Er is geen woord Frans bij

De bange jeugdjaren vlak na de oorlog, maakten Frans Ringbergen onzeker. Hij werd angstig en het vertrouwen in de mens raakte ver zoek. Geestelijk misbruikt zonder een dader aan te kunnen wijzen. Iedereen was anders in die tijd. Door op jonge leeftijd een eigen bedrijfje te beginnen en heel hard te werken, kon hij zijn angsten en andere beperkingen van zich af houden. Hij schreef veel verhalen over zelfmoord in alle varianten. Verhalen over diverse levensstijlen, mede bepaald door de omgeving. Verhalen over de technische revolutie die sneller gaat dan de mens kan bijhouden in zijn leven. Ook wordt geschreven om de ontlasting te meten op onverbrande stoffen. Frans schrijft over het leven, zijn leven en de dood. Hij schrijft over begraven worden met een handgranaat, over Earth Overshoot Day en natuurlijk het milieu.

Frans Ringbergen is vlak na de oorlog (en hongerwinter) geboren als jongste kind uit een gezin van vijf kinderen. Met een beetje het syndroom van Truman en Asperger en andere aandoeningen is hij door het leven geslopen en op jonge leeftijd een garagebedrijf begonnen. Hard werken aan auto’s, dat was zijn passie. Toen hij 58 jaar werd, is er stabiliteit in zijn leven gekomen. Hij is eigenlijk gaan reïncarneren tijdens zijn leven. Een soort “ik vertrek”, maar dan met zijn lichaam en geest.

Waarom komt niemand op het idee om ook eens te kijken naar onze ontlasting? Ik zou zeggen, ga daar bij elk persoon apart eens kijken of daar nog voedingsstoffen in zitten die niet verbrand zijn. Dan kan je zeggen welke voeding bij dat persoon nodig is. Nu wil ik een mens niet met een auto vergelijken maar bij die auto worden al jaren de uitlaatgassen gecontroleerd op o.a. onverbrande brandstof.
Via computers en sensoren wordt dan geregeld dat de brandstof/lucht-verhouding in alle omstandigheden het beste zijn.
Bij de mens is het veel gecompliceerder. Een auto krijgt één soort voeding en de mens kan te kust en te keur uitzoeken.
Daarom is het van belang dat tijdens het dieet ook onze ontlasting gecontroleerd wordt om te zien of er onverbrande voedingsstoffen aanwezig zijn. Bij ieder mens is de samenwerking van de organen anders en zal ook het verbrandingspatroon anders zijn van zijn voedsel. Zo kan men bij een ieder een goed dieet samenstellen.
Ik vind het leuk om in bepaalde situaties te kijken hoe mensen om me heen reageren als je iets doet of zegt wat een beetje buiten het normale is. Voorbeeld: Ik sta bij een viskraam en ik bestel een broodje haring. Nu is het zo dat die visboer altijd vraagt: "Bruin of wit brood, met of zonder boter, met of zonder uitjes?" Dus ik denk: ik zeg alles meteen achter elkaar. Dus een broodje haring, bruin brood, geen boter, een klein beetje uitjes. Als extra vraag ik of ze de haring op de linkerzijde wil leggen. Het wordt dan stil om je heen en niemand weet wat hij of zij moet zeggen. Ik probeer te glimlachen naar de verkoopster en als je geluk hebt ziet men de lol hier van in. Als ik daarna aan mijn toevallige buurman bij diezelfde viskraam vraag hoe het met de verbouwing is, is de verbazing op zijn top. De verbazing wordt nog groter als ik me omdraai en tegen de dame achter mij met een zeer lage decolleté zeg: "U bent nog laat open", om vervolgens te vragen of ik het snot uit haar neus mag zuigen.