Als collega van Marijn zijn deze verhalen heel herkenbaar. Marijn heeft een manier van vertellen die er voor zorgt dat je het gevoel hebt er zelf bij aanwezig te zijn.
Samenvatting
In Prikpost - verhalen uit de zorg beschrijft Marijn van Teylingen haar werkervaringen op een bloedafnamepoli en tijdens werkbezoeken bij patiënten thuis. Levendige anekdotes vertellen de idiote en soms hilarische situaties waar ze dagelijks in belandt. Met een paar woorden schetst ze de verschillende karakters van de patiënten op een wijze die je je als lezer meteen verbonden laat voelen met de personen, of het nu gaat om een demente freule of een dronkelap. Soms is het grappig, op andere momenten kun je de pijn van de patiënten voelen. Van Teylingen schrijft haar verhalen met een levendigheid waardoor het boek een emotioneel relaas is voor de lezer. Uit het gebruik van accenten in de dialogen blijkt haar schrijftalent. Alle verhalen zijn uniek en verrassend, zoals ook de personen zijn die ze geholpen heeft. Een heerlijke verzameling verhalen voor een breed publiek.
Over de auteur
Marijn van Teylingen werd in 1963 geboren in Amsterdam. Haar moeder was kunstenares en haar vader was een bekend schrijver die haar de liefde voor taal, maar ook voor muziek al op jonge leeftijd bijbracht. Na vele woelige jaren waarin van Teylingen als singer- songwriter de muziekwereld indook, een cateringbedrijf begon, twee kinderen kreeg en door omstandigheden noodgedwongen een vaste baan moest zoeken, kwam ze in de zorg terecht. De korte verhalen die zij daarover de afgelopen drie jaar schreef, besloot ze te bundelen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402233766 / 978-94-022-3376-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 03-03-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 116
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Met mijn koffer in de hand bel ik aan bij mijn patiënt. Ik weet wat er gaat komen.
Een chique stem roept met het laatste beetje kracht dat hij nog lijkt te hebben een zangerig "Jahaa", waarop ik de deur openduw. Een paar stralend blauwe ogen verwelkomen mij met de woorden: "Ha Marlene, mijn prikster, mijn grote liefde … Vertel mijn kind, worden die prachtige lippen van jou wel vaak genoeg gekust?" Ik ga er niet op in, lach slechts wat zenuwachtig.
In een enorme luierbroek, sokken tot aan zijn knieën opgetrokken, loshangend overhemd, zit hij met een zakdoek in de hand in zijn stoel en veegt het slijm uit zijn mondhoeken.
"Ik heb me speciaal voor jou geschoren Marlenekind. Krijg ik straks een kusje van je?" Ik negeer zijn vraag en zet mijn koffer op de ontbijttafel tussen de eierschalen en de broodkruimels. Ik pak mijn benodigdheden, ga bij hem zitten en leg zijn hand zakelijk op mijn knie. Terwijl ik vooroverbuig om de stuwband om zijn arm te leggen, begint hij zwaarder te ademen. Ik word een beetje zenuwachtig want zijn andere hand begint zachtjes mijn arm te strelen en diezelfde hand lijkt daarna zijn weg te zoeken naar mijn borst. Ik ga snel rechtop zitten en probeer hem af te leiden met de vraag of hij nog bezoek krijgt vandaag. Hij kijkt me aan met een twinkel in zijn ogen en zegt dat Irma, een vrijwilligster, vandaag komt om met hem te wandelen. Ik haal intussen de naald uit zijn arm en druk stevig op het watje terwijl ik mijn bovenlichaam op afstand houd.
Dan gaat de telefoon en hij staat op …
Een chique stem roept met het laatste beetje kracht dat hij nog lijkt te hebben een zangerig "Jahaa", waarop ik de deur openduw. Een paar stralend blauwe ogen verwelkomen mij met de woorden: "Ha Marlene, mijn prikster, mijn grote liefde … Vertel mijn kind, worden die prachtige lippen van jou wel vaak genoeg gekust?" Ik ga er niet op in, lach slechts wat zenuwachtig.
In een enorme luierbroek, sokken tot aan zijn knieën opgetrokken, loshangend overhemd, zit hij met een zakdoek in de hand in zijn stoel en veegt het slijm uit zijn mondhoeken.
"Ik heb me speciaal voor jou geschoren Marlenekind. Krijg ik straks een kusje van je?" Ik negeer zijn vraag en zet mijn koffer op de ontbijttafel tussen de eierschalen en de broodkruimels. Ik pak mijn benodigdheden, ga bij hem zitten en leg zijn hand zakelijk op mijn knie. Terwijl ik vooroverbuig om de stuwband om zijn arm te leggen, begint hij zwaarder te ademen. Ik word een beetje zenuwachtig want zijn andere hand begint zachtjes mijn arm te strelen en diezelfde hand lijkt daarna zijn weg te zoeken naar mijn borst. Ik ga snel rechtop zitten en probeer hem af te leiden met de vraag of hij nog bezoek krijgt vandaag. Hij kijkt me aan met een twinkel in zijn ogen en zegt dat Irma, een vrijwilligster, vandaag komt om met hem te wandelen. Ik haal intussen de naald uit zijn arm en druk stevig op het watje terwijl ik mijn bovenlichaam op afstand houd.
Dan gaat de telefoon en hij staat op …
Reviews (3)
Liefdevol beschreven anekdotes, soms hilarisch, soms ontroerend.
Heel beeldend verwoord.
Een prachtig boek leuk om cadeau te geven en te krijgen.
Heel beeldend verwoord.
Een prachtig boek leuk om cadeau te geven en te krijgen.
Als aanstaand collega en mede bloedafname medewerker een feest van herkenning.
Ik heb er van genoten!
Ik heb er van genoten!