Onheilszwanger
Negen korte metaforische verhalen over popsongs
- Auteur
-
Arie van der Steen
- Uitvoering
- Paperback
- Prijs
- € 16 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789402243772 / 978-94-022-4377-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 16-03-2018
- Taal
- Nederlands
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 74
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Het was op de terugreis vanuit de groene Pyreneeën naar het grijze Groningen dat ik gewoontegetrouw in Parijs belandde. In Pau had ik maïs opgehaald voor een maïsveredelingsbedrijf waar ik als student een bijbaantje had. Soms ging ik alleen en soms nam ik iemand mee. Deze avond was ik alleen. Ik ging niet naar de populaire peepshows en grote drukke terrassen, maar naar de intieme kroegjes op Quartier Latin, mijn favoriete stukje Parijs. De peepshows vond ik fascinerend, ik vond de vrouwen opwindend, vooral omdat ze, hoe naakt ook in het felle licht, met hun ogen boven alles stonden. Ik heb iets met ogen. Ogen kun je ‘lezen’. Je ziet verdriet, angst, liefde, kracht, kilheid, wantrouwen, vertrouwen, ondeugd en alle andere emoties. Ik vergeet gemakkelijk namen, maar als ik na een lange tijd iemand opnieuw zie, haal ik onbewust veel informatie uit de ogen van die persoon. Het was een groot café en omdat het al laat was op deze mooie zomeravond waren de mensen uitgelaten en vrolijk. Ik bestelde bij de lange barvrouw met kort, donker haar en rode sjaal een lekker koud biertje, ‘une pression’ en vond een mooi plekje in de grote lichtgroene vensterbank om te zitten en mee te genieten met het publiek. Er hingen grote schermen aan de muur waar muziek op werd afgespeeld, tal van nietszeggende Franse namaak-rockhelden kwamen voorbij.
Niets erger dan Franse of Duitse artiesten die in hun eigen taal proberen Amerikaans te zijn. Opeens kwam daar verandering in. Op de schermen verscheen een oude kerel met een machtig doorrookte stem die half pratend/half zingend duidelijk schijt had aan alles, maar in staat bleek om alle mensen in het café stil te krijgen en mee te laten zingen. "Je suis venu te dire que je m'en vais" zong hij.
Dit was nu zo’n nummer waar ik zonder dat ik de tekst kon vertalen meteen voelde dat hier een belangrijke boodschap voor mij in zat.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek