Het fotoverhaal
Werken met foto’s als instrument voor zingeving en empowerment
- Auteur
-
Jan Sitvast
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Management
- Prijs
- € 19 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Dit boek gaat over een methodiek voor professionals in de gezondheidszorg en in de welzijnssector waarin het werken met foto’s centraal staat. De methodiek, het foto-instrument genaamd, helpt cliënten om hun verhaal te vertellen. De foto’s vormen een verhaal waarmee cliënten zin en betekenis geven aan hun leven. Daarbij gaat het niet om hoe mensen ziekte en psycho-sociale problemen zelf ervaren, maar veel meer om hoe ze daar mee om kunnen gaan en zin in het leven kunnen behouden. Het fotoverhaal dient daarmee het herstelproces en is daarom empowerment.
Over de auteur
Jan Sitvast (1955) is gefascineerd door het verhaal van mensen en hoe daar als hulpverlener therapeutisch op aan te sluiten. Hij is onderzoeker en verpleegkundig expert en werkt als docent aan de Hogeschool Utrecht. Hij heeft een methodiek ontwikkeld, het foto-instrument, om clienten in de zorg te helpen hun verhaal te vertellen en daarop samen te reflecteren. In 2011 is hij hierop aan de Vrije Universiteit, te Amsterdam, gepromoveerd.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402240917 / 978-94-022-4091-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 17-11-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Management
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 126
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
De dichter Les Murray heeft eens gezegd:
"Niets is gezegd voor het uitgedroomd werd in woorden en niets is waar wat alléén maar in woorden verschijnt."
Daarom hebben we beelden nodig en muziek en beweging of dans. Foto’s geven een beeld waar soms woorden tekort schieten of waar woorden alléén niet voldoende zijn om uit te drukken wat mensen beleven. Het woord en beeld kunnen elkaar versterken en samen de kwaliteit van een metafoor krijgen: een krachtige boodschap in beeldspraak.
De beeldspraak is een fotoverhaal. Het verhaal met boodschap wordt ingebed in een relatie van de patiënt met de verpleegkundige en is er een waarin de patiënt een eigen regie voert. Hij/zij (niet de verpleegkundige) heeft de foto’s genomen en selecteert de foto’s voor verdere bespreking in het traject. De uitspraken die de patiënt doet over de foto’s zijn wel uitgelokt door de verpleegkundige maar niet om er een interventie voor gedragsverandering aan vast te knopen. De beleving wordt geaccepteerd voor wat ze is. Hierin ligt de tweede bijdrage aan de verpleegkunde. Het is een instrument voor empowerment. De eigen beleving van de patiënt wordt gevalideerd. Foto’s en tekst worden gezien als waardevol en goed genoeg om te exposeren. Hier gaat een appèl van uit aan de patiënt om andere rollen op zich te nemen dan die van zorgafhankelijke patiënt. Binnen de rehabilitatie-gedachte maar ook binnen de resocialisatie-benadering sluit dit aan bij het activeren en stimuleren van gezond gedrag (bij uitstek een taak van verpleegkundigen).
"Niets is gezegd voor het uitgedroomd werd in woorden en niets is waar wat alléén maar in woorden verschijnt."
Daarom hebben we beelden nodig en muziek en beweging of dans. Foto’s geven een beeld waar soms woorden tekort schieten of waar woorden alléén niet voldoende zijn om uit te drukken wat mensen beleven. Het woord en beeld kunnen elkaar versterken en samen de kwaliteit van een metafoor krijgen: een krachtige boodschap in beeldspraak.
De beeldspraak is een fotoverhaal. Het verhaal met boodschap wordt ingebed in een relatie van de patiënt met de verpleegkundige en is er een waarin de patiënt een eigen regie voert. Hij/zij (niet de verpleegkundige) heeft de foto’s genomen en selecteert de foto’s voor verdere bespreking in het traject. De uitspraken die de patiënt doet over de foto’s zijn wel uitgelokt door de verpleegkundige maar niet om er een interventie voor gedragsverandering aan vast te knopen. De beleving wordt geaccepteerd voor wat ze is. Hierin ligt de tweede bijdrage aan de verpleegkunde. Het is een instrument voor empowerment. De eigen beleving van de patiënt wordt gevalideerd. Foto’s en tekst worden gezien als waardevol en goed genoeg om te exposeren. Hier gaat een appèl van uit aan de patiënt om andere rollen op zich te nemen dan die van zorgafhankelijke patiënt. Binnen de rehabilitatie-gedachte maar ook binnen de resocialisatie-benadering sluit dit aan bij het activeren en stimuleren van gezond gedrag (bij uitstek een taak van verpleegkundigen).
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek
