Moeders
oneindige schakels
- Auteur
-
Nicole Kroon
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Romans
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789402247503 / 978-94-022-4750-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 14-09-2018
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 180
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Vol zenuwen staat hij dan eindelijk in de straat waar zijn echte moeder zou moeten wonen. "Durf ik aan te bellen?", praat Chiel zachtjes in zichzelf. Hij zet zijn fiets tegen een lantaarnpaal en steekt de weg over. Voor de hoge herenhuizen staan zes verschillende auto’s geparkeerd. Er zijn best veel mensen in de straat actief; de schillenboer gaat langs de deuren, verderop staan twee vrouwen in duur geklede wollen mantels te praten en er zijn wel tien of meer kinderen aan het knikkeren of hoelahoepen. Chiel ziet ze eigenlijk niet. Hij is maar op een ding gefocust, de deur of beter gezegd wie er straks die deur open gaat doen. Trillend staat hij voor de donkergroene grote deur en trekt aan de koperen bel. Het duurt maar even voordat hij iemand de trap hoort afrazen. Dit kan nooit zijn moeder zijn. Deze voetstappen gaan veel te vlug en te soepel. De deur zwaait open en een jongen van een jaar of tien kijkt hem vragend aan en zegt: "Hallo meneer, excuus voor mijn drukke gedrag. Ik dacht dat u de schillenboer zou zijn. Wat kan ik voor u doen, meneer?" Chiel kijkt naar de jongen, een keurige jongenman met een strak gekamd kapsel met een scheiding en een kleine voorzichtige vetkuif. "Ik had gehoord dat Annie Spring hier zou wonen. Weet je soms of ze hier nog woont of gewoond heeft? Of weet je moeder dat misschien?", vraagt Chiel beleefd. De jongen steekt zijn handen in de lucht en wordt opeens een stuk minder beleefd dan zojuist. "Meneer, mijn moeder en ik worden het een beetje zat om telkens maar de deur te openen voor mensen die niet voor ons komen. Ik loop dus naar beneden voor u en u wilt mij niet spreken of zien, maar een meisje? Weet u hoe vaak wij voor jan-met-de-korte-achternaam de deur opendoen? Mijn moeder heet Saar en geen Annie. Dus ik kan u niet helpen", zegt de jongen duidelijk geïrriteerd en wil de deur weer sluiten.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek