Leuke niet te lange jachtverhaaltjes.
Samenvatting
Jacht en valkerij zijn passies. Dat blijkt uit dit boek. Jagen is vooral respect hebben voor dieren. Pas dan mag je je zelf een jager noemen. De verhalen gaan dus niet alleen maar over het bemachtigen van wild. Vaker nog gaat de jager naar huis zonder buit, maar met de wetenschap onderdeel van de natuur te hebben uitgemaakt. Kennis van en over de natuur is belangrijk. Door zijn jarenlange ervaring als boswachter weet de schrijver waarover hij praat. Zijn belevenissen met Kate, de slechtvalk, zijn niet alleen grappig, maar geven ook de moeilijkheden en soms wanhoop van de valkerij weer.
Over de auteur
Jan Willems (1949) is boswachter voor het leven. Hij heeft veertig jaar als boswachter in Wageningen en in het Lauwersmeergebied gewerkt. Daarna als boswachter in Lauwersoog om toeristen de waarde en de schoonheid van het Lauwersmeergebied te laten ontdekken. Al vroeg raakte hij gefascineerd door jagen. Niet alleen in eigen land, maar ook in het buitenland bedreef hij zijn passie. Behalve jagen met geweer nam ook valkerij een belangrijke plaats in zijn leven in.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402241327 / 978-94-022-4132-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 01-12-2017
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 184
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Het was een jachtje van niks. Tenminste, als je persé en groot tableau wilde schieten. Maar daar was ik niet op uit. Eigenlijk had ik een topavond en klopt mijn eerste zin niet. Dat komt omdat wij jagers elkaar altijd vragen: "En, hoeveel heb je geschoten?" in plaats van: "En, heb je leuk gejaagd?".
Ik dekte mij dus alvast in door het een jachtje van niks te noemen.
De eendenjacht was net open en ik moest er uit. Eendenweer, met harde wind en regen, was het beslist niet. In tegendeel. De zomer scheen nu eindelijk te beginnen en de temperaturen waren hoog. Het leek wel of de zomer haar excuus wilde maken. Hier en daar stond nog tarwe op het veld. De boeren hadden het moeilijk gehad.
Nu konden ze eindelijk dat doen waar ze voor geboren waren: oogsten.
Ik verstopte me in een slootkant, achter een plukje riet welke de netheidszin van de boer had overleefd. Voor me een stoppel en achter me een akker met gelegerd tarwe.
Spot was bij me. Een Engelse Springer die ik als pup had afgericht om te störberen. Ik joeg toentertijd meestal met een havik op konijnen in mijn klein bosveldje aan de rand van de Veluwe. Spot moest konijnen onder de braamstruiken vandaan jagen om JouJou, mijn havikswijf, een kans te geven. Maar dat was vroeger. Hier, in het uitgestrekte Friese land, met de Waddendijk op schootsafstand, was het andere koek. Hij begreep niet dat hazen niet onderliepen of verdwenen in dichte dekking. Dus achtervolgde hij de hazen, vaak over een lengte van meerdere jachtvelden. Dit werd niet door iedereen gewaardeerd…
Ik dekte mij dus alvast in door het een jachtje van niks te noemen.
De eendenjacht was net open en ik moest er uit. Eendenweer, met harde wind en regen, was het beslist niet. In tegendeel. De zomer scheen nu eindelijk te beginnen en de temperaturen waren hoog. Het leek wel of de zomer haar excuus wilde maken. Hier en daar stond nog tarwe op het veld. De boeren hadden het moeilijk gehad.
Nu konden ze eindelijk dat doen waar ze voor geboren waren: oogsten.
Ik verstopte me in een slootkant, achter een plukje riet welke de netheidszin van de boer had overleefd. Voor me een stoppel en achter me een akker met gelegerd tarwe.
Spot was bij me. Een Engelse Springer die ik als pup had afgericht om te störberen. Ik joeg toentertijd meestal met een havik op konijnen in mijn klein bosveldje aan de rand van de Veluwe. Spot moest konijnen onder de braamstruiken vandaan jagen om JouJou, mijn havikswijf, een kans te geven. Maar dat was vroeger. Hier, in het uitgestrekte Friese land, met de Waddendijk op schootsafstand, was het andere koek. Hij begreep niet dat hazen niet onderliepen of verdwenen in dichte dekking. Dus achtervolgde hij de hazen, vaak over een lengte van meerdere jachtvelden. Dit werd niet door iedereen gewaardeerd…
