Auris
Survivallen is spannender dan je denkt!
- Auteur
-
Gerty Schuurman
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Jeugdboeken
- Prijs
- € 19 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Klaartje kletst graag, maar het liefst wil zij leren survivallen bij de club van Auris. Veel te gevaarlijk, vinden haar ouders. Klaartje heeft namelijk iets aan haar oren, waardoor zij vaak duizelig is. Klaartje zou Klaartje niet zijn als zij haar ouders niet weet over te halen. Eindelijk! Zij mag het voor één dag proberen, maar dan het gaat mis. Goed mis! Zij valt en komt terecht op een plaats die zij in haar eigen fantasie nooit zou verzinnen. Ben jij benieuwd wat voor spannende avonturen Klaartje heeft beleefd, ga dan snel lezen (of vraag je ouders om voor te lezen, dan kun jij onder de dekens wegkruipen als het te griezelig wordt).
Over de auteur
Haar creatieve geest laat Gerty Schuurman nooit in de steek. Dat is te zien als je door haar appartement loopt. Je kunt het zo gek niet bedenken of Gerty maakt het. Plotseling kampt zij met duizeligheidsklachten. De wereld draait om haar heen en schrijven is nog de enige optie. Voordat zij een slok van haar koffie neemt, heeft zij een A-4tje geschreven. Best goed, denkt ze en voor zij er erg in heeft is het kinderboek Auris haar nieuwste kunstwerk.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402236071 / 978-94-022-3607-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 09-06-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Jeugdboeken
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 122
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Klaartje trekt aan alle kanten aan haar benen, maar er is geen beweging in te krijgen. Hier staat ze dan stokstijf met de fakkel in haar hand, die zachtjes heen en weer beweegt. Met een klein stemmetje roept ze zachtjes: "Kan iemand mij helpen? Ik wil naar huis." En met haar altijd zo stoere handgebaar houdt zij nu met haar andere hand het knuffeltje vast, dat aan haar rugzak hangt. Een beetje eng vindt ze het allemaal wel en ze roept nog een keer door de donkere gang. "Is daar iemand?" Haar eigen zinnetje komt als een echo terug, gevolgd door een soort ‘ploujnk’-geluid.
"Ploujnk, ploujnk", hoort zij steeds dichterbij komen.
"Ik ben er bijna", roept een stemmetje in de verte. Klaartje wappert met haar groene fakkel in de lucht in de richting waar het geluid vandaan komt. Hoort zij het nu goed? En weer hoort zij dat ploujnk-geluid. Ze knijpt een beetje haar ogen dicht en ja hoor, daar ziet ze iemand aankomen! Warempel, in het licht van de fakkel verschijnt een heel klein mannetje, wel twee keer zo klein als zijzelf. Hij loopt een beetje krom en in elke hand heeft hij een wandelstok. Bij elke stap die hij neemt, zet hij zijn wandelstokken een stukje naar voren en sleept hij zijn onderbenen naar voren. Dan blijft hij even staan om diep adem te halen en begint van voren af aan. Zo komt hij telkens een stukje dichterbij en Klaartje schrikt een beetje als ze zijn wandelstokken ziet. Dit hadden mijn vriendjes moeten zien, denkt Klaartje als ze ontdekt dat de wandelstokken geen gewone wandelstokken zijn. Het zijn zelfs geen krukken uit het ziekenhuis waar ze zoveel mensen mee heeft zien lopen. Ze kijkt nog eens goed, maar ze vergist zich echt niet. Bij elke stap die hij neemt, prikt hij twee grote mensenbotten in de grond.
"Ploujnk, ploujnk", hoort zij steeds dichterbij komen.
"Ik ben er bijna", roept een stemmetje in de verte. Klaartje wappert met haar groene fakkel in de lucht in de richting waar het geluid vandaan komt. Hoort zij het nu goed? En weer hoort zij dat ploujnk-geluid. Ze knijpt een beetje haar ogen dicht en ja hoor, daar ziet ze iemand aankomen! Warempel, in het licht van de fakkel verschijnt een heel klein mannetje, wel twee keer zo klein als zijzelf. Hij loopt een beetje krom en in elke hand heeft hij een wandelstok. Bij elke stap die hij neemt, zet hij zijn wandelstokken een stukje naar voren en sleept hij zijn onderbenen naar voren. Dan blijft hij even staan om diep adem te halen en begint van voren af aan. Zo komt hij telkens een stukje dichterbij en Klaartje schrikt een beetje als ze zijn wandelstokken ziet. Dit hadden mijn vriendjes moeten zien, denkt Klaartje als ze ontdekt dat de wandelstokken geen gewone wandelstokken zijn. Het zijn zelfs geen krukken uit het ziekenhuis waar ze zoveel mensen mee heeft zien lopen. Ze kijkt nog eens goed, maar ze vergist zich echt niet. Bij elke stap die hij neemt, prikt hij twee grote mensenbotten in de grond.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek