Achteruitkijkspiegel
Na een roerige jeugd en niet minder roerige zeemanscarrière

Piet Helmus, opgegroeid in Groningen en nu wonend in Nijkerk (Gld) schreef eerder drie boeken waarvan één fictie.
Achteruitkijkspiegel is een voortzetting van zijn eerste boek: Voor en Achter. Ook nu weer spelen eigen ervaringen en belevenissen een voorname rol, tussen 1940, aanvang Tweede Wereldoorlog en 1962. Na de lagere rangen in een recordtempo te hebben doorlopen werd hij in dat laatste jaar bevorderd tot kapitein op de Kleine Handelsvaart. Hij heeft uitzonderlijk lange reizen gemaakt met uiteraard veel bijzondere belevenissen. Dit alles na een kwetsbare en roerige jeugd. Kortom een behoorlijk uitzonderlijke en brede ervaring. Geschreven met een prettig leesbare, zeer toegankelijke en vlotte stijl. Eerdere beoordelingen waren daarover nogal positief. Achteruitkijkspiegel, geschiedenis, regionaal en ook wereldwijd, verwoord op een moderne manier door een opmerkzame auteur. Geschiedschrijving voor jong en oud.

Piet Helmus is na zijn pensionering begonnen met de mooiste hobby die er is: schrijven. Dit is zijn vierde boek en hij heeft de laatste jaren veel artikelen gepubliceerd in diverse historische bladen. Met zijn veelzijdige beroepservaring: kantoorbaan, chef in een werkplaats en vooral zeeman is het voor hem uitdagend spannende verhalen te vertellen over ‘eigen’ belevenissen met een knipoog naar
de omgeving.

Ontspanning

Op mijn laatste reis moesten wij een vracht hout laden in Kemi, Finland. Wij hebben daar een paar dagen voor anker gelegen omdat het druk was met schepen en wij op onze beurt moesten wachten; wie het eerst komt, het eerst maalt. Via een van de andere Groninger coasters, er lagen meerdere, kregen wij een uitnodiging van de plaatselijk fabriek, een forse houtzagerij, om als er animo voor was een voetbalwedstrijd te organiseren tussen een aantal bemanningsleden en een voetbalteam van hen. Die animo was er zeker.
De afspraak werd gemaakt om in de loop van de avond de wedstrijd te spelen. Het voetbalgehalte van de verschillende zeelieden viel erg tegen, er was maar een enkele die serieuze wedstrijdervaring bezat. De meesten hadden amper eerder een bal aangeraakt. Dat was bij onze Finse tegenstander wel anders: zij bleken een goed team te vormen. Zij zouden in de Nederlandse competitie geen slecht figuur geslagen hebben. Het liep dus gesmeerd: voor onze tegenstander. Met de rust stonden wij al een flink stuk achter en hadden nog niet gescoord. Dat bracht een van de toeschouwers, een Groninger kapitein ertoe om een fles jenever uit te loven voor de speler die kans zag onze eer te redden. Die fles heb ik bemachtigd, uiteindelijk: met een forse sprint en een gericht afstandsschot had ik een beetje geluk. Ik moet eerlijkheidshalve erbij zeggen dat de Finnen het in de tweede helft er een beetje bij lieten zitten. Ze wilden waarschijnlijk geen geflatteerde, extreem grote uitslag. We verloren met dubbele cijfers en één tegendoelpunt. De fles Oude Klare is diezelfde avond nog soldaat gemaakt.
Kemi ligt in het uiterste noorden van de Botnische Golf vlak onder de poolcirkel. Het was midzomer dus de zon ging daar amper onder. Toen de voetbalwedstrijd was afgelopen scheen de zon nog als midden overdag terwijl het al dicht bij middernacht was. Er was geen verlichting nodig. Midden in de nacht liepen er aantallen mensen op straat te winkelen, ook vrij jonge kinderen, bijna evenveel als overdag. Een zeer aparte ervaring.