Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Röstirondjes en rollade
(over)leven in de eetstoorniskliniek

Auteur

Imke van Wettum

Uitvoering
Paperback
Reviews
5,0 / 5 (8 reviews )
Prijs
21 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Als kind gaat het Imke voor de wind en lijkt ze een veelbelovende toekomst tegemoet te gaan. Toch ontwikkelt ze geleidelijk aan een eetstoornis. Wat volgt is een lange tocht langs ziekenhuizen en klinieken, maar bovenal een zoektocht naar zichzelf. In 'Röstirondjes en rollade' beschrijft Imke op een openhartige manier haar gevecht tegen de anorexia. Met de nodige humor geeft ze een inkijkje in haar leven in de eetstoorniskliniek.

Over de auteur

Met haar rijke fantasie schreef Imke van Wettum (1991) van jongs af aan altijd al verhalen. Maar ook het echte leven bleek genoeg inspiratie te geven. Ze besloot haar ervaringen met anorexia op papier te zetten en daaruit is haar eerste boek ontstaan.

Productinformatie

ISBN
9789402244298 / 978-94-022-4429-8
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
30-03-2018
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
200
Formaat
A5
Illustraties
Nee

Inkijk

Ik weet niet of ik boos of verdrietig ben (of allebei) als ik vervolgens aankom bij beeldende therapie (BT). Hoewel Nicole me de afgelopen maanden al veel geleerd heeft over emoties, blijf ik het lastig vinden om te benoemen wat ik voel. Nicole zelf bemerkt dit keer echter een hoop opgekropte agressie. Ik bereid me voor op weer een sessie knippen en plakken, tekenen of schilderen, maar plotseling krijgt Nicole een idee. Ze heeft mij dit nog nooit eerder laten doen, zegt ze. Ze heeft dit überhaupt nog nooit een cliënt laten doen. Mijn interesse is gewekt en met betraande ogen kijk ik hoe ze op een groot vel een soort dartbord tekent en het op de deur hangt. Ze drukt me een homp klei in mijn handen. "Gooien maar!", klinkt het bemoedigend. Aarzelend blijf ik op mijn plek staan. Ik kan hier toch niet zomaar met klei gaan gooien tegen een geïmproviseerd papieren dartbord, dat is toch hartstikke raar? Nicole voelt mijn getwijfel, neemt de klei uit mijn handen en gooit het richting de deur. "Veertig punten!", juicht ze. "Nu jij." Er verschijnt een kleine glimlach om mijn mond. Met volle kracht richt ik de klei op de roos. Boem, vijftig punten. Op deze manier is therapie best leuk!

Reviews (8)

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Geschreven door Marijke op 11-04-2018
In een adem uitgelezen! Wat een prachtig boek! Zo herkenbaar voor insiders van deze vreselijke ziekte! Hoop dat de schrijfster het hier niet bij laat en een vervolg gaat schrijven!
Ik kijk er naar uit!
door Jacqueline op 12-04-2018
Aangrijpend, en ook ontroerend eerlijk. Maar ook vol humor en zelfspot, een krachtig wapen in moeilijke tijden! Daardoor leest het boek ook vlot. Volgens mij is hier een nieuw schrijftalent ontdekt!
door Evi op 13-04-2018
Een eerlijk en confronterend verhaal. Erg knap hoe alle gebeurtenissen en emoties, met de nodige humor, zijn beschreven.
door Ingrid op 15-04-2018
Imke heeft een levendige beeldende manier van schrijven en schrijft precies zoals ze is.
Behalve dat ik vaak moest lachen om haar woordgebruik voelde ik ook verdriet en ontroering om wat ze heeft moeten meemaken in haar jonge jaren. Ze neemt je helemaal mee in haar boek.
Ik vind haar een schrijftalent en hoop dat ze een vervolg boek gaat schrijven!
door Richard op 27-04-2018
Met zeer groot genoegen dit boek in één ruk door van begin tot eind gelezen.
Veilgheidgordels om en geniet van een aaneenschakeling van aangrijpende, soms adembenemende en ontluisterende maar ook humoristische danwel met de nodige zelfspot doordrenkte ontboezemingen van een anorexia patiente. Haar gevecht met de buitenwereld, instanties, familie maar vooral met zichzelf.
Geschreven door Maria op 01-05-2018
Vechten tegen de wereld maar eigenlijk tegen jezelf.
Eerder 'slimme truukjes' ontwikkelen dan de broodnodige hulp kunnen herkennen als reddend.
Het weten dat de ziekte je uitholt en onmachtig zijn om tegengas te geven.
Dat alles lees ik in Imke's verhaal.
Maar ook de onmacht van
Geschreven door Aria op 01-05-2018
van hulpverleners en het kunnen begrijpen van wat echt omgaat in een jong mens met anorexia komt mooi aan bod.
door MDR op 01-10-2018
Ik was in eerste instantie een beetje bang dat dit een boek zou worden waarin drama de overhand zou nemen, maar niet bij Imke. Met beide benen op de grond, de rauwe realiteit voor ogen en met een goed vleugje humor schreef ze dit boek. De manier van schrijven is verslavend, ik heb het boek in een middag uitgelezen! Blijf schrijven Imke!