Samenvatting
Mootje Mem neemt jou mee op een spannende zoektocht in de natuur.
Onderweg komt ze verschillende dieren tegen die haar heel veel leren over de natuur
en andere onderwerpen die bijdragen aan het leven. Ook komt ze misselijke Eekje de teek tegen.
Wat gaat zij haar leren? Zal het Mootje Mem lukken om te vinden wat ze zoekt?
Het boek van Mootje Mem is een magisch kinderboek met een filosofisch tintje.
Samen met het kind willen praten over onderwerpen die belangrijk zijn voor mens, natuur en milieu?
Ga dan op weg met Mootje Mem!
Over de auteur
Moniek van der Meer (1968) heeft jarenlang in het onderwijs als docent drama gewerkt. Door de kinderen te laten acteren werd ze keer op keer verrast door de verhalen die de kinderen vertelden tijdens het spelen. Jarenlang verzamelde ze de lessen die haar werden geleerd door de leerlingen. Zo ontstond een kinderboek over mens, natuur, milieu en de gevaren van de tekenbeet.
Inkijk
‘Is dat zo Moosje?’, vroeg Mootje Mem heel erg zacht, want Mootje Mem begreep ook wel dat dit een erg verhaal was en dat dit niet zomaar opgelost kon worden. Moosje kroop op de steen en likte aan haar pootjes. ‘Je gaat me toch niet bijten?’, vroeg Mootje Mem daarom voor de zekerheid maar even aan Misselijke Eekje.
‘Ik doe mijn best’, jammerde Eekje. ‘Het is nu eenmaal mijn gewoonte om warme plekjes op het lichaam van een mens of dier te zoeken en dan lekker bloed op te zuigen. Dat is heel gewoon voor een teek. Maar ik wil je echt niet ziek maken.’
‘Dat doe je anders wel!’ Moosje kon haar mond niet houden, want als Mootje Mem ziek zou worden zou zij geen broodkruimeltjes meer krijgen en dat was toch wel een van haar lievelingskostjes.
Boos stond Mootje Mem op van haar krukje. ‘Ik ben hier wel klaar mee. Nu is al mijn cement hard en kan ik niet verder bouwen. Misselijke Eekje, wat moet ik doen om niet ziek te worden als jij mij hebt gebeten?’ Het lipje van Misselijke Eekje dat heel erg klein was en dat je bijna niet kon zien, begon nu heel erg te trillen.
‘Het is waar dat je ziek van mij kunt worden, maar ik ben zelf ook heel vaak misselijk.’
‘Dat hoef ik nu niet te weten’, zei Mootje Mem die wel genoeg had van de klaagzang van de teek. ‘Herpak je en vertel wat iedereen moet doen om niet ziek te worden.’
‘Maar … maar’, snikte Misselijk Eekje. Ze slaakte een diepe zucht. En nog een, omdat er niets anders opzat dan om het te vertellen.
