Wat een bijzonder boek. Open, oprecht en eerlijk. De gedachten op papier doen denken aan teksten van mystici van lang geleden, van middeleeuwse nonnen, Beatrijs van Nazareth, Hadewych, Suster Bertken, en Anna van Hees. Teksten als visioenen, of als van een orakel. Surrealistisch, alsof de schrijfster wakker is geworden uit een droom en snel al haar gedachten heeft opgeschreven. Oude wijsheid, gedachten van alle tijden. Van ons allemaal: de teksten in dit boek zijn vaak in de wij-vorm geschreven. Wij mensen, wij vrouwen, wij de mensheid.
Ellen van der Vegt schrijft in dit boek dat het goed is om je eigen gedachten te onderzoeken, om te leren communiceren met je eigen persoonlijke, altijd zuivere, stem. De vrede van God stroomt als golven door ons heen. Heldere en verfrissende golven, kristalhelder water, waarin we ons koesteren. Ze deelt met de lezer haar gedachten van een onzekere 'vluchteling' tot een vrouw die een vonkenregen van hoop, moed en vertrouwen ervaart.
Ellen van der Vegt schrijft in dit boek dat het goed is om je eigen gedachten te onderzoeken, om te leren communiceren met je eigen persoonlijke, altijd zuivere, stem. De vrede van God stroomt als golven door ons heen. Heldere en verfrissende golven, kristalhelder water, waarin we ons koesteren. Ze deelt met de lezer haar gedachten van een onzekere 'vluchteling' tot een vrouw die een vonkenregen van hoop, moed en vertrouwen ervaart.