(Missionaire) geloofscommunicatie in context

Als je elkaars denkwereld kent, kun je elkaar beter bereiken. De persoonlijke situatie van mensen speelt een belangrijke rol in communicatie en dus ook in missionaire geloofscommunicatie. Toch realiseren velen zich dit vaak niet. Wie zich niet bewust is van zijn eigen context, eigen wereldbeeld, opvoeding, onderwijs en dergelijken, kan niet openstaan voor dat van een ander. Geloofscommunicatie begint met het serieus nemen van de eigen context en die van de ander. Hoe ziet die context eruit en hoe beïnvloedt die context het geloof en het leven van mensen? En hoe kun je daar rekening mee houden, op inspelen of bij aansluiten?

Hannie Luiten doneert haar royalty's aan de Kerk in Actiepartner COMIN in Brazilië. COMIN zet zich in voor de inheemse bevolking van Brazilië en de Nederlandse betrokkenheid en uitwisseling met COMIN laten zien hoe contextualisering vorm kan krijgen.

Hannie Luiten is heel haar arbeidzame leven werkzaam geweest op het snijvlak tussen kerk en samenleving. De vraag naar de relatie tussen context en geloven, tussen cultuur en Bijbel is haar altijd blijven boeien. De vraag naar die relatie krijgt een verbreding op het moment dat zij werkt met kerkelijke partners overzee. Ook haar eigen geschiedenis laat zien dat opvoeding en milieu grote invloed hebben. Studie en onderzoek, ook van de eigen praktijkervaringen, komen nu samen in dit boek.

Missionaire geloofscommunicatie is samenspel en wederkerigheid, en dit heeft niet alleen met werkwijze, maar ook met doel en inhoud te maken. Wederkerigheid is alleen mogelijk, wanneer deelnemers vrijwillig en in een open sfeer aan het proces van missionaire geloofscommunicatie deelnemen. Dit wordt zichtbaar in respect voor elkaar, in het kunnen luisteren en zwijgen, maar ook door de inbreng van wat een ieder ten diepste beweegt, wat een ieder hoopt of vreest. Het gaat hier om gelijkwaardigheid waarbij ieder met eigen mogelijkheden en beperkingen aan het gesprek, aan de uitwisseling of de zoektocht kan meedoen. Dit meedoen betekent jezelf en de ander uitnodigen de uitdaging aan te gaan zelf mede inhoud te geven aan de zoektocht naar zingeving, naar geloven, naar heelheid, naar bevrijdend heil, naar God.
In het beeld ‘Voor de dans uitgenodigd worden’zit ook dat samenspel. Dansen doe je immers meestal samen, je hebt elkaar nodig en je moet elkaar leren kennen om samen de goede danspassen te kunnen maken.
Zoals hiervoor gezegd: ‘samenspel’ kan ook dialoog zijn en dat verwoorden Bevans & Schroeder met beelden als: ‘samen een schat zoeken’, ‘schatzoeker in een vreemd land zijn’, ‘als vreemdeling te gast bij de ander’ en ‘andermans tuin binnen gaan’.
Voor de interreligieuze dialoog gelden dezelfde principes van respect, de ander in zijn waarde laten, openheid en interesse in de ander. Het zijn voorwaarden om een echte dialoog te kunnen voeren.
 
Aanbeveling
Het bovenstaande samenvattend kom ik tot het volgende:
Leer het samenspel en maak wederkerigheid concreet.
Ontwikkel activiteiten die mensen laten zien en ervaren hoe samenspel en wederkerigheid werkt en welke positieve effecten dit met zich mee kan brengen.