De grote avonturentocht van Bo

Bo gaat, na het overlijden van zijn vader, op zoek naar het land van zijn grootouders. Hij ontmoet onderweg een meisje genaamd Nina, die met haar hondje Tobas met hem meegaat. Nina vindt een magische ring die haar bijzondere krachten geeft. Het konijn Tibbar en de vogel Tsjip trekken ook met hen mee. Later gaat ook Udo, die niet kan praten, met hen mee op deze grote tocht. Ze beleven allerlei avonturen onderweg.

"Toen ik na een 36-jarige loopbaan als bediende in brugpensioen kon gaan, zocht ik een nieuwe invulling voor de vrijgekomen tijd. Door het vele reizen en het schrijven van reisdagboeken voorzien van veel foto’s, wer ik mij ervan bewust dat ik graag schrijf. Een van mijn vele nieuwe bezigheden werd dan ook het schrijven van dit kinderverhaal."

En zo trokken ze steeds dieper de grot in. In de verte viel een vage schijn op de wanden van de grote grotzaal, net of daar licht naar binnen viel. Binnen in de grot waren veel grote zuilen en van de bovenkant van de grot hingen grote druipstenen naar beneden. Hoe verder ze kwamen, hoe meer ze konden zien. Plots sprongen er van achter een van die grote zuilen enkele kleine mannetjes tevoorschijn. Ze hadden stokken in de handen en hielden die plat voor zich uitgestrekt, zodat Bo en zijn vrienden niet verder konden. Tobas begon te blaffen en zijn geblaf weerkaatste in de grot. Maar dat scheen de mannetjes niet af te schrikken. Ze zeiden iets en Bo deed teken aan Tobas dat hij stil moest zijn. Opnieuw zeiden de kleine mannetjes iets, maar Bo en Nina konden hen niet begrijpen. De mannetjes zagen er raar uit. Ze waren klein van gestalte en waren maar een klein beetje groter dan Tobas. Hun gezichten hadden veel groeven, zodat ze er eigenlijk oud uitzagen. Ze waren met zijn vijven en drie van hen hadden ook een baard. Hun kleren waren gemaakt van geweven grassen of soms ook van een dierenhuid. Ze deden een stap vooruit en weer zeiden ze iets. Nina legde van schrik haar hand op de ring die ze om haar hals droeg en plotseling begreep ze het mannetje. Hij vroeg: "Wie zijn jullie en hoe komen jullie hier?" Nina hakkelde: "Ik...k ben Nina en dat is Bo en Tobas onze hond." Ze wees ook nog op Tibbar die ze in haar armen had, "en dit is Tibbar." Weer vroeg het mannetje: "Hoe komen jullie hier?" Maar Nina begreep hem niet, want ze wist nog niet dat het de krachten van de ring waren, die maakten dat ze het mannetje kon verstaan.