Stukken beter, bedankt !
- Auteur
-
Anny Bert
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Verhalen
- Prijs
- € 21 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Stukken beter, bedankt! is een krans van kleine, alledaagse voorvalletjes. Anny Bert biedt haar lezers korte momenten van observeren en overpeinzen. Ze noemt het liever ‘stukjes’, die je even laten lachen. Met deze ‘stukjes’ kun je de dagelijkse sleur doorbreken en daarna ga je dan weer in alle ernst verder. Een fijn boek om bij de hand te hebben als je je zinnen voor een moment wilt verzetten.
Over de auteur
"Als het moederschap ooit als beroep wordt erkend, was ik in een vorig leven met een dubbel beroep bezig: moeder van twee kinderen én lerares talen. Ik heb beide met heel veel liefde beoefend en misschien is nu de tijd eindelijk gekomen om me aan die ene grote liefde te geven: schrijven."
Productinformatie
- ISBN
- 9789088348150 / 978-90-883-4815-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 22-05-2009
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 178
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ze stapten op in Etikhove. Ze waren een paar, dat zag je zo: hij, een man, zij, een vrouw. Sedert de uitvinding van het hormoon, nu enkele tientallen jaren geleden, is dat niet meer zo vanzelfsprekend.
Ze hadden een plaats gekozen vooraan, de derde rij aan de kant van de chauffeur. Een moeilijke keuze, want de bus was nagenoeg leeg, op mij en een neger na. Maar die was helemaal achteraan gaan zitten, op de laatste rij. Hij was opgestapt net boven de evenaar en was doorgestoten tot aan Kaap de Goede Hoop, genietend van de muziek die van het ene oor dwars door zijn hoogspanningspermanent naar het andere oor liep, dankzij zijn iPod.
Het paar was niet meer zo jong, zij hadden allebei al enkele pausen en koningen zien passeren en nu dus zelfs een heuse neger.Ze droegen allebei een geslachtloze anorak: zij had gekozen voor donkerblauw, hij voor zwart. Hij droeg een pet, zij niet. Ze hadden mekaar leren kennen, eeuwen geleden, bij de lichting van de spaarkas "De kleine Gleuf" in Café Marina. Of zou het vroeger zijn geweest, op de kermis, in de rups? Of hadden ze nog samen in de dorpsschool winterhulpsoep en levertraan gedronken?
De bus was amper in de tweede versnelling overgeschakeld, ze zaten pas goed neer of het begon.
"Kijk, daar lopen koeien" zei hij. Ze gaf geen krimp. Ze keek niet opzij. Ze bleef voor zich uitstaren. Ze had iets tegen koeien. Natuurlijk liepen de koeien daar. Wie onderneemt nu ooit een poging om koeien te leren vliegen. Zij alleszins niet.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek
