Dit boek neemt je mee in de brein van Becky. Zij denkt daarbij soms als wij allemaal, maar vaker verbaast ze en brengt ze je ergens waar je nog nooit bent geweest.
Goed geschreven, meeslepend debuut!
Het boek is makkelijk te begrijpen of te volgen,Becky neemt je mee in haar
achtbaan van het leven.
Confronterend,creatief,soms platvloers,niet langdradig of omslachtig.
Een prachtige Cover.
Wat een verrassend debuut!
De auteur heeft een vlotte en begrijpende schrijfstijl. Hij verwoordt de gedachte- en beleefwereld van Becky als kind én als volwassene goed. Situaties en omgeving worden beeldend beschreven, waardoor in- en meeleven vanzelf gaan. De auteur laat zien welke schrijnende invloed jeugdervaringen kunnen hebben op het volwassen leven. Hoe vaak je als kind gekwetst kunt worden en hoe dit kind wanhopig probeert overeind te blijven en haar eigen gedachten en visie ontwikkelt.
De plot is deels verrassend. Taalkundig is dit verhaal hier en daar voor verbetering vatbaar, echter dit beïnvloedt het leesplezier niet. Wie de vrouw is die door zelfdoding om het leven kwam wordt tijdens het lezen voor de goede lezer duidelijk.
Het is een realistisch, maar ook triest verhaal, dat blijft boeien tot de laatste bladzijde.
"Het was niet de liefde die mij pijn deed, maar de afwezigheid van liefde".
Knap debuut!
OVER DE COVER:
Op de witte ondergrond staat een jonge vrouw op haar tenen, met haar hoofd naar beneden gebogen, haar haren vallen langs haar gezicht, waardoor dit niet is te zien. Ze houdt haar zalmkleurige zomerse jurk vast en loopt op blote voeten. Naast de vrouw in zwarte letters de titel van deze roman 'Als ik terugkijk'. Cover en titel zijn eenvoudig, maar mooi en vertellen exact waar dit boek overgaat. Perfect gekozen.
OVER DE INHOUD:
Wat een verrassend debuut!
In de proloog wordt een verhaal geschetst van een vrouw die door zelfdoding is overleden. Becky ziet dit op TV en loopt weg. Waarom?
In deze roman kijkt Becky van Loef terug op haar leven. Hoe was haar jeugd en welk leven leidt ze als jonge vrouw?
Becky groeit als oudste dochter op in het gezin van vader Koenraad, moeder Johanneke en jongere zus Marisa.
Koenraad houdt zich voornamelijk bezig met mediteren en kijkt nauwelijks om naar zijn twee dochters.
Johanneke leeft helemaal op als ze de laatste roddels hoort van vrienden of buren.
Marisa, aan het begin van dit verhaal 11 jaar, schept er genoegen in om haar twee jaar oudere zus Becky te pesten en dwars te zitten, waarbij ze geen enkele manier onbenut laat. En dit gaat heel ver. Ze lapt alle regels aan haar laars, zowel thuis als op school.
Becky voelt zich eenzaam, niet gehoord of gezien. Gelukkig zijn daar Door en Zuul, een mannelijke tweeling die samenwoont, en vaker op Marisa en Becky oppassen. Als Becky het ouderlijk huis verlaat wordt ze de buurvrouw van Door en Zuul.
Marisa schrijft Becky geregeld een brief die steevast eindigt met de vraag wanneer Becky haar weer komt opzoeken én de woorden " Doei, Marisa" Waarom doet ze dit?
Becky wordt depressief en zoekt hulp bij een psychologe.
Becky is hunkerend op zoek naar zichzelf, liefde, contact, emotionele en seksuele-verbintenis en doet dit op een manier die niet bij haar past, maar ze kan niet anders. Daarvoor is er teveel gebeurd.
Als Koenraad overlijdt voelt Becky weinig tot niks. Ze beseft dat ze haar vader niet echt kent. Wat was haar vader voor een man? Hoe stond hij in het leven? Wat hield hem bezig? Hoe was zijn huwelijk met Johanneke?
De erfenis van haar vader bestaat uit een vliegticket naar Torremolinos inclusief hotelreservering, drie consumptiebonnen die geldig zijn op een religieus festival en een boek met de titel 'Sterven om te leven' plus de notitie 'Volg de Weg van Licht, dan vind je mij".
Na lang twijfelen besluit Becky naar Torremolinos af te reizen, in de hoop daar antwoorden te vinden.
Met welk beeld van haar vader komt Becky terug? Heeft ze inzicht gekregen in het huwelijk van haar ouders en hoe kijkt ze naar Marisa? Heeft ze eindelijk de verbintenis gevonden waar ze naar op zoek was? En waarover heeft ze een schuldgevoel? De antwoorden staan allemaal in deze roman.
"Pijn is relatief aan de situatie en het perspectief".
MIJN MENING:
De auteur heeft een vlotte en begrijpende schrijfstijl. Hij verwoordt de gedachte- en beleefwereld van Becky als kind én als volwassene goed. Situaties en omgeving worden beeldend beschreven, waardoor in- en meeleven vanzelf gaan. De auteur laat zien welke schrijnende invloed jeugdervaringen kunnen hebben op het volwassen leven. Hoe vaak je als kind gekwetst kunt worden en hoe dit kind wanhopig probeert overeind te blijven en haar eigen gedachten en visie ontwikkelt.
De plot is deels verrassend. Taalkundig is dit verhaal hier en daar voor verbetering vatbaar, echter dit beïnvloedt het leesplezier niet. Wie de vrouw is die door zelfdoding om het leven kwam wordt tijdens het lezen voor de goede lezer duidelijk.
Het is een realistisch, maar ook triest verhaal, dat blijft boeien tot de laatste bladzijde.
"Het was niet de liefde die mij pijn deed, maar de afwezigheid van liefde".
Knap debuut!
3 ½ ***
Mooi meeslepend verhaal. Als je er eenmaal inzit lees je het boek zo uit. Goed geschreven!
Een prachtig debuut! De eerste pagina's vraag je jezelf af waar het over gaat en neemt de schrijver je mee met mooie cliffhangers die je bijna dwingen door te lezen. Hoe loopt het af met Becky die goed is, in de knoop zit en de oorzaak daarvan ligt in haar jeugd. De stijl van de auteur leest snel en makkelijk en hij is er bij mij in geslaagd om me laat naar bed te laten gaan want ik moest het uitlezen.
Het plot van het boek vond ik best prima. Je kijkt in het hoofd van Becky, die terugkijkt op haar verleden en met name de relatie met haar familie en haar zusje. Hoewel ik niet weg ben van realistische verhalen waarin teruggeblikt wordt naar het leven, is het wel een premise die vaak gebruikt wordt en in de context van dit verhaal werkt het en is het interessant.
De schrijfstijl vond ik te gemakkelijk. In het boek zijn vrij weinig komma's of samengestelde zinnen te vinden. De zinnen zijn kort en simpel, opgebouwd volgens het boekje en zonder 'moeilijke' constructies. Dat maakt het verhaal gemakkelijk leesbaar (mijn schoonzusje vond de schrijfstijl perfect voor iemand met dyslexie), maar weinig sprankelend. Normaal gesproken ga ik zo in boeken op dat dit soort dingen me vaak ontgaan, maar bij dit boek irriteerde het me op een gegeven moment, vandaar dat ik het noem.
Realistische verhalen horen je te raken op het gebied van taal of personages, omdat het plot vaak niet origineel is. Dan is het de taal die je raakt of zijn de personages zo levendig dat je erin meegaat en snel door het boek heen gaat. Zoals gezegd vond ik het taalgebruik te makkelijk, maar ook de tekening van de personages was naar mijn mening niet echt sterk. Ze komen niet tot leven. Ze bestaan uit woorden en zinnen, maar blijven daar. Ze voelen niet oprecht. Bovendien vond ik ze niet echt geloofwaardig. Vooral het zusje Marisa die op 14jarige leeftijd een grote rol speelt binnen de criminaliteit in de buurt, vond ik moeilijk te geloven
Uiteindelijk geef ik het boek twee sterren. Het plot was prima en kan interessant zijn, al vond ik het niet erg spannend. De schrijfstijl was naar mijn mening te simpel voor een boek voor volwassenen en de personages spraken niet tot me en waren niet geloofwaardig.
Deze recensie staat op de blog:
https://downrabbithole.org/2017/12/29/recensie-als-ik-terugkijk/#more-6609
een makkelijk boek om te lezen een prachtig verhaal waar je idd laat meeslepen ,
ben helemaal geen lezer maar dit verhaal blijft op een of andere manier in je achterhoofd zitten en wil zo snel mogelijk weer verder lezen ,
vooral dat stuk van de meester gaf een onverwachte wending in het verhaal .
TOP.
Meeslepend met onverwachte wendingen! Ondanks dat ik niet zo`n boeken verslindster ben, liet het mij steeds doorlezen. Het boek neemt je mee in de wereld van Becky, haar gedachten en de vragen die zij heeft. De gedachten, ideeën en haar gedrag zijn soms apart. Maar zijn wel te verklaren door haar traumatische ervaringen, het missen van acceptatie en het gehoord worden. Ik had een positiever einde gehoopt, maar dit einde klopt wel bij het verhaal. Goed geschreven, mooi debuut! Ik ben benieuwd naar het volgende boek.
Ten eerste ben ik enorm trots.Dat Ber zijn droom heeft waargemaakt.Als ik terug kijk.is een verhaal dat toch wel triest is.het leest vrij makkelijk.maar ik had wel meer spaning verwacht.het is een goed leesbaar boek.ga zo door.
Als ik terugkijk is een rauw verhaal, met een simpel plot, maar een schrijnende waarheid van ouders die hun kinderen verwaarlozen en leven in een utopische wereld van schone schijn. Becky van Loef, het hoofdpersonage zoekt haar heil in seksuele ervaringen terwijl ze op zoek is naar haar ware zelf. De vraag wie haar vader was, vormt in haar zoektocht de leidraad. Mooi debuut van schrijver Ber Runderkamp
Door een traumatische ervaring in Becky's jeugd waar haar zus een grote rol bij speelde, gaat Becky op zoek naar de betekenis van het leven en de reden dat haar ouders nooit luisterden. Dit boek toont de valkuilen van het ouderschap. Verwaarlozing is vaak destructiever dan fysieke mishandeling of verbale strijd. Ik had gehoopt dat Becky een ander einde kon zien.
Ik ga er niet omheen draaien ... In het begin moest ik worstelen om door te lezen, maar op een of andere manier werd ik meegezogen in het verhaal van Becky.
Ik heb het boek in een ruk uitgelezen.
Dat geeft in mijn ogen toch aan dat dit boek kwaliteit heeft. Ik ga hier geen verslag geven over waar het boek over gaat, ik ben van mening dat het boek dan gewoon gelezen moet worden, maar ... wauw.
Het raakte me, door mijn eigen verleden. Het maakte me boos en verdrietig en ik begreep Becky zó goed. Het deed me beseffen hoe veel ik van mijn ouders en broer houd, die zo onvoorwaardelijk van me houden en over me waken â¤
Het stukje over Meneer de Sjaal vond ik heel mooi en intiem, toen ik dat las dacht ik: 'dit is mijn lievelings'. Maar de laatste brief van zus Marisa aan Becky deed tranen in mijn ogen springen.
'Als ik terugkijk' vertelt het verhaal van Becky van Loef die - zoals de titel al doet vermoeden - terugkijkt op de gebeurtenissen uit haar verleden. Ze heeft immers een traumatische jeugd achter de rug en dat heeft haar gevormd tot wie ze is. Haar vader, moeder en zusje waren vreemden voor haar en wanneer vader Koenraad overlijdt, krijgt ze van de notaris onder andere een vliegticket naar Spanje. Ze besluit na wikken en wegen te gaan om er zo achter te komen waarom haar vader was wie hij was, maar bovenal gaat ze naar Spanje om haarzelf te vinden.
