Terug naar Avebury
Dagboek van een transgender

Auteur: Hanneke Dragtsma
Uitvoering: Paperback
Genre: Biografieën
Reviews: ★ ★ ★ ★ ☆ 4,0 / 5 (1 reviews )

Prijs: € 21 ,50
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Martin de Jong reist naar Engeland, waar hij symbolisch zijn mannenleven begraaft. Bij terugkomst begint een nieuw leven als de vrouw die hij zich altijd al gevoeld heeft. Om haar eigen weg te kunnen volgen, zal Marieke zich niet meer afhankelijk moeten maken van het oordeel van haar omgeving. Ze belandt in een emotionele achtbaan, op zoek naar zichzelf. In zeven hoofdstukken komen haar gedachten, twijfels, angsten en verlangens voorbij. Uiteindelijk reist Marieke terug naar de plek waar alles is begonnen.

Over de auteur

Hanneke Dragtsma (Heerenveen 1965), is een transgendervrouw en vertelt in dit boek haar eigen transitieverhaal in een geromantiseerde biografie. Terug naar Avebury is gebaseerd op haar debuutroman 'In transitie' (2012). In 2016 schreef ze 'Pepita Perez'.

Productinformatie

ISBN: 9789402236613 / 978-94-022-3661-3
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 02-06-2017
Taal: Nederlands

Genre: Biografieën

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 204
Formaat: 12,5 x 20 cm
Illustraties: Nee

Inkijk

De gesprekken hervatten zich. Het gaat over voetbal en geld. Mijn aanwezigheid wordt min of meer genegeerd. Misschien is het wel het beste. Ik ben er om bekeken te worden, zodat ik op de harde schijf van de familie kan worden opgeslagen. Dat is ze geraden ook, want er is geen weg meer terug.
De persoon die twee jaar geleden in die loods lag ken ik niet meer zo goed. Als ik in zijn fotoboeken kijk, zie ik iemand die ik tot in het diepst van mijn hart haat. Wat moet ik met foto’s van iemand die ik haat? Het doet te veel pijn, pijn die ik niet wil voelen en ik gebruik liever mijn energie om een nieuw leven op te bouwen. Nu leef ik als vrouw. Maar over twee jaar hoop ik te zeggen dat ik een vrouw ben.
Als alles volgens plan verloopt, kan ik begin januari met de hormonen beginnen. Dat is een feestje waard. Het hangt alleen nog af van de bloeduitslagen, maar ik ga ervan uit dat dit goed gaat komen. Waar ik me meer zorgen over maak is hoe ik het morgen ga bolwerken bij de spermabank. Het is echter de enige manier om in de toekomst nog kinderen te kunnen krijgen. Ook al komen die van de mannelijke kant. Mijn kinderwens is dusdanig, dat ik er zeker voor wil gaan. Ook al zal ik de verschrikking van het masturberen in het ziekenhuis moeten doorstaan.