De Gekwetste Clown

‘De Gekwetste Clown’ speelt zich af rondom het Vlissingse Nollebos. Joop Strompelaar kan zijn draai niet vinden. Hij heeft een lieve vrouw en drie fijne kinderen, maar zijn werk bevalt hem niet en hij zou het liefst clown in een circus worden. Zijn buurman probeert hem steeds over te halen zijn café over te nemen. Als er een circus in Vlissingen komt krijgt Joop de kans om een van de clowns te vervangen. In het Nollebos spelen zich vreemde dingen af. Als later Joops vrouw een ongeluk krijgt dat niet best afloopt, worden er onverwachte bekentenissen gedaan en neemt Joop eindelijk een drastisch besluit.

De Middelburgse romanschrijver/fotograaf/jazzmuzikant Johan Sinke begon als verslaggever, maar koos later voor het vak van fotograaf. Twee jaar geleden begon hij aan de roman ‘De Gekwetste Clown’, met een symbolische knipoog naar de ophef rond het Vlissingse Nollebos. Het is zijn vijfde boek. De schrijver kiest als symbool rond die ophef een zwaan die in de vijver van het Nollebos eenzaam rondjes zwemt, terwijl er om hem heen vreemde dingen gebeuren, maar vertelt tevens de geschiedenis van een familie Strompelaar. Sinke voorziet ook deze roman weer van enkele fijne gedichtjes. Een boek vol humor, maar ook bizarre verwikkelingen, dat vlot is geschreven. Het laat zich lezen als een familieroman met ook nu weer een zeer verrassend slot!

Joop, die in zijn tuintje aan het werk is, heeft de sirene wel gehoord maar daar verder geen aandacht aan geschonken. Hij kijkt pas op als hij Willem van Wussel zijn naam hoort roepen. Willem staat aan de tuindeur van zijn huis en wenkt Joop driftig naderbij.
"Als de bliksem Joop! Koos is hier net in de straat aangereden. Ik hoor het van een klant die het gezien heeft. Ze wordt naar het ziekenhuis gebracht. Ik geloof niet dat het zo mooi is, het leek mij nogal ernstig. Gauw man, pak je fiets en ga er achterna want ze zijn al op weg er naar toe. Wat stom dat die lui je niet meteen gewaarschuwd hebben. Nou ja, dat is nu toch te laat, ga er maar snel heen. Zijn de kinderen thuis?"
Als het moet kan Willem heel kordaat zijn.
Joop staat perplex en moet zichzelf even op zijn spa in evenwicht houden anders zou hij van de schok omvallen:
"Koos aangereden?" vraagt hij, "hoe kwam dat dan Willem?"
Het is een beetje een onnozele vraag, maar wie verwacht er nou ook zoiets?
"Ja jongen, dat weet ik niet, dat komt allemaal wel," roept Willem en hij stapt over de afrastering tussen de twee tuinen en neemt de spa van Joop over, "ga nou maar gauw! Ik kan je niet brengen want ik moet op de zaak letten omdat Kee weer eens de hort op is. Vlug nou maar."
Hij loopt zelf naar het schuurtje van Joop en haalt diens fiets er uit.
In een waas en bijna huilend neemt Joop de fiets aan en loopt er mee door de gang van het huis naar de voorkant. Onder de onschuldig schijnende warme voorjaarszon stapt hij in de Badhuisstraat op en rijdt meteen naar de Koudekerkseweg, richting ziekenhuis.
Het is gelukkig niet ver. Onderweg realiseert hij zich dat de kinderen nog van niets weten.
Ze waren niet thuis. Sonneke een Roosje waren bij hun vriendinnetjes aan het spelen en Bas was op het strand schelpjes gaan zoeken om in zijn aquarium te doen. Zo was het nog een geluk bij een ongeluk dat ze de tragedie niet hadden zien gebeuren.
Joop komt hijgend bij het ziekenhuis aan en gooit zijn fiets tegen de muur. Hij gaat door de deur die, voor zijn gevoel, tergend langzaam open draait en loopt meteen naar de balie.