geweldig
Vlekje
- Auteur
-
Henk Morsman
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Jeugdboeken
- Reviews
- 5,0 / 5 (3 reviews )
- Prijs
- € 19 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
De puppy Vlekje is een wees. Hij wordt in het geheim grootgebracht door Jim. Als Vlekje ontdekt wordt, moet hij weg, ver weg, helemaal naar Schotland. Vlekje laat het er niet bij zitten en gaat op zoek naar Jim. Hij maakt een lange, bijzondere reis langs bekende plekken in Groot-Brittannië. Onderweg ontmoet Vlekje allerlei mensen en dieren, met wie hij even spannende als vertederende avonturen beleeft. Maar de belangrijkste ontmoeting, die met Jim, zal die nog plaatsvinden?
Over de auteur
Henk Morsman en Johanna Veerenhuis ontmoetten elkaar in 1982 als leraar en leerling op een basisschool in Almelo. Henk vertelde er een verzonnen verhaal over het hondje Vlekje dat Johanna altijd bijgebleven is. Door een toeval troffen ze elkaar enige jaren geleden weer. Bij Henk was het idee ontstaan de avonturen van Vlekje aan het papier toe te vertrouwen. Johanna, inmiddels veelzijdig kunstenares, was graag bereid de illustraties te verzorgen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402227581 / 978-94-022-2758-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 01-07-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Jeugdboeken
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 88
- Formaat
- 20 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Vlekje dronk een paar slokken water. Water uit een bosmeertje ergens in Zuid-Engeland.
Hij keek naar zijn eigen spiegelbeeld. Iedere keer als hij zijn tong uit zijn bek liet glijden om te drinken, was het net of hij de tong naar zichzelf uitstak. Grappig.
Eigenlijk was Vlekje maar een heel gewoon hondje. Niet groot en niet klein. Niet te mager, maar ook zeker niet dik meer. Hij zag dat zijn ene oor rechtop stond en zijn andere naar beneden hing. Vlekjes vacht was wit met bruin. Zijn kop was helemaal wit. Alleen om zijn ene oog zat een bruine vlek. Vlekje was nog niet zo oud. Toch zag hij er rimpelig uit, zo in het water. Wat gek… O, dat kwam natuurlijk door die golfjes die op het water dansten. Vlekje moest bijna om zichzelf kwispelen.
Waar leek hij op? Was hij een rashond? Nee, vast niet. Zijn moeder had wel iets van een Beagle, was hem verteld. Maar zij was al gestorven toen Vlekje nog maar net geboren was. En van zijn vader wist hij al helemaal niks. In feite was Vlekje een wees. Maar hij had wel een heel lief baasje. Die had Vlekje in zijn eentje opgevoed. En naar dat baasje was hij nu op weg. Kom, hij moest maar gauw verder!
Vlekje stond op en draaide zich om. Zijn voorpoten trilden en er liep een rilling over zijn rug. Raar, want het was helemaal niet koud. Vlekje voelde zich opeens ook heel zwaar. Toch nog maar even gaan zitten dan.
Het kon vast niet zo heel ver meer zijn. Misschien nog een paar dagen, hooguit een week. Dan zou hij wel weer bij zijn baasje zijn.
Hoe lang was hij nou eigenlijk al onderweg? Dat moesten wel máánden zijn. Hij had onderweg de winter meegemaakt en het voorjaar. Nu was het zomer. En toch was Vlekje rillerig.
Hij dacht na over alles wat hij al meegemaakt had. De tijd bij George, het avontuur in de mijn, de juwelendiefstal, de wolven! Brr, dat was wel het meest enge geweest, zeg. En net nog, dat rare steekbeest op zijn neus! Wat zou er allemaal nog meer gaan gebeuren?
Vlekje was doodop. Hij moest even gaan liggen. En al gauw viel Vlekje in een diepe slaap met zijn staart in het vennetje. Een paar zwaluwen scheerden laag over het water. Water van een bosmeertje ergens in Zuid-Engeland.
Hij keek naar zijn eigen spiegelbeeld. Iedere keer als hij zijn tong uit zijn bek liet glijden om te drinken, was het net of hij de tong naar zichzelf uitstak. Grappig.
Eigenlijk was Vlekje maar een heel gewoon hondje. Niet groot en niet klein. Niet te mager, maar ook zeker niet dik meer. Hij zag dat zijn ene oor rechtop stond en zijn andere naar beneden hing. Vlekjes vacht was wit met bruin. Zijn kop was helemaal wit. Alleen om zijn ene oog zat een bruine vlek. Vlekje was nog niet zo oud. Toch zag hij er rimpelig uit, zo in het water. Wat gek… O, dat kwam natuurlijk door die golfjes die op het water dansten. Vlekje moest bijna om zichzelf kwispelen.
Waar leek hij op? Was hij een rashond? Nee, vast niet. Zijn moeder had wel iets van een Beagle, was hem verteld. Maar zij was al gestorven toen Vlekje nog maar net geboren was. En van zijn vader wist hij al helemaal niks. In feite was Vlekje een wees. Maar hij had wel een heel lief baasje. Die had Vlekje in zijn eentje opgevoed. En naar dat baasje was hij nu op weg. Kom, hij moest maar gauw verder!
Vlekje stond op en draaide zich om. Zijn voorpoten trilden en er liep een rilling over zijn rug. Raar, want het was helemaal niet koud. Vlekje voelde zich opeens ook heel zwaar. Toch nog maar even gaan zitten dan.
Het kon vast niet zo heel ver meer zijn. Misschien nog een paar dagen, hooguit een week. Dan zou hij wel weer bij zijn baasje zijn.
Hoe lang was hij nou eigenlijk al onderweg? Dat moesten wel máánden zijn. Hij had onderweg de winter meegemaakt en het voorjaar. Nu was het zomer. En toch was Vlekje rillerig.
Hij dacht na over alles wat hij al meegemaakt had. De tijd bij George, het avontuur in de mijn, de juwelendiefstal, de wolven! Brr, dat was wel het meest enge geweest, zeg. En net nog, dat rare steekbeest op zijn neus! Wat zou er allemaal nog meer gaan gebeuren?
Vlekje was doodop. Hij moest even gaan liggen. En al gauw viel Vlekje in een diepe slaap met zijn staart in het vennetje. Een paar zwaluwen scheerden laag over het water. Water van een bosmeertje ergens in Zuid-Engeland.
Reviews (3)
Geweldig spannend en meeslepend boek voor heel jong (de prachtige illustraties) tot oud!
Als je eenmaal begonnen bent met (voor)lezen, is het moeilijk te stoppen. Mooi en ontroerend verhaal.
