Jonas
Verraderlijke vingertoppen versus vingervlug venijn

Jonas wordt tijdens de Engelse les vernederd door Poculum, zijn leerkracht. Dat is niet de eerste keer. Als Jonas, na die stomme schooldag, thuiskomt loopt hij verdrietig naar zijn slaapkamer. Hij opent zijn slaapkamerdeur. Wat is dit? Een regelrechte ravage! En daar blijft het niet bij! Er gebeurt iets onverklaarbaars. Iets magisch... Vanaf nu staat het leven van Jonas op z’n kop. Na een mysterieuze reis belandt Jonas op planeet Vacolenia. De machtige Magnarex zwaait er meedogenloos de scepter. Normale pubers bibberen van Magnarex. Maar Jonas is geen normale puber. Zijn afkomst stort hem in spannende, doldwaze en fantasievolle avonturen.

Peter van Dijk woont met zijn partner en drie zonen in het boergondische Berlicum. Peter werkt al ruim twintig jaar (als leerkracht en als directeur) in het onderwijs. Peter kreeg al vroeg de smaak van het schrijven te pakken. Als leerling van de basisschool schreef hij graag mysterieuze en knotsgekke verhalen. Met het verschijnen van dit spannende en fantasievolle boek, gaat een lang gekoesterde wens van hem in vervulling.

Het kaarslicht lijkt doffer te branden dan ooit. Achter hun eikenhouten stoelen staan de ministers van Pralitoria te wachten op het teken. Hun gezichten staan op onweer. Dit is nu al de derde spoedzitting in een paar dagen tijd. Er waait een lichte bries door het bos.
Als Kaz Kremmelbes krachtig met zijn voet op de grond stampt, hangen de ministers hun paarse mantel over hun stoelleuning. Voor de stam van een middelgrote boom staat een opvallende verschijning. Het is duidelijk een manfiguur. Hij is gehuld in de meest bonte kleuren en draagt de vreemdste hoed die je ooit gezien hebt. Hij steekt zijn armen naar links, dan weer omhoog, vervolgens kriskras door elkaar. Het is een kolderiek gezicht. Daarbij trekt hij de meest vreemde bekken. Plots krijst hij als een gestoorde heks de woorden ‘DABIO FACELIO’. Vanuit het niets verschijnen op de grote tafel zeven gevulde pullen. Kaz opent de bijeenkomst. ‘Dank voor de drank, Magiër Maduro. Proost allen. Ik open deze bijeenkomst.’ Magiër Maduro verdwijnt in het donkere bos.
‘Nimmer in de jarenlange geschiedenis van Pralitoria zijn Poltores zo te kijk gezet. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?’ Kaz klinkt streng. De ministers zwijgen. Zij begrijpen dat deze situatie bittere ernst is. Opeens doemt vanuit de richting van het paleis een gestalte op. Zwevend over de hoogste boomtoppen, nauwelijks zichtbaar in het schemerdonker, beweegt het zich richting de bijeenkomst van de ministers. Alle ministers komen van hun stoel. Ze knielen en richten hun blikken tot de zanderige bosgrond. De gestalte komt dichterbij. Het zweeft nu achter de robuuste tafel. Het spreekt: ‘Dit is de allereerste keer dat ik het Paleis van Pralitoria verlaat. Laat dit ook de laatste keer zijn, onderdanen! Tijdens mijn bewind ligt de macht bij mij, mijn ministerie en mijn volk. Alles en iedereen die daartegen in opstand komt, lust ik rauw! Die zal ik verpulveren tot stof!’