Vinex resort
Kale takken houden
-zonder schijn van wanhoop-
plastic tassen in hun greep
Lidl en Bruna
veroordeeld tot broederschap
op het Plein van de Lieve Vrede
Ze moeten het er maar mee doen
Kortstondig verzamelen jongens in nepbont zich
bij een lantaarnpaal die zijn plicht min of meer vervult en
een auto, Audi lijkt me,
met van die kekke koplampen
krijgt ‘kanker’ toegeschreeuwd
Het gezwel lost op in de echo (weer een probleem minder!)
De buurvouw die klaagt over het dichtslaan van mijn deur
laat haar dalmatiër poepen op de kinderspeelplaats
Ze weet vast alles van reiki
Ik haal ze er zo uit
Ver- en ontvreemding verwekken elkaar
in deze nieuwe Hof van Eden
We moeten het er maar mee doen
Steven van der Jagt (Oud-Beijerland 1975) is freelance schrijver en begeleider van verstandelijk gehandicapten. Van der Jagt schreef onder andere voor de satirische nieuwssite De Speld. Hij studeerde psychologie in Utrecht, waar hij nog altijd woont. Eén tilapia van de eindstreep verwijderd is zijn debuut. De gedichten zijn ontstaan, en geleidelijk bijgesteld, in de periode 2002-2014.
2016-07-11 13:38:25 | By: Bart Ravensbergen | Rating:
|
Interessante en beklijvende poëzie met een mysterieuze en dreigende ondertoon. Grappig hoe de schrijver met taal speelt, moeiteloos switcht van stijl. De schrijver weet beelden te vormen die bijblijven. Soms wat aan de té zwaarmoedige kant en ronduit over-the-top. De schrijver heeft grote mogelijkheden als hij de humor die in veel van zijn gedichten doorklinkt in de toekomst meer op de voorgrond laat treden. Dat zou zijn werk evenwichtiger maken. In ieder geval veelbelovend en zeker een aanrader. |
|