Voorkant cover van Te groot voor een servet en te klein voor een tafellaken

Achterkant cover van Te groot voor een servet en te klein voor een tafellaken

Te groot voor een servet en te klein voor een tafellaken
Bijzondere belevenissen, gedichtjes, gezegdes en spreekwoorden om begrijpend te leren lezen

Auteur: Piet Roos
Uitvoering: Paperback
Genre: Kinderboeken

Prijs: € 16 ,99
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

De hoofdrolspeler in dit boek is elf jaar. Van knulletje naar knul, alles verandert, alles is nieuw, alles is op een andere manier spannend. Met verbazing en nieuwsgierigheid, ziet hij dat de wereld om hem heen er heel anders uitziet. Zijn speelgoedautootjes liggen ongebruikt. “KRINGLOOP” staat er op. Naast de puzzel van 100 stukjes, ligt er één van 1000. “Waarom” wordt bijna zijn stopwoordje. Soms is hij heel zeker, maar soms ook heel onzeker van zichzelf. Hij hoort zijn ouders iets duidelijk maken met een spreekwoord of gezegde. Soms begrijpt hij dat onmiddellijk, soms ook niet. Hij “waaromt” er op los. Zo…weer wat geleerd. Terug naar Donald Duck.

Over de auteur

Ik ben nog steeds die goedmoedige opa, die het leven leeft zoals het op hem afkomt. BEGRIJPEND LEZEN was het hoofdthema van het boekje “De meeste windjes hoor je niet.” Het spreekt natuurlijk vanzelf dat een twaalfjarige meer zal begrijpen dan een achtjarige. Hier wordt het eigenlijk LEZEND BEGRIJPEN. Het mag wat moeilijker allemaal, het mag wat ingewikkelder, er mogen wat vreemde woorden in voor komen, kortom een niveautje hoger, wat “volwassener” dus. Veel leesplezier.

Productinformatie

ISBN: 9789402243628 / 978-94-022-4362-8
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 09-03-2018
Taal: Nederlands

Genre: Kinderboeken

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 68
Formaat: 16 x 24 cm
Illustraties: Ja

Inkijk

Het aantal pannenkoeken dat we eten is met de jaren meegegroeid. Toen ik een jaar of twee, misschien, drie was, bleef ik steken bij twee stuks. En dan zat ik ook echt vol. Nu zit ik op zeven, misschien acht. ’t Ligt er ook aan wat er op zit. Mijn voorkeur gaat uit naar stroop. Oma is al blij als ze er drie verorbert. Ik heb al genoeg aan de lucht, zegt ze altijd. Opa zorgt er altijd voor dat er niets overblijft, vooral als oma’s hand uitgeschoten is. Dan zijn er veel te veel. Naar de film gaan is altijd heel erg leuk. Mijn broertje en ik kennen alle nieuwe films, dus we mogen zelf een film uitzoeken. En na de film mogen we nog een ijsje ook. En dan is de helft van ons vakantietje alweer voorbij. We hebben een eigen kamer bij oma en opa. Met een groot luchtbed.
Soms, als mijn broertje al slaapt, mag ik nog wel eens even naar beneden. Stiekem! Hij mag het niet horen anders wil hij het ook. Ik sluip dan naar beneden en mag dan nog een helft zien van een voetbalwedstrijd met opa. Maar als ik eenmaal beneden ben en het is spannend, dan knoop ik er nog wel een kwartiertje aan vast. Of twee… of drie. Dan heb ik wel de hele wedstrijd gezien. Opa vindt dat nooit erg. Die vindt het wel gezellig dat hij niet alleen hoeft te juichen of balen. Oma kijkt wat bedenkelijk en denkt, vooruit, het is vandaag zaterdag. Maar ik moet dan wel beloven dat ik de andere dag niet voor dag en dauw opsta. Nou, dat vind ik allang best. Maar daarover vertel ik een andere keer.