Beroofd

Het tweede schot versplinterde het raam van het portier. Vink liet zich instinctief op de koude straat vallen, waarbij hij zijn handen en knieën schaafde, en verkleinde zijn lichaamsoppervlak waar hij geraakt zou kunnen worden.
Een volgend schot weerklonk, bijna onmiddellijk gevolgd door een brandende pijn in zijn linkerbeen. Hij kon amper een schreeuw binnenhouden en klemde zijn kaken op elkaar terwijl hij lucht door samengeknepen lippen perste.
Wild keek hij om zich heen op zoek naar een mogelijkheid om te schuilen voor het salvo van kogels. Er was niets waar hij zich snel achter kon verbergen. Het was niet de eerste keer dat hij beschoten werd, maar daar zo onbeschermd liggen liet hem zeer kwetsbaar voelen. En dat was natuurlijk ook zo.
Ik ga hier sterven, dacht hij voor een zeer angstig moment, maar toen blokkeerde ineens iets groots zijn blikveld. Op een afstand van enkele centimeters van zijn gezicht kon hij een vuile velg omhuld door een glimmend zwarte wielkas onderscheiden.
"Stap in!" schreeuwde een stem boven hem.
Vink tilde zijn hoofd op en zag iemand zijn hoofd door het geopende raam aan de passagierskant steken.
"Snel!" drong de man aan en bleef zo laag mogelijk toen een nieuw schot klonk en de kogel door de metalen behuizing van de auto scheurde.
Vink hoefde niet twee keer te denken. Hij stond gehurkt op met een protesterend been alsof een lokale brand zijn vlees verschroeide, opende het achterportier en dook met zijn hoofd naar voren op de achterbank. De chauffeur reed al weg toen Vink achter zich reikte en de deur dichttrok. De acceleratie van de auto drukte hem in de zitting en ze waren uit het zicht van het politiebureau voordat Vink het lukte om rechtop te gaan zitten en van achteren een goede blik op zijn redder te werpen.