het boek is erg diepgaand. ik vind het erg interessante verhalen over het leven van de schrijver. zeker een aanrader dit boek.
Weemoedige en boze verhalen van een oude man
Vijf generaties Eindhoven, Amsterdam, Philips, Centurion, Auschwitz
- Prijs
- € 21 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Een familie in verhalen. Een terugblik op episodes uit de levens van vijf generaties familie van Ger de Wind. Van de grootouders uit Amsterdam, die in Auschwitz zijn vermoord. Van de andere grootouders uit Eindhoven, die tien van hun kinderen zagen sterven. De volgende generatie was de eerste die bij Philips werkte. Hun kinderen begonnen daar aan de weg omhoog, maar de kleinkinderen maakten Centurion mee en zagen het bedrijf uit Eindhoven vertrekken. De terugblikken zijn vaak weemoedig en bespiegelend, soms ook boos over wat hen overkwam. Maar altijd is er de herinnering aan groot geluk en diep verdriet.
Over de auteur
Ger de Wind droomde er van jongs af aan al over om schrijver te worden, maar werkte zijn hele leven bij Philips op het Natuurkundig laboratorium en als operations manager bij Philips Nijmegen. Na zijn pensionering studeerde hij Cultuurwetenschappen met literatuur als hoofdvak. Hij redigeerde het prachtige jubileumboek voor het vijftigjarig bestaan van Philips Nijmegen. Zijn bewogen familiegeschiedenis bood ruim stof voor verhalen over Eindhoven, Amsterdam, Philips en Auschwitz. Een aantal is gepubliceerd in het Eindhovens Dagblad en verhalenbundels.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402235289 / 978-94-022-3528-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 14-04-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 174
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Fransje, die bloemen zo mooi vond
Fransje Swart, mijn schoolvriendje, was maar klein. Als we over de lange Kattenstraat naar de Nutsschool gingen, liep hij daarom midden in onze groep. We beschermden hem tegen de jongens van de katholieke school aan de Frankrijkstraat. Als dank leerde Fransje me wilde planten kennen, bloemen, insecten, slakken, vogels. Hij vertelde dat alles dat leeft zo prachtig is.
"Kijk eens Gerrie. Die Vlaamse gaai daar. Mooi hè, die blauwe en zwarte en witte veren." Ik zie nog de zwarte ogen voor me waarmee Fransje me aankeek als ik naar hem luisterde.
In de week waarin de Duitsers Nederland binnenvielen, liep ik ’s morgens naar de Mussenbroekstraat om Fransje op te halen want hij was al een paar dagen niet op school geweest. Voor zijn huis stond een groep mensen met sombere gezichten. Sommigen huilden. Men zei dat de familie zelfmoord had gepleegd door in de keuken de gaskraan open te zetten. Fransje en zijn familie waren dood. Verslagen liepen we naar school. We begrepen er niets van.
"Waarom hebben ze dat gedaan, Pap?"
"Dat vertel ik later wel."
Hij keek naar me, alsof hij nadacht, draaide zich om, liep de gang in, naar mijn moeder. "Nee!", riep ze. Ze huilde tegen de schouder van mijn vader.
De lijst van Eindhovense oorlogsslachtoffers geeft een beeld van de dood van de familie Swart in mei 1940. In kille woorden, alsof het een alledaags bericht is.
Fransje Swart, mijn schoolvriendje, was maar klein. Als we over de lange Kattenstraat naar de Nutsschool gingen, liep hij daarom midden in onze groep. We beschermden hem tegen de jongens van de katholieke school aan de Frankrijkstraat. Als dank leerde Fransje me wilde planten kennen, bloemen, insecten, slakken, vogels. Hij vertelde dat alles dat leeft zo prachtig is.
"Kijk eens Gerrie. Die Vlaamse gaai daar. Mooi hè, die blauwe en zwarte en witte veren." Ik zie nog de zwarte ogen voor me waarmee Fransje me aankeek als ik naar hem luisterde.
In de week waarin de Duitsers Nederland binnenvielen, liep ik ’s morgens naar de Mussenbroekstraat om Fransje op te halen want hij was al een paar dagen niet op school geweest. Voor zijn huis stond een groep mensen met sombere gezichten. Sommigen huilden. Men zei dat de familie zelfmoord had gepleegd door in de keuken de gaskraan open te zetten. Fransje en zijn familie waren dood. Verslagen liepen we naar school. We begrepen er niets van.
"Waarom hebben ze dat gedaan, Pap?"
"Dat vertel ik later wel."
Hij keek naar me, alsof hij nadacht, draaide zich om, liep de gang in, naar mijn moeder. "Nee!", riep ze. Ze huilde tegen de schouder van mijn vader.
De lijst van Eindhovense oorlogsslachtoffers geeft een beeld van de dood van de familie Swart in mei 1940. In kille woorden, alsof het een alledaags bericht is.
Reviews (3)
Aangrijpende verhalen vanuit een persoonlijk perspectief. Voor velen toendertijd de norm, onvergelijkbaar met het 'nieuwe normaal'.
Geschiedenis in de praktijk.
Geschiedenis in de praktijk.
Ik ben als zoon van de schrijver natuurlijk niet onbevooroordeeld maar het boek is erg mooi geworden. Sommige verhalen heb ik mee gemaakt, sommige verhalen zijn voor mij ook nieuw.
