moest de rest van de vakantie thuis alle mogelijke opdrachten doen. Dingen die hij normaal laat doen door het personeel van de bakkerij, maar als ik het doe is dat lekker goedkoop, maar daaraan dacht ik toen niet.