Wat me vooral trof was de breekbaarheid van het boek. Je geeft jezelf op een bijzondere manier bloot. Je twijfels, je vragen, je onzekerheid, je fierheid, je gevoel voor rechtvaardigheid, ... het krijgt allemaal een plaats. Op deze manier is het eigenlijk een heel intiem boek. Een boek dat met grote zorg moet gelezen worden. Zeker niet te snel (ik ben bewust op een bepaald moment beginnen te vertragen, om alles wat te laten bezinken).
Wondere, wankele wereld
Een autobiografische vertelling
- Auteur
-
Wim de Poorter
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Reviews
- 4,0 / 5 (3 reviews )
- Prijs
- € 22 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Wondere, Wankele Wereld is er gekomen na in een diepe depressie te zijn beland. Plots werd ‘alles’ anders dan voorheen. Ik kon niet meer uit werken gaan en begreep niet wat me overkwam. ‘Aanvaarden’ wat me was overkomen was een langzaam, onvoorspelbaar, wispelturig, niet te vermijden proces. Het schrijven, waar ik geen ervaring mee had, heeft me daarbij zeker geholpen. Een wandeling, aan de hand van herinneringen en gebeurtenissen, door mijn verleden, afgewisseld met twijfels en onzekerheid, alsook het zoeken naar ‘zingeving’ in deze kantelfase in mijn leven vormen de basis van mijn boek.
Over de auteur
Wim De Poorter (1959) woont samen met zijn vrouw en twee dochters in de buurt van Brugge. Hij is oorspronkelijk afkomstig uit Wetteren, waar een aantal van de verhalen uit dit boek zich hebben afgespeeld. Wim schreef in een ver verleden Nederlandstalige liedjes die hij zelf vertolkte. Na een heel lange periode van creatieve inactiviteit zorgde een zware depressie ervoor dat hij noodgedwongen op zoek ging naar een nieuwe manier om zijn verhaal te vertellen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402229080 / 978-94-022-2908-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 09-09-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 250
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Op een dag, na maanden te hebben rondgelopen met een pijnlijke knie waarvan de ernst werd onderschat en de oorzaak niet grondig werd onderzocht, werd bij Inge botkanker vastgesteld. Dat was in het jaar 1992, ze was toen 26 jaar oud.
Het verdict kwam als een donderslag bij heldere hemel. Onze zus had ‘kanker’. Zoiets kon in die tijd enkel anderen overkomen. Sinds die diagnose is haar leven langzaam maar zeker beginnen te veranderen. Ze kreeg verschillende keren chemo toegediend en verbleef regelmatig periodes in het ziekenhuis. Inge werd zich bewust van de draagwijdte van wat haar overkwam en ging op zoek naar zingeving voor zichzelf. Ze ontdekte dat de vreselijke ziekte, o wonder, ook positieve kanten voor haar had. Ze hoefde, voorlopig althans, niet meer te gaan werken en kon op zoek gaan naar wat haar echt bestaansredenen gaf. Ze hield van de gedichten van Pessoa. Ze ging boeken lezen en haalde zo onder andere kracht uit ‘Je kan je leven helen’ van Louise Hay. Ze raakte geboeid door de Aboriginal-cultuur uit Australië waar ze zich in verdiepte. Ze luisterde naar, voor haar, inspirerende muziek zoals die van Tracy Chapman, Doe Maar en vele anderen. Ze hield van klassiek en bewonderde de cellist Mischa Maiski die ze in haar laatste levensjaar, met dank aan ‘Klara’, persoonlijk heeft kunnen ontmoeten. Daar wil ik ooit nog op terugkomen. Ze schreef gedichten, maakte etsen en tekeningen, leerde weven op een klein weefgetouw en deed nog veel dingen meer. Maar bovenal ontdekte ze de, voor haar, therapeutische klei. Ze ging naar de kunstacademie en volgde er keramiek bij Evert voor wie ze al vlug een stevige boon had.
Het verdict kwam als een donderslag bij heldere hemel. Onze zus had ‘kanker’. Zoiets kon in die tijd enkel anderen overkomen. Sinds die diagnose is haar leven langzaam maar zeker beginnen te veranderen. Ze kreeg verschillende keren chemo toegediend en verbleef regelmatig periodes in het ziekenhuis. Inge werd zich bewust van de draagwijdte van wat haar overkwam en ging op zoek naar zingeving voor zichzelf. Ze ontdekte dat de vreselijke ziekte, o wonder, ook positieve kanten voor haar had. Ze hoefde, voorlopig althans, niet meer te gaan werken en kon op zoek gaan naar wat haar echt bestaansredenen gaf. Ze hield van de gedichten van Pessoa. Ze ging boeken lezen en haalde zo onder andere kracht uit ‘Je kan je leven helen’ van Louise Hay. Ze raakte geboeid door de Aboriginal-cultuur uit Australië waar ze zich in verdiepte. Ze luisterde naar, voor haar, inspirerende muziek zoals die van Tracy Chapman, Doe Maar en vele anderen. Ze hield van klassiek en bewonderde de cellist Mischa Maiski die ze in haar laatste levensjaar, met dank aan ‘Klara’, persoonlijk heeft kunnen ontmoeten. Daar wil ik ooit nog op terugkomen. Ze schreef gedichten, maakte etsen en tekeningen, leerde weven op een klein weefgetouw en deed nog veel dingen meer. Maar bovenal ontdekte ze de, voor haar, therapeutische klei. Ze ging naar de kunstacademie en volgde er keramiek bij Evert voor wie ze al vlug een stevige boon had.
Reviews (3)
Ik ben je heel erg dankbaar voor je pure en ware gedachten die je wonderwankel mooi verwoordt. Het deed deugd ondergedompeld te mogen worden in zoveel schoonheid
Het is een heel oprecht en gevoelig verhaal, het ontroert.
Heel vaak is het herkenbaar en soms ook verrassend 'stout'
Heel vaak is het herkenbaar en soms ook verrassend 'stout'
