De echo van mijn voetstappen
- Auteur
-
Henriette Jonkman
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Prijs
- € 31 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
Samenvatting
Het leven van Henriëtte Jonkman – nu ruim 83 jaar – is verlopen via grote hoogten en diepe dalen. Door haar Mormoonse geloof heeft ze de hoogten bewust en vol dankbaarheid beleefd en is ze door haar uitzonderlijk positieve instelling steeds uit diepe dalen omhoog geklommen. Door een van haar vele talenten ontmoette ze haar grote liefde, Wim. Een hoogtepunt, gevolgd door het diepste dal: hij verongelukte.
Henriëtte is kampioen in het ontdekken van positieve kanten aan het negatieve. Die eigenschap is haar redding geweest.
Henriëtte is kampioen in het ontdekken van positieve kanten aan het negatieve. Die eigenschap is haar redding geweest.
Over de auteur
Henriëtte Jonkman, geboren in 1933, is talentvol en heeft een grote hang naar warmte en geborgenheid. Aanvankelijk vol vertrouwen uitziend naar “de grote liefde” raakt ze teleurgesteld en gefrustreerd, maar verliest nooit haar motivatie om negatieve ervaringen om te zetten in positieve leermomenten. Ze houdt een dagboek bij, met in het achterhoofd de wens om het voor haar nageslacht tot een “echt” boek te maken. Dat werd De echo van mijn voetstappen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402232820 / 978-94-022-3282-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 20-01-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 822
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik was een driftkikker en zij plaagde graag. Ik mocht niet naar haar spulletjes kijken of op haar slaapkamer komen. Zij had een kleine pop die daar op een kastje zat, maar waar zij nooit mee speelde en waar ik niet naar mocht kijken, laat staan aankomen. En oh, wat wilde ik die pop graag vasthouden! Als ik mijn kans schoon zag, deed ik dat toch wel maar ze kwam er altijd achter en dan werd het vechten.
Als mijn moeder me dan een uitbrander gaf, stond zij achter mijn moeder en had er lol in dat ik op mijn kop kreeg en lachte me dan uit. Dan werd ik helemaal hels. Als ik dan zei dat ze me uit stond te lachen en gezichten te trekken, zei mijn moeder: "Ze heeft ogen gekregen om te kijken, en dan kijk jij maar een andere kant uit." Ik vond het zo oneerlijk. Dat was niet bevorderlijk voor de verstandhouding tussen mij en m’n zus.
Als ik driftig werd, pakte mijn moeder me op en hield me met mijn hoofd onder de koude kraan om af te koelen. Dat hielp wel, ik zie me nog buiten op de bank zitten nasnikken. Ik werd er heel erg moe van en ging dan ergens in de kamer liggen, achter een stoel of onder de naaimachine. Met mijn duim in de mond, dat was mijn troost. Dat duimen heb ik pas afgeleerd toen ik een jaar of dertien was.
Mijn zus heeft mij altijd afgewezen, het is moeilijk om erover te schrijven. Maar nu ik zo terugkijk, wordt het mij wel heel duidelijk.
Als mijn moeder me dan een uitbrander gaf, stond zij achter mijn moeder en had er lol in dat ik op mijn kop kreeg en lachte me dan uit. Dan werd ik helemaal hels. Als ik dan zei dat ze me uit stond te lachen en gezichten te trekken, zei mijn moeder: "Ze heeft ogen gekregen om te kijken, en dan kijk jij maar een andere kant uit." Ik vond het zo oneerlijk. Dat was niet bevorderlijk voor de verstandhouding tussen mij en m’n zus.
Als ik driftig werd, pakte mijn moeder me op en hield me met mijn hoofd onder de koude kraan om af te koelen. Dat hielp wel, ik zie me nog buiten op de bank zitten nasnikken. Ik werd er heel erg moe van en ging dan ergens in de kamer liggen, achter een stoel of onder de naaimachine. Met mijn duim in de mond, dat was mijn troost. Dat duimen heb ik pas afgeleerd toen ik een jaar of dertien was.
Mijn zus heeft mij altijd afgewezen, het is moeilijk om erover te schrijven. Maar nu ik zo terugkijk, wordt het mij wel heel duidelijk.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek