Vuurvliegje
Over alles waar je in het leven zoal tegenaan loopt. Of vliegt

‘Waarom heb je dit boek gemaakt?’ vroeg het lieveheersbeestje terwijl ze naar de plaatjes keek.
‘Om een lichtje te brengen,’ zei het vuurvliegje.
‘Wat bedoel je daar precies mee?’ vroeg het lieveheersbeestje terwijl ze één van haar stippen poetste.
‘Dat mensen er blij van worden. Of dat ze er iets van herkennen.’ Het vuurvliegje was even stil.
‘Dat het ze raakt.’

Extra ondersteuning bij het boek:

• Gratis online training voor volwassenen: https://www.vuurvliegje.info/training/
• Werkboek voor kinderen: www.vuurvliegje.info/kinderen

Pauline Miedema (1981) is arbeids- en organisatiedeskundige en coach. In 2012 richtte zij de zebra-fabriek op, een adviesbureau voor mens en organisatie. De verhalen van vuurvliegje zijn illustratief voor haar werkwijze. Luisteren naar mensen zonder oordelen en ruimte geven aan mensen om zichzelf te zijn of te worden staan daarbij centraal. De uitdaging is om moeilijke dingen makkelijker te maken en met humor te bekijken. De verhalen in dit boek doen dat ook. De missie van vuurvliegje, een lichtje brengen in je leven, sluit naadloos aan bij de persoonlijke missie van Pauline.
Audrey Soeterbroek heeft de prachtige illustaties voor dit boek gemaakt.
www.vuurvliegje.info

‘Ik wil ballerina worden,’ zei de rups en hij keek met een dromerige blik naar de vlammen. ‘En jij?’
‘Eerst wilde ik belangrijk worden,’ zei het vuurvliegje. ‘Maar dat was minder leuk dan gedacht.’
Ze legde een extra takje op het vuur. ‘En toen wilde ik de donder en de bliksem worden.’
Het vuurvliegje knipperde met haar lichtje alsof ze de bliksem was en maakte weidse armgebaren. De anderen keken haar aan en ze zag dat het weinig indruk maakte. Misschien omdat ze het geluid van de donder niet zo goed kon nadoen.
‘En toen wilde ik een fieniks worden.’
‘Fuiniks?’ vroeg de ijsbeer.
‘Fienieks!’ zei het vuurvliegje.
‘Feniks,’ verbeterde het lieveheersbeestje.
Het vuurvliegje praatte onverstoorbaar door. ‘Zo’n vogel die uit de as herrijst, met vlammende vleugels. Maar dat leek me toch iets te dramatisch en groots voor mij.’
Het vuurvliegje prikte een marshmallow aan een stokje en hield deze boven het vuur. De lucht rook zoet.
‘En toen?’ vroeg de otter.
‘En nu ben ik geloof ik wel tevreden met wat ik ben. Een vuurvliegje,’ zei het vuurvliegje en ze nam een hapje van de marshmallow. Hij was precies goed.