Ontmoeting in het Paradijs

Als Eva besluit in haar eentje een rondreis door Sri Lanka te gaan maken, heeft ze geen idee wat haar allemaal te wachten staat! Wanneer in het hotel twee goed uitziende mannen haar tegemoet lopen en naar haar kijken, weet ze niet dat een van hen haar toekomst verrassend zal veranderen. Na haar scheiding heeft ze geen enkele behoefte aan een nieuwe liefde in haar leven. Als Joost toevallig ook deze avontuurlijke reis meemaakt, laat hij al gauw merken dat hij haar wel degelijk héél belangrijk vindt. Ze beleven een romantische tijd, maar Eva is nog onzeker ...

Elisabeth van Deutekom, geboren in 1927 in Amsterdam, woont al sinds 1961 in Maassluis, waarvan 23 jaar aan de Waterweg. Zo houdt ze voor haar gevoel nog contact met de scheepvaart, waar ze door haar huwelijk met een zeevarende veel mee te maken kreeg. Graag voer ze af en toe mee naar verre landen. Bij storm maakte de woeste zee grote indruk op haar. Op een oude typemachine schreef ze aan boord al diverse verhalen.

Tijdens het dansen drukt hij me wat dichter tegen zich aan zonder dat ik me daartegen verzet.
'Zou ze dan toch wat voor mij voelen?', vraagt hij zich waarschijnlijk af. Overmoedig legt hij z'n wang tegen mijn haren en ook daar kan ik helemaal niet tegen protesteren.
Nu durft hij me iets te zeggen.
'Eva, nu we bijna aan ons afscheid toe zijn wil ik je zeggen, dat je grote indruk op mij hebt gemaakt. Ik heb je tijdens de rondrit leren kennen als een fijne gevoelige vrouw. Ik denk zelfs dat ik van je ben gaan houden. Het liefst zou ik morgen met je meegaan naar Trincomalee en die week samen met jou daar doorbrengen!'
Er gaat een golf van ontroering door me heen als hij dit zegt. Ben ik niet zelf ook bedroefd bij het idee hem ná morgen misschien nooit meer te zien? Ik ben bang dat ik zelf eveneens verliefd ben geworden op hem. Duidelijk herken ik nu het verschil tussen mijn gevoelens voor Gerard Jansen en voor Joost. Ik zucht en leg mijn hoofd tegen zijn schouder terwijl ik hem schuin omhoog aankijk.
'Ja Joost, ook ik denk dat ik tijdens de reis wat voor je ben gaan voelen. Maar daar wil ik verder niet op in gaan. Ik moet proberen hier weer zo gauw mogelijk overheen te komen. Het heeft geen zin om ermee door te gaan en misschien is het maar beter dat we nu gedwongen uit elkaar moeten gaan? Je weet dat ik al een grote teleurstelling heb moeten doormaken. Ik durf het geen tweede keer aan. Goede vrienden, oké, maar meer toch echt niet'.
Ik bloos omdat ik weet dat dit niet helemaal de waarheid is. Geniet ik nu eigenlijk niet intens van de dans waarbij hij me zo dicht tegen zich aanhoudt en zijn arm rond mijn middel heeft gelegd?