Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Hollandse stilte na Indische stormen

Auteur

Adriaan Saeys

Uitvoering
Paperback
Genre
Romans
Reviews
4,0 / 5 (3 reviews )
Prijs
24 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)

Samenvatting

De Tweede Wereldoorlog in Azië was stormachtig; met name het strenge Jappenkampleven, gezien door de ogen van nog jonge kinderen. De hoofdpersoon, leraar wiskunde op de Planterschool in Brastagi, moet van het gouvernement in dienst treden als Landstormsoldaat en ervaart al snel de Japanse gesel in vele kampen, ook langs de Birma spoorweg. Hij overleeft deze drieënhalf jaar lange slavernij.
Met zijn vrouw en kinderen gaat hij al snel naar Holland om de vijandelijkheden in Indonesië te ontvluchten. Zij belanden in een Holland waar voor Indiëgangers alleen onbegrip is; het is er doodstil. Hij werkt overmatig veel en heeft eigenlijk geen tijd voor andere zaken. Zijn kinderen krijgen een losse opvoeding en komen alle drie zonder zijn bemoeienis toch wel op hun pootjes terecht. Ten leste ontwikkelt hij een PTSS syndroom. Lukt het hem om hier overheen te komen?

Over de auteur

Adriaan Saeys is huisarts in ruste. Hij is geboren op Sumatra, in Kaban Djahe, wat gembertuin betekent. Hij bracht zijn eerste jeugd door in het Jappenkamp met zijn moeder en zus. In Holland, na een moeizame middelbare school en een te lange militaire dienst, besluit hij psychologie te gaan studeren. Het gaf hem geen voldoening. Toen kwam het besluit medicijnen te gaan studeren, op instigatie van zijn zus Betty. Dit verliep volgens plan. Hij is dertig jaar huisarts in een plattelandspraktijk geweest.

Productinformatie

ISBN
9789402232479 / 978-94-022-3247-9
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
13-01-2017
Taal
Nederlands

Genre
Romans

Uitvoering
Paperback
Pagina's
326
Formaat
16 x 24 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

1945

In oktober vertrokken we per trein van het stationnetje Aek Paminke naar Medan. Mamma was heel opgewekt en had de laatste dagen zelfs af en toe gezongen. We hadden niet veel bagage. De stinkende matrassen, onze bedden dus, hoefden we niet mee te nemen. Twee kleine koffertjes halfvol met kleren was alles wat we hadden.
"We hebben ons eigen leven nog en dat is het meest kostbare wat we hebben", zei Mamma.
Ons was beloofd, dat wij een ruime behuizing zouden krijgen in Medan en wel in een wijk die afgegrendeld was van de rest van de stad.
Deze wijk werd ook voortdurend bewaakt door de Engelsen en de Gurkha’s.
En dit was nodig, want die moordlustige, gemene pemuda’s met hun messen liepen nu ook al in Medan te zoeken naar blanke Hollanders, de Blanda’s.
Voor het geval dat de trein onderweg op stopplaatsen overvallen zou worden door die moordenaars hadden we instructies gekregen om dan zo snel mogelijk uit de trein te springen en snel de rimboe in te vluchten en ons te verstoppen.
Op de vraag hoe we dan later weer verder zouden moeten reizen kregen we van niemand een duidelijk antwoord.
Dus dat wekte bij ons allemaal behoorlijk wat angst en spanning op. Zelfs bij mij.
Ik, die er nooit mee had gezeten om onder het prikkeldraad door het omliggende bos en oerbos in te gaan met z’n slangen en z’n apen en z’n tijgers, louter vertrouwend op mijn snelheid op mijn blote kakkies.
Ik heb er nooit bij stilgestaan, dat ik een tijger had kunnen tegenkomen. Ik ging gewoon het bos in en zag het gevaar er niet van in.
Behalve dan die ene keer met die twee gevangen mannen met die twee Japanse soldaten. Dat waren toen ook net twee wilde dieren, die Japanners, die een prooi hadden gevangen.

