Een aanrader! Een boek wat me vanaf het begin tot eind heeft geboeid. Ik kan niet wachten op het volgende boek van deze auteur.
Samenvatting
Sean is de zoon van een groot scheepsmagnaat. Zijn hele toekomst is voor hem al uitgestippeld. Hij gaat zijn vader opvolgen en als zijn vader komt te overlijden, erft Sean de werf. Helaas is de relatie die hij met zijn vader heeft niet al te best en na de zoveelste ruzie met zijn vader loopt hij van huis en gaat hij op zoek naar zichzelf. Tijdens zijn zoektocht ontmoet hij Kate en Sean is op slag verliefd. Tevergeefs probeert hij Kate uit zijn hoofd te krijgen, want ze is al getrouwd. Telkens duikt Kate echter weer op de één of andere manier in zijn leven op. Als Sean er dan eindelijk achter is gekomen wat zijn levensdoel is, krijgt hij een ernstig ongeval...
Over de auteur
Bonita van den Berg is geboren in 1979. Ze is in haar werk als kapster, maar ook in haar vrije tijd altijd creatief bezig. Zo liep zij al een hele poos met het idee in haar hoofd dat ze wilde gaan schrijven. Telkens bedacht ze wel een excuus om maar niet met het schrijven te beginnen. Totdat het voor haar duidelijk was dat er geen reden meer was om het te blijven uitstellen. Vooral in het uurtje op de fiets naar haar werk toe ontstonden er in haar hoofd ideeën. En zo is deze roman, dromend op haar fiets, geboren.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402235319 / 978-94-022-3531-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 14-04-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 182
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Er was één week van zijn leven voorbijgegaan zonder dat hij er maar iets van had gemerkt. Toen Sean bijkwam, was hij heel erg gedesoriënteerd, maar een zuster had hem snel gerustgesteld en hem verteld wat er allemaal was gebeurd. Zijn linker bovenarm was gebroken en zijn linkerbeen verbrijzeld. Hij had een zware hersenschudding, verder nog diverse kneuzingen en op allerlei plaatsen blauwe plekken. Ook had hij een grote snee op zijn achterhoofd die ze hadden geplakt.
Zijn been hadden ze ook al geopereerd en er staken nu diverse pennen en schroeven uit die voorlopig zo moesten blijven zitten. De chirurg was bang geweest dat ze zijn been hadden moeten afzetten, maar de chirurg had besloten om het erop te wagen om zijn been toch te behouden en hem geopereerd. Daarna hadden ze hem in een soort comateuze toestand gehouden voor de pijn die hij zou hebben. Wel hadden ze hem regelmatig weer wat bij laten komen om te kijken of hij door de klap geen bloeding of hersenbeschadiging had.
Daar kon Sean zich niets meer van herinneren. Het enige wat hij zich kon herinneren, was iets wat hij voor zichzelf zou houden.
De verpleegsters waren heel aardig voor hem en hielpen waar ze konden. Een forse en wat oudere, donkere dame was wel een van zijn favorieten, Regina was haar naam. Zij kwam altijd met een glimlach binnen en vroeg dan met een zwaar accent hoe het met haar jongen ging. Zij was diegene die hem had gerustgesteld en ook altijd even de tijd nam voor een praatje met hem.
"Weet je dat er iedere dag een mooie dame aan je bed heeft gezeten?", vroeg ze de volgende dag nadat Sean wakker was geworden. "En soms wel twee keer op een dag, ze is geen familie van jou, dat heb ik haar al gevraagd. Jij bofferd", zei ze met een grote glimlach en gaf hem een knipoog. Het laatste wat Regina had gezegd, had hij al niet eens meer gehoord. Zijn hoofd draaide meteen overuren.
"Mag ik je vragen hoe ze eruitzag?"
Regina beschreef haar uiterlijk en vroeg of de naam Kate hem iets zei.
Zijn been hadden ze ook al geopereerd en er staken nu diverse pennen en schroeven uit die voorlopig zo moesten blijven zitten. De chirurg was bang geweest dat ze zijn been hadden moeten afzetten, maar de chirurg had besloten om het erop te wagen om zijn been toch te behouden en hem geopereerd. Daarna hadden ze hem in een soort comateuze toestand gehouden voor de pijn die hij zou hebben. Wel hadden ze hem regelmatig weer wat bij laten komen om te kijken of hij door de klap geen bloeding of hersenbeschadiging had.
Daar kon Sean zich niets meer van herinneren. Het enige wat hij zich kon herinneren, was iets wat hij voor zichzelf zou houden.
De verpleegsters waren heel aardig voor hem en hielpen waar ze konden. Een forse en wat oudere, donkere dame was wel een van zijn favorieten, Regina was haar naam. Zij kwam altijd met een glimlach binnen en vroeg dan met een zwaar accent hoe het met haar jongen ging. Zij was diegene die hem had gerustgesteld en ook altijd even de tijd nam voor een praatje met hem.
"Weet je dat er iedere dag een mooie dame aan je bed heeft gezeten?", vroeg ze de volgende dag nadat Sean wakker was geworden. "En soms wel twee keer op een dag, ze is geen familie van jou, dat heb ik haar al gevraagd. Jij bofferd", zei ze met een grote glimlach en gaf hem een knipoog. Het laatste wat Regina had gezegd, had hij al niet eens meer gehoord. Zijn hoofd draaide meteen overuren.
"Mag ik je vragen hoe ze eruitzag?"
Regina beschreef haar uiterlijk en vroeg of de naam Kate hem iets zei.
Reviews (5)
Goed verhaal wat lekker weg leest. Eenmaal begonnen kon ik het boek niet meer weg leggen.
Niet weg te leggen!!!
In een adem uitgelezen, volledig gegrepen door de relaxte schijfstijl.
In een adem uitgelezen, volledig gegrepen door de relaxte schijfstijl.
Een prachtig boek pakkend van begin tot eind. In 1 dag uit gelezen kon niet stoppen. Hoop gauw weer een boek van deze schrijfster te kunnen aanschaffen.
Prachtig boek. Greep mij van het begin tot het eind. Elk moment dat ik kon pakte ik het boek. Hoop snel op een tweede deel