Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Lichtgevende ogen

Auteur

Diana Wolsink-van Landeghem

Uitvoering
Paperback
Reviews
4,0 / 5 (1 reviews )
Prijs
19 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Nadat een vreemd virus was uitgebroken, kregen de getroffen mensen lichtgevende ogen en ze leken spiritueel verlicht te zijn geworden. Wat er verder met deze mensen zou gebeuren was echter niet bekend. Ze werden in quarantaine gezet, ver weggestopt van de rest van de wereld. Dit leek deze mensen echter weinig te deren. Iedereen reageerde op zijn of haar eigen persoonlijke manier op het virus. Ilse van Dam, ook wel ‘Subject twee’, bleef ondanks haar diepe staat van vrede en liefde zowel haar man als haar vrijheid missen. Er werden experimenten uitgevoerd op de geïnfecteerden, waarna ze probeerden te ontsnappen…

Over de auteur

Diana Wolsink-van Landeghem woont in Groningen, heeft een passie voor schrijven, is getrouwd en heeft samen met haar man een IT bedrijf. Ze is daarnaast al meer dan tien jaar bezig met het ervaren van spirituele verlichting en mede dankzij de inbreng van een vriendin, Florence Nightingale, heeft ze dit concept gecombineerd met het idee van een virusuitbraak, en er een boek over geschreven. ‘Lichtgevende ogen’ is haar zesde boek dat uitgegeven is.

Productinformatie

ISBN
9789402239614 / 978-94-022-3961-4
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
06-10-2017
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
102
Formaat
12,5 x 20 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

Het was allemaal een droom. Een droom die nu voorbij leek, want Ilse werd wakker. Ze opende haar ogen. Alles was wazig. Ze was niet in haar huis! Er klonk een hoog gepiep, en naast haar een zwaar gehijg. Ilse kneep haar ogen dicht en opende ze toen weer. Dit keer was alles minder wazig. Ze lag in een ziekenhuisbed, met een soort van plastic gordijn eromheen. Een infuus stak in haar rechterarm. Ze wilde een arm uitstrekken, maar dat ging niet. Haar armen zaten vastgebonden, evenals haar benen. Ze voelde paniek opkomen.
Ze keek naar rechts en zag daar dezelfde man liggen, als die in de ingang van het politiebureau had gelegen. De man draaide zich naar haar toe, en opende ineens zijn ogen. Ilse's mond viel open: zijn ogen gaven licht. Een diep, lichtblauw licht.
"Het universum is een singulariteit", sprak de man.
"W... wat?" Ilse's keel voelde droog als kurk.
"We gaan allemaal terug naar God."
"Waarom liggen we hier vastgebonden?", vroeg Ilse.
"Duisternis is inherent aan het universum...", antwoordde de man, heel rustig, heel kalm. Hij glimlachte. Ilse staarde in de ogen, en een traan rolde over haar wang.
"We zijn leven", Ilse wist niet waar ze die woorden vandaan haalde. "We zijn leven in een lichaam. Maar we zijn LEVEN. En daarom -daarom- leven we eeuwig, want LEVEN is eeuwig. Niet dit lichaam, maar wel LEVEN."
De man knikte. "En daarom geen enkele angst om dood te gaan. Want 'dood' bestaat niet."
"LEVEN vibreert, LEVEN stroomt", Ilse's stem brak.
Twee mensen liepen de kamer binnen. Ze droegen dezelfde pakken als in het politiebureau. Een van de twee mannen deed het gordijn van Ilse's 'kamer' open, keek haar even aan en verwisselde toen het infuus.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Bert van Landeghem op 09-11-2017
Goed. Korte zinnen bij oplopende spanningen. Lijkt verdacht veel op een autobiografie van Ilse met Carlos. Past qua inhoud bij deze tijd.