De Olifant Man

De gezworen vrienden ir. Alfred R. Stelwagen en Ludovicus van Brummelen raken in theaternachtclub Maison d’Amour in de ban van de Olifant Man en zijn in nevelen gehulde verleden. Op zoek naar antwoorden doet Ludovicus opmerkelijke ontdekkingen. Zijn worsteling met de hippe vragen: Wie zijn we, waar komen we vandaan, waar gaan we naartoe? komt tot een hoogtepunt als hij straalbezopen een congres van grenswetenschappers in Peru toespreekt. Zijn ongeremde bespiegelingen met betrekking tot de zin van het bestaan en wie en wat God is, worden hem echter niet in dank afgenomen…

Yohan Daries (Rotterdam, 1958) vroeg zich af waarom hij geen schrijver was geworden. ‘Hef je zelfcensuur op en de literatuur komt vanzelf,’ had een gearriveerd columnist geschreven. Aangespoord door deze raad ging hij, de aspirant-schrijver, vol goede moed aan de slag. Resultaat: De Olifant Man, een bizar verhaal met 62 eigenhandig gemaakte illustraties, want illustrator wilde hij ook altijd al worden. Yohan Daries heeft lol gekregen in schrijven en illustreren. Als het aan hem ligt, blijft het niet bij deze eersteling.

Ztapatze voegt de daad bij het woord en loopt naar de deur. Zijn gedrongen gestalte vult het kleine halletje als een vormloze zak aardappelen het kofferbakje van een dwergauto. Iga staat zuchtend van bed op, zo op het eerste gezicht onaangedaan, en fatsoeneert haar kleding. Zonder morren brengt ze Van Brummelen nog een glas water.
Als ze weer voorover buigt om hem het water aan te reiken hoort hij haar haast onhoorbaar, maar heet fluisteren: 'Will you do it next time, Ludovicus, please, please, please? You are so cute! I am fond of faggots, I think I love you.' Ze lijkt het nog te menen ook.
Staand bij de deur draait Ztapatze zich om en zegt: 'Ik denk dat het beter is als we elkaar nooit meer spreken. Geloof het of niet, ik heb je vriendschap altijd gewaardeerd. Sorry, Ludo, dat het zo gelopen is. Ik deed het voor Iga, ik hou van haar, weet je, zo veel als ik nog nooit van iemand gehouden heb. Mijn pistool is trouwens nep. Ik heb 'm thuis 3-D uitgeprint. Bij het eerste schot zou het met kogel en al in mijn hand als een zeepbel uit elkaar gespat zijn.'
Ztapatze opent de deur van de hotelkamer en even later is hij met Iga vertrokken. Als het geluid van hun tred weer door de stilte in de gang is ingenomen rent Van Brummelen naar het toilet en gooit hij alles er in een keer uit. Eenmaal leeg en z’n mond gespoeld strompelt hij naar de deur van z’n kamer en draait hem op slot. Door spanning uitgeput laat hij zich op z’n bed vallen. Zo ligt hij nog geruime tijd lusteloos naar het plafond te staren. Hij voelt zich ellendig. Uiteindelijk krijgt de uitputting vat op hem en slaapt hij een koortsachtige droom. De airco boven zijn hoofd is al geruime tijd gestopt.