Van kroes... tot winterblues

Voor een meisje van dertig (... en een beetje) is het leven al snel stof tot nadenken. Je werk, je liefdes, je vriendenkring, je hobby’s. Alles geeft genoeg inspiratie voor zonnige middagen mijmeren en donkere nachten wakker liggen. En alsof de wereld nog niet ingewikkeld genoeg is, geven je eigen karakter en (on)hebbelijkheden het leven iedere dag een ander kleurtje. En wat is er leuker dan het schilderen met deze kleuren, het in woorden en zinnen verpakken van de dingen die het dagelijks bestaan voorzien van een geheel eigen dimensie? Van kroes... tot winterblues is een verzameling gedachten, volstrekt ongeordend en op een eigenwijze manier in taal verpakt. En na het lezen van de bundel weet je één ding zeker, je kent de schrijfster ervan ... al is het maar een beetje.

"Sinds een aantal jaren werk ik bij een gemeente als wijkcoördinator voor een tweetal stadswijken. Naast mijn dagelijkse werk, schrijf ik al geruime tijd columns voor het personeelsblad. Deze columns kenmerken zich door een hoge mate van toegankelijkheid en getuigen van het wel en wee van een moderne jonge vrouw in de hedendaagse samenleving. In dit boek zijn mijn meest aansprekende columns opgenomen, wat leidt tot een zeer herkenbaar beeld van het leven van alledag."

Het jaar 2007 is met een knaller begonnen en hoe kan een mens het jaar nu beter beginnen dan met de spreekwoordelijke goede voornemens? Velen vinden het onzin, maar de meeste mensen hebben stiekem toch in hun achterhoofd nog steeds de schone lei op het moment dat de dag van 1 januari is aangebroken. De vuurwerkdampen zijn opgetrokken, het brakke gevoel is bijna weggetrokken en de kerstboom kan enthousiast worden afgetuigd. Een nieuw jaar, een nieuw begin. Bij mij leidt dat steevast tot de nodige voornemens op het gebied van beweging. Deze dame is dol op bewegen, maar aangezien de meeste sporten haar hartje niet sneller laten kloppen, is de zoektocht naar weer een nieuwe activiteit een terugkerend ritueel. De sportschool staat gelukkig alweer enkele jaren vast op de agenda en daarnaast telt wekelijks salsadansen toch ook zeker mee waar het gaat om het in beweging zetten van je lijf. Toch is een leuke, nieuwe sport altijd welkom. De teamsporten heb ik al snel afgezworen, want mijn lichaam heeft al sinds mijn kindertijd ruzie met het fenomeen bal. Een kleintje kan ik nog hanteren met behulp van een instrument als een hockeystick, racket of knuppel. Een basketbal of voetbal doet mij echter sidderen. Dus heb ik mij de afgelopen maanden al wat verdiept in het nieuwe aanbod in de individuele sporten en... de angst slaat mij om het hart. Want de nieuwe sporten zijn op zijn minst bijzonder te noemen. Allereerst het paaldansen, oftewel pole-fitness. Gepikt uit de rosse buurten en vervolgens opgeschaald naar een deftige hippe hobby voor vrouwen. Menig vrijgezellenfeestje wordt tegenwoordig opgeleukt met een paal, waar naar hartenlust omheen gekronkeld kan worden, waarna er dus nu op de sportschool een vervolg aan kan worden gegeven.