De koopman biedt, de dominee ziet
Transacties met de Bijbel als venster

Eind 20ste eeuw werden bij Wateringen mijlstenen gevonden uit de Romeinse tijd. Wegwijzers naar de belangrijkste plaatsen rondom Voorburg, voorlopers van de Tom Tom. Als wij de Tom Tom instellen en we rijden te ver, horen we: “Probeer om te draaien”. We vinden de weg door de juiste draai aan het stuur te geven. Nu zijn er naast de mijlstenen ook hoekstenen als fundament. Dit boek nu is zo’n mijl- en hoeksteen tegelijk. Raken we van de weg af of rijden we in de sloot of raken we de koers kwijt, dan wil dit boek ons begeleiden door ons om te laten draaien naar de weg ten leven. Gaan we al deze weg, dan verheugen we ons met hen die aan het woord komen en dat zijn niet de minste. Abraham, Isaäk en Jacob, de aartsvaders van machtige stammen in de toenmalige wereld, komen aan bod. Hun worsteling leert ons hoe wij de Vader bereiken door de Zoon, de weg, de waarheid en het leven. De Tom Tom geeft aan: “bestemming bereikt”.

Wim van der Knaap is in 1950 te Voorburg geboren, was van beroep beëdigd makelaar/taxateur met van 1977 tot 2010 een eigen kantoor. Hij is getrouwd, heeft drie kinderen en zeven kleinkinderen, komt uit een gereformeerd geslacht, waarbij theologie en kerk steeds aanwezig waren. Geloofszaken, hoe hij als koopman het Woord zou ‘verkopen’ zonder dit ‘kwijt’ te raken, is het streven van dit boek.

Ben Wentsel studeerde na zijn klassieke opleiding theologie in Kampen (1947-1952) en promoveerde in 1970 tot doctor. Hij was voorganger in vijf gemeenten en auteur van meerdere boeken. Nu raakt hij uw geweten in een dagboek. Lees dit ieder jaar opnieuw en maak vrienden er warm voor!

Welke emoties riep dit geschenk op bij Jozef de onderkoning, aan wie de broers dit aanboden en voor wie zij knielden (Gen.43:26)? De Bijbel vermeldt dit kort en zakelijk maar wat mogen wij hiervan achterhalen?
Voor Jozef was dit een bericht dat het ernst was met de honger in Jakobs huis. De tijd van overdaad was voorbij, schraalhans was keukenmeester. Bovendien ontroerden hem deze producten uit de hem vertrouwde moestuin van zijn vader. Hij zag voor zijn geestesoog de trots van zijn vader: de pimper of terpentijnbomen, de amandel- en balsemstruiken, de plekken van gom en hars, waar de honingraten hun zoetigheid aan de eters gaven. O, wat had hij deze plek al die jaren gemist. Maar dat was nu al 15 jaar geleden.
En dan hield hij nu een kistje met een weinig van de schrale opbrengst in handen! Wij kunnen ons voorstellen dat hij dit meenam naar zijn paleis om dit aan zijn vrouw Asnath en zijn zonen te laten zien.
‘Kijk Manasse, kijk Efraïm, dit kreeg ik van een oude man, een Hebreeër die zijn zonen erop uit stuurde om hier koren te kopen’. ‘Jullie weten wel, waar ik ook van afstam’. ‘Zij wonen in het land Kanaän, waar ik vroeger gewoond heb’. De jongens spitsten hun oren, want verhalen over vroeger uit een andere wereld boeiden hen. U hoort ze zeggen: ‘Pap vertel verder, had je toen nog een vader en een moeder, hé toe vertel nou’. ‘Jongens ik wil wel vertellen, maar nu even niet, mijn gemoed schiet vol als ik daaraan denk’. Ik kom hier later op terug, dit grijpt mij nu te veel aan’.
‘Hé pap, nog even’. ‘Die mannen die dat gaven, waren die van jouw stam, of zo’?
‘Kijk nu niet zo raar, zij zijn toch geen familie van je?’ (kinderen gaan door met vragen als je zelf wil zwijgen, vroeger en nu). ‘Jongens, ik weet niet waar dit op zal uitlopen, maar daar kom ik wel achter’. ‘Ik heb zo dadelijk nog een etentje met hen, dan kom ik meer te weten’.