Een mooi verhaal dat goed aansluit bij de belevingswereld van kinderen door het taalgebruik en de gedetailleerde situatiebeschrijvingen. De combinatie van een serieus onderwerp met een vrolijke schrijfstijl maakt het af. Dit boek is echt van meerwaarde voor kinderen waarvan een ouder kampt met psychiatrische problemen en/of daarvoor opgenomen is (geweest). Volgens mij ook heel erg geschikt om in stukjes voor te lezen.
PAASZ?
Wat als je moeder wordt opgenomen op de PAAZ
- Auteur
-
Sarli van de Sande
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Kinderboeken
- Reviews
- 5,0 / 5 (2 reviews )
- Prijs
- € 20 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Daan en Roos zijn acht en zes jaar oud als hun moeder wordt opgenomen op de PAAZ-afdeling in het ziekenhuis. Daan vindt dat maar spannend en raar. Vooral als hij tijdens een bezoekuur iets hoort over een spuit voor mama. Vanaf dat moment is Daan erg bang voor de PAAZ. Hij krijgt last van nachtmerries, kan zich niet concentreren op school en durft niet op ziekenbezoek bij zijn moeder. En dat terwijl zij zo graag wil dat hij op bezoek komt. Daan wordt banger en banger maar dat durft hij tegen niemand te zeggen. Daan probeert zijn angsten verborgen te houden, maar blijft hem dat wel lukken?
Over de auteur
Sarli van de Sande (1996) is achttien jaar als zij opgenomen wordt op de PAAZ. Tijdens en na deze opname merkt zij hoe weinig mensen van deze afdeling weten en wat voor taboe erop rust. Om dit te doorbreken besluit zij om haar ervaringen te verwerken in een kinderverhaal, om zo meer bekendheid aan de PAAZ te geven.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402236101 / 978-94-022-3610-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 12-05-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Kinderboeken
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 146
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Papa legt zijn hand op de deurklink. Langzaam doet hij de deur open. Daan en Roos kijken voorzichtig langs hem de woonkamer in. Het eerste dat ze zien, is een koffer. "Huh?", vraagt Daan zich hardop af. "Het is toch helemaal geen vakantie?"
Papa reageert niet. Hij doet een pas opzij, zodat Daan en Roos de huiskamer in kunnen lopen. Ze kijken om zich heen. De koffer is niet het enige dat ingepakt klaar staat. Op tafel staan ook nog twee weekendtassen en er ligt een hoofdkussen. Daan kijkt naar links. Daar ziet hij mama op de bank zitten. Ze ziet erg wit en haar ogen zijn rood en dik van het huilen. Zodra ze Daan en Roos ziet, kijkt ze op en komt ze van de bank af. Ze loopt naar ze toe en geeft ze allebei een knuffel.
"Hee schatjes. Wat fijn dat jullie er zijn!" Daan maakt zich los uit de knuffel en kijkt mama vreemd aan.
"Wat is er allemaal aan de hand? Waarom moesten we weg van school?" Mama kijkt onzeker naar papa. Die komt naar het drietal toegelopen.
"Kom maar even zitten lieverds", zegt hij. Daan en Roos lopen naar de bank en gaan zitten. Mama komt tussen hen inzitten en papa gaat voor de bank op zijn hurken zitten, zodat hij Daan en Roos goed aan kan kijken.
"We moeten jullie iets vertellen. Ik heb jullie namelijk niet voor niets opgehaald van school. Het gaat namelijk niet zo goed met mama. Ze is een beetje ziek."
Papa reageert niet. Hij doet een pas opzij, zodat Daan en Roos de huiskamer in kunnen lopen. Ze kijken om zich heen. De koffer is niet het enige dat ingepakt klaar staat. Op tafel staan ook nog twee weekendtassen en er ligt een hoofdkussen. Daan kijkt naar links. Daar ziet hij mama op de bank zitten. Ze ziet erg wit en haar ogen zijn rood en dik van het huilen. Zodra ze Daan en Roos ziet, kijkt ze op en komt ze van de bank af. Ze loopt naar ze toe en geeft ze allebei een knuffel.