Het begint allemaal met een nieuwsgierigmakend proloog dat prikkelt om verder te lezen. Hoofdpersonage Becky schrikt op van een nieuwsitem waarin een foto wordt getoond van een vrouw die zelfmoord heeft gepleegd. Als lezer maakt het je nieuwsgierig naar wie deze vrouw is en waarom Becky er zo van schrikt.
Vervolgens maak je op een kritiek moment in haar leven kennis met Becky. Gelijk duik je met haar mee terug het verleden in. Zo ga je met haar met op reis naar je Spanje, leer je haar buren Door en Zuur kennen en kom je achter haar trieste manier van bestaan. Verder komen daarnaast heftigere scènes met haar zusje Marisa en vader Koenraad aan bod. Langzaam maar zeker kom je meer over Becky en haar verleden te weten. Tot aan het einde van het verhaal verstrijkt er eigenlijk geen tijd. Het verhaal omvat puur Becky's reis naar het verleden die zich afspeelt in haar hoofd en de daaropvolgende beslissing die ze maakt.
De terugblik op Becky's leven wordt zo nu en dan afgewisseld met brieven die haar zusje Marisa aan haar schrijft. Dit is een aangename extra toevoeging waaruit blijkt in wat voor labiele staat Marisa zich op het moment bevindt. Zeker de afsluitende brief vond ik erg confronterend.
De schrijfstijl is wat aan de simplistische kant. Er was een gebrek aan mooie, samengestelde zinnen en dat maakte dit boek heel rauw. Ook de voorkomende seksscènes vond ik vrij grof beschreven en ik merkte dat ik daar zo nu en dan liever overheen las. Enkel over de schrijfstijl van de eerder genoemde brieven van Marisa was ik wel te spreken; die vond ik erg passend en goed uitgewerkt.
Al met al vond ik dit desondanks een bijzondere leeservaring, hoewel ik wel kan stellen dat ik niet zo blij ben met de afloop. Ik voelde hem absoluut aankomen, maar toch hoopte ik dat het verhaal zou eindigen met iets meer hoop. Ik geef het drieënhalve sterren en zou het aanraden als je opzoek bent naar een heftig boek dat ondanks zijn onderwerp makkelijk weg leest.
De proloog is een goede start en je valt direct in het verhaal. In het begin moest ik wennen aan de schrijfstijl van Ber. De zinnen zitten vol details en hier moet je van houden. Sommige zinnen zitten heel mooi in elkaar, maar die worden overstelpt met de details van andere zinnen. Sommig taalgebruik vond ik ruw en paste voor mijn gevoel niet bij het verhaal.
Sommige stukken vond ik heel vaag en ik raakte de weg kwijt. Eigenlijk voelde ik me net zo verloren als Becky. Het leven van Becky vond ik interessant. In het begin ergerde ik me aan Becky. Er was iets dat ik vervelend vond. Dit werd later minder en ze groeit uit tot een mooi personage. Ik ben niet van haar gaan houden, want ze wekte een bepaald gevoel van depressiviteit bij me op.
Het heden en het verleden lijken door elkaar te lopen en komen op bepaalde momenten samen. Het is even wennen. De titel vind ik goed gekozen en past goed bij het verhaal. Het verhaal bezorgde mij een nare nasmaak. Het is een heftige thematiek die Ber beschrijft en dat kwam goed over.
Als ik terugkijk is een heftige roman met behoorlijk wat problematiek. Het is niet niks wat Becky allemaal mee heeft gemaakt in haar jeugd tot waar ze nu is. Het is behoorlijk verknipt wat haar is overkomen dus het is niet zo gek dat zij zich zo verloren voelt. Ik hou het dan ook maar een beetje in het midden of het verhaal af en toe van de hak op de tak springt omdat haar gedachten dat ook doen ( en in principe lees je haar verhaal hoe zij het brengt) of dat het aan de schrijfstijl ligt. Misschien een combinatie van beiden?
