Leuk boekje over zaken die we allemaal wel eens meemaken. Donna schrijft op een manier waarop de meeste mensen niet eens durven denken. Gewaagd, maar erg grappig.
Samenvatting
Donna Quichota is kritisch en strijdbaar en dat lees je dan ook. Ze beschrijft in korte verhaaltjes de dingen die haar overkomen, die ze om zich heen ziet, die haar opvallen. Dagelijkse irritaties, vervelende reclames, dingen waar je in het leven tegenaan loopt. Maar ook zaken die bedroevend zijn, die anders moeten. Ze beschrijft herkenbare situaties, ze brengt deze met enige humor, maar zó dat men nog even nadenkt. Ze goochelt een beetje met taal, soms moet je de zin nogmaals lezen om de ondertoon te begrijpen, maar ze zorgt dat je bij de les blijft. En altijd met humor.
Over de auteur
Donna Quichota (1961) komt oorspronkelijk uit het westen des lands, maar woont tegenwoordig al tien jaar in het zuiden, de laatste twee jaar samen met hondje Fix. Ze is fervent 2CV-rijdster en draagt altijd klompen. Na uiteindelijke werkloosheid moesten de observaties die in haar hoofd zaten maar eens op papier komen. Toen eenmaal het putdeksel gelicht was, bleef het stromen. En vrienden en bekenden bleven vragen om méér… De Windmolens van… Donna Quichota bevat vooral situaties die iedereen ergens wel eens heeft meegemaakt.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402230314 / 978-94-022-3031-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 21-10-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 136
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Regelmatig moeten er boodschappen gedaan worden, een mens moet toch eten nietwaar? Dus op naar de supermarkt. Het begint al met het parkeren bij de super. De parkeerplaats is overvol, want ondanks dat jij dacht dat iedereen nu zo langzamerhand wel achter de gestampte pot zou zitten, is niets minder waar... Ze dachten dat van jou ook.
Je rijdt een paar keer een rondje en ja hoor: daar loopt iemand met zijn sleutels naar een auto toe. Je wacht netjes tot hij alle losse (!) boodschappen in de rijdende boodschappentas geladen heeft en zijn karretje weer teruggebracht heeft en eindelijk zijn auto start én in de achteruit gekregen heeft. Na veel moeilijk gesteek en gedoe rijdt hij weg en wordt de parkeerplaats razendsnel ingenomen door een ‘heer’ die veinst absoluut doof en blind te zijn en gewoon stoïcijns wegloopt. Grrr. Hier geldt overigens dat waar ‘hij’ staat, net zo goed ‘zij’ kan staan, want in dit geval zijn beide seksen gelijk.
Je weet nog net een karretje te scoren, want de rij karretjes is angstaanjagend leeg en doet je het ergste vermoeden. Dat ook de kleine kinderkarretjes op zijn, bezorgt je koude rillingen.
Je komt het heiligdom binnen en je neemt even de tijd om te acclimatiseren én stiekem even de boel te overzien. Je neemt het geluid even in je op en je zucht een diepe zucht. Aan het geroezemoes en de schrille kinderstemmetjes te horen is de tent weer overvol.
Je besluit je vaste route te lopen, maar daar heeft meneer Super weer even een stokje voor gestoken. Wat je normaal gesproken haast blindelings pakt, staat nu opeens op een hele andere plek. Vervolgens ga je op zoek naar waar het nu wél staat en gelijk ontstaat het tweede probleem.
Je rijdt een paar keer een rondje en ja hoor: daar loopt iemand met zijn sleutels naar een auto toe. Je wacht netjes tot hij alle losse (!) boodschappen in de rijdende boodschappentas geladen heeft en zijn karretje weer teruggebracht heeft en eindelijk zijn auto start én in de achteruit gekregen heeft. Na veel moeilijk gesteek en gedoe rijdt hij weg en wordt de parkeerplaats razendsnel ingenomen door een ‘heer’ die veinst absoluut doof en blind te zijn en gewoon stoïcijns wegloopt. Grrr. Hier geldt overigens dat waar ‘hij’ staat, net zo goed ‘zij’ kan staan, want in dit geval zijn beide seksen gelijk.
Je weet nog net een karretje te scoren, want de rij karretjes is angstaanjagend leeg en doet je het ergste vermoeden. Dat ook de kleine kinderkarretjes op zijn, bezorgt je koude rillingen.
Je komt het heiligdom binnen en je neemt even de tijd om te acclimatiseren én stiekem even de boel te overzien. Je neemt het geluid even in je op en je zucht een diepe zucht. Aan het geroezemoes en de schrille kinderstemmetjes te horen is de tent weer overvol.
Je besluit je vaste route te lopen, maar daar heeft meneer Super weer even een stokje voor gestoken. Wat je normaal gesproken haast blindelings pakt, staat nu opeens op een hele andere plek. Vervolgens ga je op zoek naar waar het nu wél staat en gelijk ontstaat het tweede probleem.
Reviews (4)
Leuk boek, de verhalen zijn uit het leven gegrepen, herkenbaar en fantastisch onder woorden gebracht. Ik heb meerdere malen hardop zitten lachen.
Erg leuk boekje. Vlot geschreven en verrassende verhaaltjes. Helemaal top!
Heerlijk boekje, zo herkenbaar! Lekkere vlot te lezen korte anekdotes die vol humor en satire herkenbare situaties schetsen! Soms om te huilen, maar vaker om (zachtjes) bij te grinniken..