Prachtig boek.Het kwam net per post aan.Ik ben meteen begonnen met lezen en kan er niet mee stoppen.De vele emotionele momenten worden mooi, eerlijk en niet onnodig sentimenteel beschreven.De gepaste humor die de schrijfster gebruikt maakt het boek niet onnodig 'zwaar' .
Ik speel dat ik je moeder ben
Mijn pleegdochter heeft een verstandelijke beperking
- Auteur
-
Willemijn van Elk
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Reviews
- 4,4 / 5 (9 reviews )
- Prijs
- € 19 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Als baby van drie weken oud kwam Eefje als pleegdochter in een gezin met twee moeders en twee oudere pleegbroers wonen. Na enkele onzekere jaren bleek zij een verstandelijke beperking te hebben. Daarnaast ontwikkelde zij in haar puberteit een gedragsstoornis, waardoor ze na ruim veertien jaar niet meer permanent in het pleeggezin kon wonen. Eefje had sporadisch contact met haar biologische moeder. Deze vrouw overleed plotseling toen Eefje dertien jaar oud was.
Over de auteur
"Ik ben in 1960 in Utrecht geboren. Na de middelbare school werkte ik in de gezondheidszorg in verschillende functies. In 1990 ging ik samenwonen, vier jaar later kregen wij twee zonen. Later volgden er twee pleegdochters, van wie de oudste veel zorg nodig had. Ik kreeg een burn-out en besloot het levensverhaal van pleegdochter Eefje op te schrijven."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402226751 / 978-94-022-2675-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 20-05-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 124
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De begrafenis van Elisa
Elisa wordt op maandag 30 december 2013 op de katholieke begraafplaats Sint Barbara in Amsterdam begraven.
Eefje, Irmgard, Lola en ik bezoeken de plechtigheid. Het is een koude, heldere dag. We trekken stemmige, warme kleren aan, vooral Eefje ziet er mooi uit in haar zwarte jurk met witte poezen. Haar moeder kan trots op haar zijn. De bloemist heeft een boeket van witte bloemen en groene takken samengesteld. Ik heb op een wit lint met gouden letters ‘liefs van Eefje’ geborduurd.
We arriveren veel te vroeg bij de begraafplaats. Voor de kapel stellen we ons voor aan Elisa’s neven en hun vrouwen. Samen wachten we op de overledene. Precies op tijd rijdt de zilvergrijze rouwauto de oprijlaan naar de begraafplaats op. Medewerkers van de begrafenisonderneming tillen de blankhouten kist uit de wagen. We lopen achter de baar aan de kapel in. Binnen is het druk, bijna alle zitplaatsen zijn bezet door familieleden, vrienden en verzorgers van Elisa. Vanuit mijn ooghoeken zie ik de aanwezigen naar Eefje kijken. De meesten weten van haar bestaan, slechts weinigen hebben haar gezien.
Eefje is zich er niet van bewust dat alle ogen op haar zijn gericht. Ze kijkt geïnteresseerd rond en zegt: "Mam, dat heb ik weleens op de televisie gezien, een begrafenis in een kerk."
Samen leggen we de bloemen op Elisa’s kist.
Elisa wordt op maandag 30 december 2013 op de katholieke begraafplaats Sint Barbara in Amsterdam begraven.
Eefje, Irmgard, Lola en ik bezoeken de plechtigheid. Het is een koude, heldere dag. We trekken stemmige, warme kleren aan, vooral Eefje ziet er mooi uit in haar zwarte jurk met witte poezen. Haar moeder kan trots op haar zijn. De bloemist heeft een boeket van witte bloemen en groene takken samengesteld. Ik heb op een wit lint met gouden letters ‘liefs van Eefje’ geborduurd.
We arriveren veel te vroeg bij de begraafplaats. Voor de kapel stellen we ons voor aan Elisa’s neven en hun vrouwen. Samen wachten we op de overledene. Precies op tijd rijdt de zilvergrijze rouwauto de oprijlaan naar de begraafplaats op. Medewerkers van de begrafenisonderneming tillen de blankhouten kist uit de wagen. We lopen achter de baar aan de kapel in. Binnen is het druk, bijna alle zitplaatsen zijn bezet door familieleden, vrienden en verzorgers van Elisa. Vanuit mijn ooghoeken zie ik de aanwezigen naar Eefje kijken. De meesten weten van haar bestaan, slechts weinigen hebben haar gezien.
Eefje is zich er niet van bewust dat alle ogen op haar zijn gericht. Ze kijkt geïnteresseerd rond en zegt: "Mam, dat heb ik weleens op de televisie gezien, een begrafenis in een kerk."
Samen leggen we de bloemen op Elisa’s kist.
Reviews (9)
Lievevol geschreven boek door een pleegmoeder over de problemen met haar verstandelijk gehandicapte pleegdochter.De innerlijke strijd die deze vrouw voert, wanneer zij het meisje in het belang van haar andere kinderen deels los moet laten is hartverscheurend.
Geschreven zoals het gebeurd en beleefd is. Je wordt meegenomen in het verhaal van verdriet, onmacht en liefde voor het kind. In 1 adem uitgelezen!
Van het begin tot het eind een ontroerend boek.De liefde van de moeder voor de baby die zij mee naar huis krijgt,een klein uur nadat ze kennis heeft met haar heeft gemaakt is meteen onvoorwaardelijk.Het schuldgevoel die de pleegmoeder tegenover de biologische moeder heeft is puur.De dappere pleegmoeder is niet jaloers wanneer de biologische moeder haar kind bezoekt.Ze doet er zelfs alles aan om het de biologische moeder naar haar zin te maken.Wanneer de biologische moeder plotseling sterft bezoekt het pleeggezin de uitvaart dienst.Dit boek is net veel respect en liefde door de pleegmoeder geschreven
Ik werd geraakt door het heftige waar gebeurde verhaal over Eefje,prachtig en liefdevol beschreven door haar pleegmoeder Willemijn.
Onvoorwaardelijke liefde van een vrouw voor haar pleegdochter,die zoveel zorg nodig heeft door haar verstandelijke beperking en ernstige gedragsstoornis.Moeder en pleegdochter lijken voorbestemd te zijn voor elkaar,hun band is ijzersterk.Prachtig boek,respect voor deze geweldige moeder.
Prachtig verhaal over de moeizame ontwikkeling van een meisje dat in een liefdevol pleeggezin opgroeit.Het is schokkend om te lezen tegen welke bureaucratie deze
pleegmoeder aanloopt,wanneer zij zaken voor haar kind probeert te regelen.Iedere pleegzorgwerker en/of gezinsvoogd zou dit boek moeten lezen.
pleegmoeder aanloopt,wanneer zij zaken voor haar kind probeert te regelen.Iedere pleegzorgwerker en/of gezinsvoogd zou dit boek moeten lezen.
Mooiste boek dat ik in jaren heb gelezen.Een musthave voor ( aspirant)pleegouders.ik begrijp niet waarom er aan dit boek niet meer aandacht in de media is besteed.De inhoud van het boek is zeker aanleiding voor een discussie een bij DWDD of bij Jeroen Pauw om eens kritisch naar de wantoestanden bij de pleegzorgorganisaties- in dit geval de William Schrikker stichting te kijken
Alle eer voor Willemijn , de pleegmoeder die voor die belangenloos voor de rechten en belangen van haar pleegdochter opkomt,
.
Alle eer voor Willemijn , de pleegmoeder die voor die belangenloos voor de rechten en belangen van haar pleegdochter opkomt,
.
Ontroerend waargebeurd verhaal