Verhalen van een Begin
Een eigentijdse en uitdagende kijk op Genesis

Voor veel twintigers en dertigers is de Bijbel een boek van hun grootouders. Een boek over een God die bestaat en die bepaalt wat goed of kwaad is. Dat is theologie en wat anders dan de oerverhalen zelf. Dat zijn tijdgebonden ervaringen met het Mysterie. Het sterke van de Genesisverhalen is dat ze je uitdagen iets moois van het leven te maken. Het gaat nogal eens mis in de familie. De Bijbel staat vol met literatuur: poëzie, liederen, mythen, brieven en verhalen over menselijke ontwikkelingen. Ik neem de lezer mee naar de tekst en open luikjes om achter de tekst te kijken. De traditionele verhalen verdienen hun oorspronkelijke waarde terug te krijgen ontdaan van elke dogmatiek of inlegkunde. Ze zijn een pleidooi voor bewust leven.

Erica Plomp-den Uijl (1952) werkte als docent en pastor en woont afwisselend in Nederland en Frankrijk waar zij schrijfworkshops en retraites aanbiedt. Na 30 jaar preken is het nu tijd om de parels te bundelen. Ze verstaat de kunst om Bijbelverhalen met een combinatie van humor en inzicht dicht bij mensen te brengen.
In haar werk ligt het accent op het versterken van kracht. Op een natuurlijke wijze deelt ze haar liefde voor de mens. In al haar werk is ze eigenzinnig, uitdagend en vooral inspirerend. Je herkent het in de Scheppingsverhalen en die van de aartsouders.

Over die boog moet meer gezegd worden. De regenboog die ervan gemaakt is en die je overal tegenkomt: in namen van groepen, in de naam van de scholen waar kinderen heengaan of in liederen. Op zondagmorgen spelen harpisten over de hele wereld Somewhere over the rainbow. Ze doen dat voor de wereldvrede en de helende klank van de harp wordt één met de kosmos. Het is het eerste lied dat ik op mijn harp leer spelen.
De boog die hier bedoeld wordt, is waarschijnlijk een strijdboog. Het Hebreeuwse woord voor boog is qeset. Het komt 76 keer voor in de Bijbel en 72 keer gaat het over een strijdboog. Dus waarom zou het hier wat anders betekenen? De strijdboog gebruik je in de oorlog. Het zondvloedverhaal overtreft de oorlog in wreedheid; bijna iedereen en alles verdronk. De gruwel van zo’n boog past hier goed. Het laat de harde kracht en sterke macht van de eigenaar zien. Het laat zien wat die aan potentie in zich heeft. Bij een regenboog denk je daar niet aan. Dan denk je aan zachte liefelijke krachten.
De boog is geen reminder voor de mens, het is een geheugensteun voor God om het verbond niet te vergeten: God zet zijn boog in de wolken zoals wij iets aan de wilgen hangen; de tijd van de zondvloed is voorgoed voorbij. In de voorgaande verhalen wil God als schepper graag dat je meedoet met de schepping. En dat je naar de aarde en de ander kijkt met de ogen van God. Doe je dat niet, dan gaat het goed fout. Dat kom je in het vervolg genoeg tegen.
Wij zijn zo gewend om vanuit ons zelf te denken, dat het lastig is om het normaal te vinden dat de Bijbel je juist vraagt om het perspectief om te draaien. In dit verhaal kijk je met God mee. Wat zie je als je kijkt met de blik van de Schepper? Dan kijk je zoals God die eerste twee mensen maakte, onbevangen en verwonderend naar elkaar. Dan steun je elkaar en houd je elkaar vast.