Auteur Carmen Cremers heeft een harmonicaboek gecomponeerd, waarin verhaallijnen in elkaar schuiven en ontvouwen worden. De rode draad in de bewogen levensgeschiedenis van Maria (Carmens moeder), vormt het afgesneden zijn. De wegen van het lot zijn voor haar ondoorgrondelijk. Het duurt pijnlijk lang voordat er opheldering komt. Het boek is puur geschreven en van positiviteit doorstraald. De lezer ervaart de beproevingen van oorlogsgeweld, verscheurde gevoelens en een verwoeste leefomgeving, maar zeker ook en vooral de vele lichtpuntjes van het hervinden van de kracht van sterke vrouwen.
Over de auteur
Haar hele leven is Carmen (1962) stille getuige van de zoektocht die haar moeder maakt naar de ware reden achter haar adoptie. Als moeder bijna zeventig is, krijgt ze eindelijk alle antwoorden. Carmen besluit deze indrukwekkende zoektocht vast te leggen in een boek, zodat het levensverhaal van drie sterke vrouwen nooit verloren kan gaan. Na het schrijven van korte verhalen en gedichten maakte ze met dit tijdsdocument haar debuut. Deze versie is inmiddels de derde druk en bevat alle nieuw verkregen informatie uit het weeshuis.
Ik weet het nog zo goed... Ruik nog de geur en voel nog de gloed De warmte van mijn moeders warme hand Samen- lopend richting Kapel in ’t Zand Kijkend naar haar lieve ogen Hand in hand samen op pad Door de, voor mij nog, o zo grote stad Stap voor stap op de Kapellerlaan… Voor mijn kindervoetjes kwam er geen einde aan De golvende heg, waarover mijn arm heen en weer ging Het kapelletje waaraan een gevlochten bloemenkrans hing De tijd is gevlogen Toch lijkt het nog zo kort gelee Dat ik daar liep met mijn moeder mee Grote huizen, kastelen in mijn kinderogen... Hoge bomen die in de wind sierlijk heen en weer bewogen Wat een heerlijk gevoel, veilig te zijn Onschuldig en nog maar zes jaar te zijn Nu, jaren later loop ik naar mijn huis op deze mooie laan Moeder zie ik wachtend aan de ijzeren poort staan Ze kust me en even voel ik haar warme hand Ons verbindend als een onzichtbare band Ook al vliegen de jaren en glijdt de tijd In gedachten blijf ik toch altijd uw kleine meid
Carmen, ik heb onlangs je boek gelezen. Ik had er maar 3 avonden voor nodig. Het was wat ze noemen een echte ?page turner? voor mij. Ik vond het een prachtig boek. Het verhaal sprak mij erg aan omdat ik diverse passages herkende uit de verhalen van mijn oma en mij moeder. Beiden werkten als dienstmeisjes in huis bij deftige mensen in herenhuizen in Sittard en Roermond. Verder is mijn oma uit Stevensweert dus dat ligt naast Echt en Ohé en Laak. Verhalen hoe mijn moeder de vloeren moest schrobben waarna de kinderen van de arts voor wie mijn moeder werkte gewoon weer met modderige schoenen door het huis renden. Josefien, riep mevrouw des huizes dan, dweil even de vloer het is nog niet schoon. Als 14 jarig kind uit huis geplaatst worden als dienstmeisje waar je dan moest gaan inwonen. ?s Morgens heel vroeg op om kolen in de kachel die in de kelder staat te gooien omdat de familie het graag warm wilde hebben als ze opstonden. Maandverband van mevrouw uitwassen etc etc. En ?s avonds eenzaam op een kamertje ergens weggestopt in het huis. Daar kun je je op vandaag toch helemaal niets meer bij voorstellen.
Je schrijfstijl is vlot zonder gekunstelde zinnen. Het leest heerlijk weg. Het boek heeft me echt geraakt.
Chapeau x
★
★
★
★
★
door B.v.Katwijk op 05-12-2016
Mooi ontroerend verhaal. In een ruk uitgelezen met een brok in mijn keel keel en traan in mijn ooghoek. Mooie ode aan een moeder Carmen Cremers
★
★
★
★
★
door Esther Craenen op 05-12-2016
Geweldig waargebeurd verhaal , lees je in 1 zucht uit. Ik lees nooit, maar Auteur Carmen Cremers kreeg mij nog aan het lezen . Pracht boek. Xx
★
★
★
★
★
door Erica Middelburg op 06-12-2016
Met een diepe buiging gelezen. Wat kan een mens veel meemaken en ondanks alles zo positief blijven.
Blijf schrijven Carmen dan blijf ik lezen.
★
★
★
★
★
door Karin Timmermans op 20-12-2016
Lieve Carmen, wat een ontzettend mooi boek over het leven van je moeder. Toen mijn moeder in de hospice lag en ze had nog maar kort te leven heb ik je boek aan haar voorgelezen. Ik ging iedere dag naar haar toe en ze verheugde zich op het voorlees moment. De verhaallijn, de oorlogstijd en natuurlijk de muziekherinneringen deden haar en ook mij goed. Dank je wel dat je met dit prachtige boek hebt bijgedragen aan een geluksmoment voor mijn moeder in een zware tijd.
Gisteren kreeg ik het boek ?Weg van de steenen trappen? in de bus en ik heb het in een adem uitgelezen,
Het verhaal heeft me enorm geboeid en geraakt, echt geraakt?
Vanmiddag sprak ik even met mijn ouders, ze zijn nu beiden 91 jaar en nog in redelijke conditie. Ik vertelde hen dat ik een boek aan het lezen was waarin ook Lilbosch werd genoemd. Ze hebben op Lilbosch gewoond van 1952 tot 1957; zelf ben ik er geboren in 1955
Ze wisten dat in het gebouw Italianen woonden, en vertelden dat sommigen van hen een scootertje hadden?
Ik ga het zeker nog een keer lezen.
De manier waarop je het levensverhaal hebt geschreven vind ik zo knap, met respect voor iedereen die er in voorkomt, ik proef geen enkele veroordeling
Mijn complimenten
en er is niets te merken van dyslexie; heb je nog meer boeken geschreven?
★
★
★
★
☆
door Laura de Schepper op 08-01-2017
Hallo Carmen,ik heb jouw boek in een adem uitgelezen. Hoe kunnen levens zo bizar verlopen. Wat doen mensen elkaar aan uit jaloezie en door misverstanden. Het is een wonder dat jouw moeder en ook haar moeder en zussen nog zo uit de strijd zijn gekomen. Wat betreft de nonnen van de Steenen Trappen;ik kan mij voorstellen dat al het werk hen boven het hoofd groeide,maar mishandeling,geestelijk en/of lichamelijk van zulke jonge kinderen is niet te rechtvaardigen. Het lijkt op frustratie botvieren. Gelukkig waren er ook lieve nonnen bij die juist iets extra's voor de kinderen deden.
★
★
★
★
★
door Wilma Janssen op 21-03-2017
Mooi boek...prachtige oude foto's en een verpletterend verhaal. Het boek is een regelrechte aanrader!
★
★
★
★
★
door Heleen Ortjens op 06-06-2017
In een ruk heb ik dit boek uitgelezen en gelachen, gehuild en herkend. Chapeau Carmen Cremers
Geschreven
door Mevr. R. Hartog op 30-06-2017
Prachtig en heel emotioneel in een ruk uit gelezen kon niet stoppen ,prachtig geschreven een aanrader
Geschreven
door Ria Hartog op 30-06-2017
Prachtig boek, heel emotioneel en gevoelig geschreven! Ik heb het in een ruk uitgelezen!