Schaakmat!

Boudewijn is gefrustreerd omwille van zijn eenvoudige afkomst. Door omstandigheden wordt hij desondanks opgenomen bij de Wooloomooloos, een vriendenkring van elitaire jongeren. Gebruik makend van zijn specifieke talenten evolueert hij, na een moeizame start, geleidelijk aan van zero to hero. Ondanks zijn systematische aanpak, waarbij hij het leven beschouwt als een beredeneerd schaakspel, wordt hij geconfronteerd met onvoorspelbare turbulenties, die zijn plannen in de war sturen. Net als zijn vrienden ondervindt ook hij dat de beklimming van de maatschappelijke ladder een proces is van vallen en opstaan.
Parallel aan de belevenissen van het vriendenclubje voltrekken zich gedurende de zes beschreven decennia wereldwijd allerlei dramatische gebeurtenissen en maatschappelijke veranderingen die bepalend zijn voor de toekomst van onze samenleving. Historische mijlpalen maar ook de petite histoire van onze tijd worden uitvoerig beschreven.
In de quote/unquote-sequenties dialogeren de filosofisch ingestelde Gerard en de rationeel denkende Alfons over allerhande thema’s die onze samenleving beroeren.

Johan De Muynck is een voormalig bedrijfsleider in de energiehandel. Hij is getrouwd, fiere vader van drie prachtige dochters en sinds zeer kort de gelukkige opa van een bijzonder energieke kleinzoon. Zijn nieuwste roman, Schaakmat!, is deels de resultante van talloze gesprekken en ontmoetingen die plaatshadden in zijn huis in Zuid-West-Frankrijk. Ook observaties tijdens zijn veelvuldige reizen werkten als inspiratiebron. Voorheen verschenen van zijn hand eveneens Ikari en De krullen van Leda bij dezelfde uitgever.

Maar het liep anders dan gepland. Na een bezichtiging van het Binnenhof, begaf ik mij naar het Mauritshuis. Even later schuifelde ik slenterend door de statige kamers, waar slechts een handvol toeristen aanwezig was. Ik stond op mijn gemak te kijken naar soo voer gesongen, soo na gepepen, Jan Steens tot de verbeelding sprekende tableau, toen ik achter mij iemand als het ware zag binnenglijden, zwierig als een zwaluw die door het zwerk zweeft, geluidloos als een vleermuis in het avondschemer. De schim was gehuld in een onweerstaanbaar verfrissende geur van jasmijn, vermengd met een toets van lelietje-van-dalen. Ik kon niet nalaten mij heel langzaam om te draaien. En daar stond ze, balancerend van het ene been op het andere, gehuld in een nauwsluitend bruinrood zomerkleedje, dat een suggestie van sensualiteit combineerde met een discrete chique bohemienne. Ze vermeed elk oogcontact en simuleerde een uiterste interesse voor de andere uitgestalde meesterwerken. Ik wist dat ze mijn nauwelijks verhulde bewonderende blik voor haar elegante jeugdige verschijning ongetwijfeld moest hebben bemerkt. Maar niets in haar houding gaf te kennen dat ze mijn adoratie onmerkbaar opzoog. Het magnetische spel van aantrekking en afstand houden was ingezet. Ik vervolgde mijn rondgang door de diverse vertrekken, van Paulus Potters stier naar Frans Hals’ lachende jongen, van Gerard ter Borchs de luizenjacht naar Rembrandts anatomische les. En elke keer als ik op het punt stond een vertrek te verlaten, kwam zij binnenglijden, telkens weer een absoluut gebrek aan interesse voor mijn aanwezigheid veinzend. Ze gunde mij geen blik, hoewel ze zich ontegensprekelijk mijn sluikse, quasi toevallige beschouwingen van haar perfecte verschijning bewust moest zijn.