Heerlijk leesbare en zéér herkenbare gedichten over de strubbelingen van elke dag wéér .........(móéten) ;-)
Samenvatting
Een verzameling van treffende woorden met een gezonde dosis humor zorgen voor een gedichtenbundel puur en recht vanuit het hart die luchtig wegleest. Herkenbare alledaagse dingen uit een turbulent gezin worden open en eerlijk gedeeld. Onbegrepenheid, vertrouwen of verlies van een hond. Het ouderschap is soms best zwaar. Toch wordt er verwacht krachten te bundelen en door te gaan. Zo blijkt het leven lang niet altijd Alledaags.
Over de auteur
Wieko Reuvers (1972) is gehuwd en heeft vier kinderen. Na 12 ambachten en 13 ongelukken is hij bij buschauffeur geworden. Wieko is een echt buitenmens, een allesdoener en hij staat paraat voor iedereen. Hij heeft een passie voor alles wat geluid maakt, hij speelt dan ook gitaar, bas, toetsen en is zanger en liedjesschrijver. Als hij op zijn 42ste last krijgt van reuma raakt hij door zijn beperkingen gefrustreerd. Door de onuitputtende energie van deze altijd vrolijke duizendpoot kan hij zijn ei niet meer kwijt. Pas na de constatering ADHD valt alles op zijn plek en start hij met schrijven.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402236293 / 978-94-022-3629-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 19-05-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Gedichten
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 58
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Opstaan met kinderen
7 uur in de morgen,
36 alarmgeluiden door het hele huis verborgen.
Gekreun, gezucht en soms gegrom,
"Ik heb geen zin", "kan mijn broek niet vinden", "wiskunde is stom".
Ochtendhumeur lijkt ons wederom zwaar te treffen,
Dichtslaande deuren, stampvoetend trappen af, de kamer in zonder dat te beseffen.
De een smeert zijn brood, zeurend over iets dat niet op de juiste plek staat.
Twee die boven al stonden te bekvechten, wat in de gang nog even verder gaat.
"Waar is nummer 4? Hebben jullie haar soms gezien?"
Gemompel binnensmonds van 3 broers: "Die trut ?
hum, nee in bed misschien?"
Zucht, het zal toch niet, hè? Toch maar weer naar boven.
"Potverdorie, kom je bed uit, dit is toch niet te geloven!"
Licht verontwaardigd, met een zucht van verbazing:
"Ja ha, ik kom al, ben toch met mijn tablet bezig? Dat rotding."
Dan ruim een uur later, iedereen is vertrokken,
Voelt het fris om je benen, je laat de hond uit in boxershort en op sokken.