Reviews (3)

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door T.T.J. Eradus op 30-10-2017
Dit boek is te aangrijpend om het in één keer uit te lezen. Adriaan beschrijft in deel 1 zijn kleuterjaren in het Jappenkamp: de constante honger, de dreiging, de sluier van de dood.
Daarnaast beschrijft zijn vader in flash backs zijn bijna 4 jaar Birma spoorweg: de dood, de ranselpartijen, de absolute noodzaak van het behoren tot een kleine groep.
Beiden komen "gezond" uit de oorlog, maar zijn geestelijk zwaar gewond.
Deel 2 beschrijft hun "leven in vrijheid" terwijl ze gevangen zitten in een pantser van gevoelloosheid, noodzakelijk in het kamp maar nu een groot menselijk drama.
Vanuit elke bladzijde komt een geluidloze schreeuw om genegenheid en aandacht.
De solitaire zelfredzaamheid van beiden is schrijnend en aangrijpend.
Uiteindelijk loopt de zoon door omstandigheden vast in zijn belangrijke positie.
Aangespoord door zijn zus doet hij, eindelijk, een beroep op zijn vader.
Het ijspantser breekt. Helaas niet voor lang.
De vader krijgt een hartaanval en sterft. Echtheid met een grote symbolische waarde.
Terugkijkend is het een godswonder dat beiden hun leven toch op orde hebben kunnen brengen en houden!
een ego-document van grote klasse, beklemmend en openhartig geschreven.
Lees dat boek
Geschreven door Karel van Asselt op 20-02-2018
Indrukwekkend relaas van de ervaringen, tijdens de japanse bezetting , van een Nederlandse familie gedurende wo2 in Nederlands Indie.

Zeer de moeite waard mede door de intergratie bij terugkeer in Nederland.

door Hanneke Römelingh op 07-03-2018
"Hollandse Stilte na Indische Stormen" door Adriaan Sayes

De schrijver is de zoon van mijn wiskunde leraar. Ik kreeg de titel van het boek via de broer van de schrijver, met wie ik op facebook in gesprek raakte.
Het zou over Indië gaan en later hoe of het, éénmaal terug in Holland, verder ging. Familie verhalen interesseren me en ook wat men zoal meemaakt in een leven. De wereld wordt er voor mij een beetje duidelijker door.
Moeder met kinderen komen in 1942 gedrieën in een kamp op Sumatra en vader komt achtereenvolgens in Burma en Thailand om daar dwangarbeid te verrichten. Drie en half jaar vertoeven zij onder erbarmelijke omstandigheden, maar, ze overleven het.

De vader en de zoon staan centraal in het boek, ook al wordt van zus Bettie ook een duidelijk beeld geschapen. Anton is vijf als hij kennis maakt met zijn vader. Het gaat van het begin af aan niet goed tussen die twee. De door zijn moeder toegezegde Dinky-toy heeft vader niet bij zich. De vader weet niet hoe hij zijn liefde voor zijn zoon moet tonen. De vader weet niet hoe hij vader moet zijn. Vader is tijdens die barre kamp jaren erg vernederd en de zoon met zijn vijf jaren nogal zelfstandig en verwilderd.

Het Indië avontuur keren ze de rug toe en vertrekken naar Holland, waar hen een ander leven wacht. Vader onderdrukt zijn gevoelens door erg hard en veel te werken. Hij is een uitstekende leraar, dat wel. Zijn zoon koopt daar weinig voor. Hij weigert een tijd lang zijn best te doen op school. Waardering van zijn vader blijft immers uit? Anton zal het in zijn eentje dan wel rooien. Dat lukt op een gegeven moment een heel eind, totdat hij dan toch ten lange leste een beroep op zijn ouders moet doen.

Op het laatst loopt het tussen hen tweeën goed af. Alleen gaat vader na een paar jaar pensioen toch wel vroegtijdig dood. Helaas.

Het is een mooi en aangrijpend, levensecht verhaal. Vooral ook omdat ik de roman figuren een beetje kende, veel plekken waar zich het één en ander afspeelde mij bekend zijn, evenals de tijdgeest, waarin het speelt, heb ik het boek met veel plezier gelezen. In Indië, nu Indonesië ben ik zelf nooit geweest.

Ik dank de schrijver voor zijn boek.