Het verdwenen bos
en andere verhalen om bij weg te dromen

Het verdwenen bos en andere verhalen om bij weg te dromen dompelt je onder in een avontuur van zeven verschillende verhalen die een sprookjessfeer ademen en de fantasie doet prikkelen. Alleszins wordt de spanning in de verhalen niet geschuwd.

Raymond De Bruyne uit Mortsel (Vlaanderen) heeft altijd gewerkt als leerkracht in het lager onderwijs waar hij met veel enthousiasme kinderen de liefde voor taal liet proeven. Bij zijn zeven kleinkinderen vindt hij genoeg inspiratie om kinderverhalen te schrijven.
Verder leeft hij zich uit in vele theateractiviteiten, maandelijkse vertelbeurten in kleuterklassen en is hij ook een groot bewonderaar voor al wat met poëzie te maken heeft. Raymond heeft eveneens een bewerking gemaakt voor toneel van het bekende sprookje ‘Roodkapje’ van de gebroeders Grimm onder de titel ‘Roodkapje…een beetje anders’.

De drie jongens stappen flink door. De andere kant van het bos wordt vlug bereikt. Daan, Tim en Sam kijken eerst rond of niemand in de buurt is en klimmen dan zonder moeite over het hek dat daar geplaatst is door de gemeente. Het doet wel raar in zo’n totaal verlaten bos rond te dolen. De avonturiers kennen deze plek zeer goed. Regelmatig komen ze hier voetballen en lopen.
"Wacht eens!", roept Sam uit. "Ik hoor daar in de struiken iets ritselen."
"Doe niet flauw, Sam!", zegt Tim. "Het zal de wind wel zijn."
Sam is er toch niet gerust in. Daan en Tim schijnen geen gevaar te voelen. Op een zijwegel staan onze drie wandelaars plots oog in oog met een vreemd wezen.
"Een ruimtemannetje!", roept een verbaasde Tim uit.
"01 roept Orga op! 01 roep Orga op!", zegt het rare ventje.
Er volgt een zoemend geluid en wat gekraak. Dan horen de jongens een metaalklank als antwoord.
"Vraag wat deze mensen hier zoeken!"
Daan, Tim en Sam staan nog altijd aan de grond genageld. Dromen ze dit of is het echt? Het ruimteventje komt in zijn blinkend pak op de drie knapen toe. De jongens zetten vlug een stap achterwaarts.
"Halt!", roept het vreemde figuurtje. "Je hebt gehoord wat Orga wil weten."
Tim vertelt kort wat zij in het bos komen doen.
"Ah! Speurneuzen! Spionnen! Dat kunnen we hier best missen. Volg mij!", beveelt het buitenaards wezentje.
Er volgt weer een zoemend geluid uit een apparaat dat het mannetje vasthoudt. In een geheime codetaal wordt over en weer gepraat. De jongens denken er niet aan om weg te lopen. Zij willen dit onverwachts avontuur voor geen geld missen.
"Waarschijnlijk wordt nu onze komst aangemeld", zegt Daan.
"Heel gek dat zij dezelfde taal spreken als wij", fluistert Sam.
"Wie zou die Orga zijn?", vraagt Tim zich af.
"Zwijg!", commandeert 01.
Langs één van de vele boswegels komen de jongens aan een open plek. Daar staat zomaar een ruimtetuig opgesteld. Op de buitenkant is de naam ORGA te lezen. Het tuig heeft een grijze kleur en steunt op dunne poten. Met de glazen koepel bovenaan lijkt het ruimteschip op een paddestoel. Onmiddellijk gaat een luik open. Een laddertje schuift naar beneden.