Hollywood Oost

Rico DeSantos komt na zeven maanden weer op vrije voeten, maar lijkt zijn oude leven niet meer op te kunnen pakken. Zijn vriendin is weer terug bij haar oude vlam en dat steekt hem meer dan hij had gewenst. Dan moet hij ook nog noodgedwongen naar de reclassering, anders gooit zijn moeder hem op straat. Leoni Sanders werkt bij de reclassering, ze houdt van haar werk, en helpt graag ex-gedetineerden om weer iets van hun leven te maken. Maar de thuissituatie begint langzamerhand zijn tol te eisen, waarom is haar man zo vaak van huis?

"Ik zit sinds februari 1994 gedetineerd. Na het lezen van honderden boeken besloot ik om eens zelf te gaan schrijven, zo ontstond een nieuwe passie in mijn leven. Het schrijven van verhalen heb ik in de gevangenis geleerd en Hollywood Oost is mijn debuutroman."

‘Ik mag je, echt waar. Ik mag jou écht, kerel. Ik ben geen homo of shit, maar ik mag je echt.’ ‘Op dit moment mag jij de hele wereld,’ lachte Nordin. ‘Maar luister, over wie had je het net? Voor wie heb je zoveel liefde, broertje?’ ‘Rowena. Ik voel zoveel liefde voor haar. Ze was mijn leven. Rowena was mijn leven, mijn lucht, mijn aarde, mijn geluk en mijn hart. Haar lach mijn zon en haar tranen mijn regen...’ Hij gleed langzaam in een zwart gat. ‘Ik wilde de straten bouwen, waar zij op kon lopen. Begrijp je wat ik bedoel. Zonder twijfels beseffen dat ze bij jouw leven hoort... Dat haar geluk automatisch jouw geluk is... Ik hield meer van haar dan van mezelf, kerel.’ Hij beet op zijn lip. ‘Hoe zielig is dat, hè? Wat denk je nou van Rico, hè? Ik gaf haar mijn fucking hart en zij trapte erop, verpulverde mijn liefde voor haar. Hoe zielig moet ik wel zijn...’ Nordin wist dat dit fout kon gaan. Dit was een onderwerp dat snel moest verdwijnen. ‘Denk daar niet meer aan, broertje. Iemand die jouw liefde niet waard is, die is jouw liefde niet waard. Dat is simpel. Vanavond had je Rosá en ze heeft je lekker gepijpt.’ ‘Ze heeft me waanzinnig gepijpt! Maar het is een hoer, snappie. Je hebt haar betaald om...’ Hij sloot zijn ogen. De wereld draaide rond, rond, rond en de wereld draaide nog altijd rond. ‘I-ik moet morgen naar de reclassering, want ze heeft mij een brief gestuurd. Ze wil me nog een kans geven, dat stond in de brief.’ Hij werd moe, erg moe. ‘Ik moet... naar huis, kerel.’ ‘Je gaat nergens heen, broertje. Je gaat eerst chillen op de bank en morgen zorg ik ervoor dat jij bij de reclassering komt.’