Mijn lichaam, mijn richtingaanwijzer

Transformatie, een zoektocht naar de ultieme vrijheid. We leven in een wereld waar we een muisklik verwijderd zijn van alles en toch zijn vele onder ons de weg kwijt. De zin van het leven leeft als een lang vervlogen herinnering ergens in ons geheugen. De zoektocht, naar onze ziel duurt voort . We weten dat ze zich ergens in ons bevindt en toch voelen we haar niet meer. Door ons lichaam te gebruiken als richtingaanwijzer geraken we stap voor stap weer dichter bij onze ziel. Dit is een continue process van vallen en opstaan. Leren hoe we onszelf staande kunnen houden in deze steeds veranderlijke wereld.

Nadat haar lichaam haar plots in de steek laat, begint zij aan een lange herstelperiode. Helemaal afhankelijk van de mensen waarmee zij samen leeft rest haar maar een ding: schrijven. Niet wetende waartoe dit gaat leiden blijft ze zich vastbijten in iets dat zo onwezenlijk is. Op het ritme dat haar lichaam haar aangeeft probeert zij terug een leven op te bouwen. Alleen dit keer heeft zij geleerd van haar ziel te volgen en geen weerstand te bieden.

Plezier maken: Plezier maken als volwassene? Kan dat nog? Echt zorgeloos kunnen genieten van een spel. Zoals we deden toen we jong waren, zonder na te denken over de gevolgen. Enthousiast, nieuwsgierig opgaan in het spel van het leven. Anderen aanmoedigen om mee te doen aan dit spel. Een hand uitsteken als een teamgenoot valt om samen nog harder verder te rennen. Hoe komt het toch als je dan toch besluit om plezier toe te laten in je leven je je soms nog wel eens schuldig gaat voelen ook. Niets van aantrekken dat gevoel gaat wel weer over. Begin met kleine stapjes en je zult zien het zal je zo een deugd doen. Besef je misschien hoe serieus je je het leven wel hebt genomen tot dan. Vergeef je zelf, velen onder ons zijn in die val getrapt. Begrijp me niet verkeerd, er is niks mis mee om je leven serieus te nemen, maar je kunt ervoor kiezen om dit op een gespannen of ontspannen manier te doen. En af en toe jezelf plezier doen kan zeker geen kwaad. Integendeel, het is ook nodig. Wat als je een evenwicht zou vinden in je leven: dat je toelaat om zowel plezier te hebben als serieus te zijn? Als je dat allang niet meer hebt gedaan, plezier maken, zal er zich heel waarschijnlijk een schuldgevoel op je afkomen. Heel normaal, maar laat je vooral niet kennen en weet dat ook dit van voorbijgaande aard is.Indien je hierin geen steun krijgt, om eindelijk iets voor jezelf te doen is het eens zo moeilijk. Maar weet dat je als JIJ gelukkig bent, en je kunt jezelf dit geluk gunnen vanuit heel je hart. Dan pas kan je anderen ook gelukkig maken. Indien je kinderen hebt, kan je de motivatie zoeken bij je kinderen. Kan je het niet opbrengen om door te zetten voor jezelf doe het dan voor je nageslacht.