Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
(Past door brievenbus)
Samenvatting
Je zou denken dat Thomas een normale jongen is, maar eigenlijk is hij dat niet. Hij is een DemonSlayer. Dat zijn mensen met magische krachten die demonen doden. Je hebt er in totaal 7: Fire, Ice, Light, Dark, Water, Wind en Lightning. Als kind heeft Thomas erg veel meegemaakt in zijn leven. Zijn ouders zijn overleden en hij werd gepest. Thomas verhuist met zijn zus Lina van Fioor naar Magnolia. Daar ontmoet hij een meisje genaamd Erica en maakt hij vrienden. Jammer genoeg heeft hij zijn krachten nog niet ontvangen, maar wanneer hij ze ontvangt, verandert heel zijn leven…
Over de auteur
Samia Boutaibi is geboren in 2002. Ze houdt erg van lezen en begon al van kleins af aan met verhalen schrijven. Ze vond het altijd al leuk om haar dromen op te schrijven en er een verhaaltje van te maken. Ook dit verhaal heeft ze in haar slaap gefantaseerd en gevisualiseerd en er een boek van gemaakt. Daarnaast leest ze veel fantasieboeken en is ze lid van een boekenclub op haar school.
Ik ga zitten, maar opeens begint mijn schouder nog erger te branden. Ik pak mijn schouder beet en bijt op mijn onderlip. Ik kan hier echt niet rustig wachten! Ik moet zo snel mogelijk de directeur spreken. Ik ben het wachten zat, dus ren ik naar de deur toe en storm binnen. Er zit een jongen te praten met de directeur. Nu kijkt hij mij aan en de directeur doet hetzelfde. ‘Thomas, heeft de secretaresse niet gezegd dat ik bezig ben?’ Ik kijk hem aan, maar zeg niks. Ik wil het niet zeggen waar de jongen bij is. Ik wil net wat zeggen, maar ik zie dat de directeur naar mijn schouder kijkt die ik nog steeds beet heb. Hij lacht naar me en zegt iets tegen de jongen. Hij zegt het zo zacht dat ik niet kan horen wat hij tegen de jongen vertelt. De jongen loopt weg en doet de deur achter zich dicht. De directeur maakt een gebaar dat ik moet gaan zitten. Ik doe wat hij zegt en ga zitten. Hij ziet er blij uit. Ik kan van zijn gezicht lezen dat hij gefeliciteerd! zegt. Misschien denkt hij nog aan de jongen voor mij. Ik laat mijn schouder los en buig me voorover. ‘Meneer, ik moet naar huis! Mijn schouder doet pijn en mijn ogen zijn rood in plaats van blauw!’ Hij moet dit keer hardop lachen. ‘Geen zorgen jongen, dat zijn maar bijwerkingen. Die gaan zo weer weg.’ Wat bedoelt hij daarmee? ‘Bijwerkingen? Wat bedoelt u?’ vraag ik nieuwsgierig. ‘Gefeliciteerd, Thomas. Je bent nu officieel een Slayer!’
