Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Het blauwe juk

Auteur

Elizabeth Maas

Uitvoering
Paperback
Reviews
4,5 / 5 (2 reviews )
Prijs
29 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)

Samenvatting

Als oudste dochter, geboren in 1939, wordt zij grootgebracht op een boerderij in Walcheren. De ouders zien haar, traditiegetrouw, als hun toekomstige boerendochter. Zij wil echter schooljuffrouw worden. Tijdens haar lagere (christelijke) schoolperiode tonen de ouders begrip voor haar ideaal. Dat verandert als een familielid zich met de opvoeding gaat bemoeien. Voor de ouders bemoeilijkt dit het nemen van beslissingen. Het voortgezet onderwijs duurt twee jaar. Daarna is hun dochter tegen haar wil in werkzaam op de boerderij. Na vele strubbelingen beseffen haar ouders dat zij hun dochter moeten loslaten. Zij mag weer naar school. Daarna wordt haar leven totaal anders...

Over de auteur

"Al heel jong had ik een schriftje waarin ik tekende en ook verhaaltjes en gedichten schreef. Soms dacht ik: als ik later groot ben ga ik schrijven. Dat gebeurde pas 65 jaar later. Overleden familieleden hadden veel documentatie nagelaten zoals brieven, foto’s, kaarten en gedichten. Ik begon deze gegevens te archiveren. Steeds meer voelde ik de uitdaging om vanuit eigen beleving, aangevuld met de gekregen nalatenschap een verhaal te schrijven. Het is een familiegeschiedenis geworden."

Productinformatie

ISBN
9789402226898 / 978-94-022-2689-8
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
27-05-2016
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
482
Formaat
16 x 24 cm
Illustraties
Ja

Inkijk

Met mijn koffer in de hand liep ik de Oranjezonweg uit. Af en toe stond ik stil, draaide mij om. Daar stonden ze, mijn ouders en jongste zusjes. Moeder hield een arm omhoog die zachtjes bewoog. Vader één hand in de broekzak en met de andere zwaaide hij. Mijn zusjes deden dit enthousiast met beide armen. Toen ik ze daar zag staan twijfelde ik. Mijn koffer zette ik op het midden van de weg en zwaaide naar hen met gestrekte armen. Maar nee, mijn koffer pakte ik weer op en zonder om te zien rechtte ik mijn rug en verdween om de hoek, de Munnikweg in. Daar lopend zag ik, omkijkend, nog één keer onze boerderij. ‘k Wist dat moeder bij de regenput stond te turen, zodat zij misschien nog een glimp van mij zou kunnen zien. Mijn gezicht werd nat van tranen. Dat bleef zo tot ik aan de Oostkapelseweg in de bus stapte. Met de treinreis van Middelburg naar Rotterdam dacht ik er bijna te zijn. Dat viel wat tegen. Er volgde nog een boemeltram naar Oostvoorne. Tijdens deze uren van reizen gingen er zoveel gedachten door mijn hoofd. Wat had mij bewogen om echt weg te gaan? Waarom liet ik hen alleen? Vooral moeder? Zou vader haar wel helpen met het melken van de koeien? Op ons harmonium of kerkorgel spelen kon ik alleen als ik verlofdagen zou krijgen. Het pink aan pink wandelen met mijn jongste zusje miste ik nu al. Zou dat bij haar ook zo zijn? Weer voelde ik het afscheid. De ooms en tantes op ‘Rustenpolder’ gedag zeggen was meegevallen. Oom Simon was er op dat moment niet. Opa Aarnoutse uit Gapinge leek wat afwezig maar bij het weggaan zei hij: "Het is goed meisse dat je wat onderneemt." Daar werd ik blij van.
Vader had mij gedag gezegd waarbij hij met zijn verweerde handen één hand van mij vasthield, wat onwennig een kus op mijn wang gaf, waardoor ik de geur van zijn scheerzeep rook en die van Palmolivezeep waarmee hij zich waste. Hij zei: "Nu ga je de grote wereld in. Onthoud wat je van je moeder en mij hebt meegekregen." Moeder kuste mij, daarna streelde zij met de rug van haar hand mijn beide wangen: "Zul je goed op jezelf passen Betsie?" Ik keek haar in de ogen en zei vol overtuiging: "Ja , natuurlijk doe ik dat!"

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Leo IJkel op 19-08-2016
Van een oude bekende uit Vrouwenpolder kreeg ik het boek te leen. Ik heb het geboeid gelezen, vooral ook omdat ik een aantal in het boek voorkomende mensen heb gekend. Ik was tussen 1969 en 1974 dominee in Vrouwenpolder. Ik heb ook de begrafenis van Simon Maas geleid. Ik schrok van wat ik over deze man las. Het verhaal van Elizabeth Maas boeide me. Ik zou graag via de mail contact met haar willen maken. Mijn mailadres: marleo.ijkel@hetnet.nl.
door riet maas op 05-02-2018
ik ben er nog steeds van onder de indruk ik zie mijn jeugt voorbij gaan ik ben in1941 geboren op popkens burg in sint laurens ook ik ben links een drama op school naar de huihoudt shool ik zou neit met een boer trouwen dat is tgoed gegaan met piet maas en in1964 oostflevoland naar een boerderij verhuist maar jou beok haalt alles weer boven hoe het cthuis ging je doet zo beschrijven ik heb het al 2keer gelezen bedankt voor dit boek.