"Hee schatjes. Wat fijn dat jullie er zijn!" Daan maakt zich los uit de knuffel en kijkt mama vreemd aan.
"Wat is er allemaal aan de hand? Waarom moesten we weg van school?" Mama kijkt onzeker naar papa. Die komt naar het drietal toegelopen.
"Kom maar even zitten lieverds", zegt hij. Daan en Roos lopen naar de bank en gaan zitten. Mama komt tussen hen inzitten en papa gaat voor de bank op zijn hurken zitten, zodat hij Daan en Roos goed aan kan kijken.
"We moeten jullie iets vertellen. Ik heb jullie namelijk niet voor niets opgehaald van school. Het gaat namelijk niet zo goed met mama. Ze is een beetje ziek."
Reviews
Wat als je moeder wordt opgenomen op de Paaz? Van Sarli van de Sande is een spannend boek over een heel bijzonder onderwerp.
Het is weliswaar geschreven voor kleine kinderen (en vertelt hoe zij tegen de wereld, het leven en de problemen aankijken) maar het is ook fijn om dit boek als volwassene te lezen.
Gedreven door de vraag wat er met de hoofdpersoon Daan zal gebeuren en hoe het af zal lopen, las ik het boek gretig.
Daan is dapper, bezorgd en lief. Roos, zijn zusje, is ook een aardig meisje.
De ouders van Daan en Roos, Marjolein en Jaap, lijken ? wellicht door de ziekte van Marjolien - teruggetrokken in zichzelf en zijn erop gericht om Daan en Roos ervan te overtuigen dat het allemaal wel meevalt. Noch de moeder noch de vader is open en transparant in de comunicatie naar hun kinderen. Geen van beiden vertelt aan Roos en Daan wat de ziekte van moeder Marjolein (een zware depressie) precies inhoudt. Niemand legt hen uit dat als moeder zich soms een beetje vreemd gedraagt (en bijvoorbeeld drinkt) dat niet hun schuld is.
Opa Piet ? een ander personage - is veel wijzer. Die heeft begrip voor zijn kinderen en neemt ze serieus.
Ik wil niet verklappen hoe het afloop maar kan ouders aanraden (àlle ouders, niet alleen de depressieve) het te lezen, ook al gaat het om een kinderboek. Misschien dat zij dan, net als ik, beseffen dat zij altijd open kaart moeten spelen met hun kinderen, zelfs als ze pas 6 en 8 zijn.
Het is weliswaar geschreven voor kleine kinderen (en vertelt hoe zij tegen de wereld, het leven en de problemen aankijken) maar het is ook fijn om dit boek als volwassene te lezen.
Gedreven door de vraag wat er met de hoofdpersoon Daan zal gebeuren en hoe het af zal lopen, las ik het boek gretig.
Daan is dapper, bezorgd en lief. Roos, zijn zusje, is ook een aardig meisje.
De ouders van Daan en Roos, Marjolein en Jaap, lijken ? wellicht door de ziekte van Marjolien - teruggetrokken in zichzelf en zijn erop gericht om Daan en Roos ervan te overtuigen dat het allemaal wel meevalt. Noch de moeder noch de vader is open en transparant in de comunicatie naar hun kinderen. Geen van beiden vertelt aan Roos en Daan wat de ziekte van moeder Marjolein (een zware depressie) precies inhoudt. Niemand legt hen uit dat als moeder zich soms een beetje vreemd gedraagt (en bijvoorbeeld drinkt) dat niet hun schuld is.
Opa Piet ? een ander personage - is veel wijzer. Die heeft begrip voor zijn kinderen en neemt ze serieus.
Ik wil niet verklappen hoe het afloop maar kan ouders aanraden (àlle ouders, niet alleen de depressieve) het te lezen, ook al gaat het om een kinderboek. Misschien dat zij dan, net als ik, beseffen dat zij altijd open kaart moeten spelen met hun kinderen, zelfs als ze pas 6 en 8 zijn.