Zeer mooie bundel, de moeite waard!
Samenvatting
Donkere gedachten bundelt gedichten die de verschillende vragen, twijfels en onzekerheden over het leven in woorden omzet. Het denkt na over de zin en betekenis van het leven en haar onvermijdelijke partner en tegenpool: de dood. In zekere zin kan Donkere gedachten ook als een filosofisch werk beschouwd worden. Het geeft een blik op de wereld rondom ons in het kader van een depressie, en het geeft inzicht in de geest van mensen die eraan lijden.
Over de auteur
Nicolas De Beukelaer (1998) groeide op in Antwerpen. Al van kleins af aan had hij de droom om later schrijver te worden. In tegenstelling tot de meeste kinderdromen, heeft hij de zijne nooit losgelaten. Doorheen de jaren is hij zich steeds meer gaan toespitsen op gedichten, die onder invloed van de werken van Jotie ‘t Hooft een steeds somberder ondertoon kregen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402234299 / 978-94-022-3429-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 17-03-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Gedichten
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 40
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik heb de dood reeds lang ontmoet
kom, zei ik, laat ons samen spelen.
Laat ons samen een boomhut bouwen, in de dikste eik
Laat ons daar stiekem ontmoeten, een plek voor ons alleen
Kom, zei jij, laat ons samen zijn, de hele nacht voor ons
Laat ons samen tot één versmelten, de hele wereld van ons alleen
Laat ons samen elkander beminnen, waar geen ander ons kan zien.
Waar we samen een universum scheppen, onze eigen wereld
Blijf, zei ik, laat ons altijd samen zijn, samen door de eeuwigheid
Voor altijd, en niet alleen wanneer ik je moet troosten
Ik wil je kunnen vasthouden,
meer zijn dan een schouder om op uit te huilen
Maar hoe vaak we ook samen waren, er was altijd die ander
Die ander naar wie je huppelend terugkeerde,
zodra ik je tranen had gedroogd.
Wij kunnen niet meer samen zijn, jij behoort haar toe
Maar zolang je bij me troost komt zoeken zal ik er voor je zijn
Zolang ik weet dat jij terug zal keren, koester ik geen wrok
en als jij dan ooit met leven breekt, dan weer zal ik er zijn
Dan zullen wij elkander weder zien, en kunnen we eindelijk weer omhel-zen
En dan gaan we samen, hand in hand, terug naar onze boomhut
kom, zei ik, laat ons samen spelen.
Laat ons samen een boomhut bouwen, in de dikste eik
Laat ons daar stiekem ontmoeten, een plek voor ons alleen
Kom, zei jij, laat ons samen zijn, de hele nacht voor ons
Laat ons samen tot één versmelten, de hele wereld van ons alleen
Laat ons samen elkander beminnen, waar geen ander ons kan zien.
Waar we samen een universum scheppen, onze eigen wereld
Blijf, zei ik, laat ons altijd samen zijn, samen door de eeuwigheid
Voor altijd, en niet alleen wanneer ik je moet troosten
Ik wil je kunnen vasthouden,
meer zijn dan een schouder om op uit te huilen
Maar hoe vaak we ook samen waren, er was altijd die ander
Die ander naar wie je huppelend terugkeerde,
zodra ik je tranen had gedroogd.
Wij kunnen niet meer samen zijn, jij behoort haar toe
Maar zolang je bij me troost komt zoeken zal ik er voor je zijn
Zolang ik weet dat jij terug zal keren, koester ik geen wrok
en als jij dan ooit met leven breekt, dan weer zal ik er zijn
Dan zullen wij elkander weder zien, en kunnen we eindelijk weer omhel-zen
En dan gaan we samen, hand in hand, terug naar onze boomhut