De schrijfstijl is op zich prettig, in die zin dat het geen moeilijk taalgebruik heeft en vrij korte zinnen heeft. De schrijver probeert zeer veel details te vertellen maar hierdoor worden sommige zinnen wat moeizaam en wollig. Ik kwam daarom ook niet echt in het verhaal zelf. Er was teveel afleiding door het taalgebruik en de manier van vertellen.
Wat ik zelf een beetje te veel vond was de zin: : "Als ik terugkijk, wat ik vaak doe, zie ik "... Ongeveer de helft van de hoofdstukken beginnen met deze zin, iets wat overbodig is en het tempo uit het verhaal weg haalt.
Qua idee en inhoud is het een origineel verhaal. Naast het verhaal door Becky, zijn er ook de brieven die zij ontvangt van haar zus uit de inrichting. Deze zijn door het verhaal heen geplaatst in een ander, niet zo prettig, lettertype. Die brieven vond ik een prima onderbreking en zeker ook een aanvulling op het verhaal.
Een verhaal moet je pakken van het begin tot het einde. En helaas had ik dit niet bij dit verhaal. Hoewel het origineel is en af en toe een aparte wending had kwam ik niet echt in het verhaal. Ik denk dat dit door het taalgebruik en schrijfstijl/tempo komt. Gezien dit een debuutroman is hoop ik dat de schrijver blijft schrijven en zal verder groeien in zijn volgende verhalen.
https://conniesboekkies.wordpress.com/2018/02/14/als-ik-terugkijk-ber-runderkamp/
'A;s ik terugkijk' begint met een verrassende proloog die meteen enkele vragen bij de lezer oproept. Wie is Becky precies? Waarom schrikt ze van hetgeen ze op de televisie voorbij ziet komen? En waarom loopt ze daarvoor weg? Deze en verschillende andere vragen worden gedurende het lezen beantwoord.
Ber Runderkamp heeft een prettige en toegankelijke schrijfstijl. Hij neemt je goed mee in de gedachtewereld van Becky, waardoor je haar steeds beter leert kennen. Je ontdekt de invloed die zaken uit je jeugd op je volwassen leven kunnen hebben. Knap geschreven!
Ook al moet je in het beginnen vooral aan Becky even wennen; ergens word je geïntrigeerd door haar verhaal en wil je blijven lezen totdat je weet hoe een en ander in elkaar steekt. Dat heeft Runderkamp goed voor elkaar gekregen in zijn debuutroman. Nadat je 'Als ik terugkijk' uit hebt, blijft het verhaal nog wel even in je hoofd rondspoken...
http://www.boekenbeschrijfster.nl/content/ber-runderkamp-%E2%80%93-als-ik-terugkijk
Het debuut van Berry Runderkamp vind ik zondermeer goed geschreven. Wel vond ik het taalgebruik af en toe wat aan de groffe kant maar afgezien van dat las het prettig. Ook knap dat het vanuit het perpectief van een vrouw (Becky) is geschreven als man zijnde.
Het thema vond ik wel zwaar maar Berry heeft het goed neer kunnen zetten.
Best wel gewaagd.
Het einde was wel even slikken, had gehoopt en ergens verwacht dat het voor Becky toch positief zou aflopen.
Zoals al genoemd een heftig thema maar goed verwoord in mijn beleving.
Chapeau hoor.
Van nature ben ik geen boekenlezer. Ik vond het makkelijk te lezen. Als je eenmaal in het verhaal zit blijft het in je gedachte en wil je het einde weten. Soms iets teveel details voor mij maar zo beleefd Becky het. Het einde vond ik verrassend en had gehoopt dat het voor Becky anders afliep. Ik hoop dat Ber blijft schrijven en zal dan ook zeker zijn volgende boek(ken) ook aanschaffen.
Geweldig debuut van Ber Runderkamp. Prachtig verhaal en een vlotte schrijfstijl waardoor het heerlijk wegleest.
Kijk nu al uit naar zijn volgende boek!
